Sittard

De eerste dag staat in het teken van de wind, de bestemming is Aalst in het land van Maas en Waal. Het zou ongeveer 84 kilometer zijn, het worden er uiteindelijk 91,5. Het gaat steeds harder waaien we fietsen naar het zuidoosten, de wind komt uit het oosten dus wind tegen, heel erg wind tegen. Grote open vlaktes, polders, dijken, molens, koeien, sloten en lange rechte wegen. We steken met een veerboot de Lek over en volgen de dijk richting Schelluinen en Gorinchem aan de Merwede. Alsmaar wind tegen, het gaat steeds harder waaien. Eigenlijk hebben we het na 70 kilometer wel gehad, maar het streven voor vandaag ligt verder. We hebben een Trekkershut besproken op camping "De Rietschoof" in Aalst aan de Maasdijk. Voor één Euro zeventig steken we bij Slot Loevestein met de pond de Waal over richting Aalst. Dijken en molens. De omgeving is prachtig, maar we zijn moe en zien vooral asfalt. De hoofden naar beneden en fietsen.

Eindelijk bereiken we "De Rietschoof" De camping ligt aan de Afgedamde Maas die de Waal met de Maas verbindt en er wordt voor 530.000 huishoudens water uit opgepompt. Onze trekkershut blijkt een zeer eenvoudig onderkomen met twee stapelbedden, een tweepits gasconfoortje, een tafel en drie stoelen. Zonder WC of douche, ook geen water, daarvoor moet je naar het toilet/douche gebouwtje. Verder is er niets op de camping. De horeca en het winkeltje zijn dicht. Volgens de mevrouw van de camping zijn er twee kilometer verderop restaurants. We hebben 90 kilometer tegen wind in gefietst, eigenlijk willen we helemaal niet meer twee kilometer verderop, we willen lekker zitten wat eten en een biertje drinken. We stappen toch maar op de fiets. En kijk een paar honderd meter verder op de Maasdijk, met terras aan het water een restaurant. We zetten de fietsen bij de voordeur en gaan naar binnen. We krijgen een tafeltje op het terras aan de Maas en bestellen om te beginnen een biertje. Het personeel schat ons niet in als dinergasten en laat de drankenkaart op ons tafeltje achter. Even later komt men vragen of we zo vriendelijk willen zijn om de fietsen weg te halen. "Dit is echt geen gezicht voor de andere gasten" als we geen aanstalten maken, stelt ze voor dat de obers onze fietsen verplaatsen naar een minder opzichtige plek. Het eten en de wijn, vooral de wijn zijn veel te duur. Iedereen, zowel de gasten als het personeel doen erg deftig. Ik betaal de veel te hoge rekening en we gaan naar onze Trekkershut. Slapen is geen probleem. Veel te vroeg gaat de wekker om kwart over zeven.

We moeten toch weer erg wennen aan het fietsen met volle bepakking. Tent, slaapzakken, luchtbedden, pannetjes, benzinebrander, etenstas, stekker en verlengsnoer, waslijn en wat knijpers etc. etc. Per stuk wegen alle onderdelen super weinig, maar bij elkaar is het zwaar, elk heuveltje voel je. Toch fietsen we veel, maar een rondje Haarlemmermeer of een retourtje Noordwijk - Velzen of Noordwijk Scheveningen op de racefiets is toch echt iets anders. Kortom het is wennen, we puffen en steunen en zijn moe aan het einde van de dag.

Na een luxe trekkershutervaring in het wonderschone Sterksel, wie kent het niet, hebben we na ruim 230 kilometer Sittard bereikt. We verblijven vandaag in Oranje Hotel Sittard Ze hebben een zeer speciale menukaart die uitvoerig moet worden uitgelegd. Je kunt kiezen voor een light menu of onbeperkt hapjes eten. Alle gerechtjes zijn klein en beperkt. Dat kan ook niet anders want een light menu bestaande uit een voorgerecht, hoofdgerecht en toetje naar keuze uit tientallen gerechtjes kost slechts tien Euro. Onbeperkt kleine gerechtjes eet je voor Euro 22,50, maar je moet er wel minimaal twee per keer bestellen.

Om te bestellen krijg je een lijst waarop alle gerechtjes staan. De bedoeling is dat je een streepje zet op de puntjes vóór het gerecht. ..... Griekse salade met feta. Eén streepje één keer, twee streepjes betekent twee maal het gerechtje. Er komen twee oudere stellen het dinerzaaltje binnen, Vlamingen, ze komen keurig voor het diner gekleed van hun hotelkamer naar beneden. Ze gaan voor het "concept" onbeperkt. De serveerster legt uit wat de bedoeling is. Als de lijst van streepjes is voorzien dient deze in een houder met een knijpertje geplaatst te worden zodat de ober of de serveerster weet dat u klaar bent om te bestellen. De twee stellen doen hun best met pen en papier en de lijst wordt met enige trots in de houder geplaatst. Nadat de ober deze heeft opgehaald komt hij met de lijst terug uit de keuken. "U moet de streepje vóór de gerechtjes zetten en niet achter de gerechtjes, zo komt de keuken in verwarring. Wilt u hier bij de volgende bestelling rekening mee houden". De stellen knikken gedwee. Als de gerechtjes worden geserveerd weet niemand meer wie wat heeft besteld. "U moet wel onthouden wat u heeft besteld" spreekt de ober de stellen streng toe. Maar hij regelt het op een manier waaruit ervaring spreekt. Hij begint bij de oudste dame, houdt het blad met de gerechtjes voor haar neus en ze mag kiezen welke ze lekker vindt. De anderen krijgen de gerechtjes naar keuze van de ober. Na de eerste gerechtjes wordt uitgebreid overleg gepleegd. De oudste dame vult nu de lijst in. De ober haalt de lijst op en keert wederom met de lijst terug uit de keuken. "Mevrouw, dit is weer niet goed! U heeft sterretjes bij de gerechtjes gezet. Betekent dit nu één, twee of drie gerechtjes?" Wij krijgen de slappe lach. Het is ook een raar systeem tien Euro voor drie gangen(tjes) en tien minuten uitleg van het personeel en wel goed invullen anders word je streng toegesproken.

Inderdaad het heeft allemaal niets met fietsen te maken. Morgen trekken we België in op weg naar de Ardennen.