Verder de Elzas door

We fietsen Luxemburg uit, het laatste plaatsje is Schengen. Langs de Moezel is een monument opgericht naar aanleiding van Schengen-akkoord met een foto van de ondertekening door afgevaardigden van de lidstaten. We fietsen door plaatsjes waar je nog nooit van gehoord hebt en waar vaak ook helemaal niets is. Een kerk, meestal niet meer in gebruik, boerderijen, leegstaande dichtgetimmerde huizen en koeien die ons lodderig aanstaren. We proberen allebei koeiengeboe na te doen als we langsfietsen, maar er is geen koe die terugboet. "Goede morgen dames" roep ik vanaf m'n fiets, " hoe smaakt het gras vandaag? Boe, Boe, Boe! Maar geen antwoord dus fietsen we maar door. Conz-les-Bains, Malling, Oudrenne, Budange, Aboncourt, St Hubert, en uiteindelijk belanden we na wederom een zware dag in Condé-Northen. Een paar boerderijen en als er honderd huizen staan is het veel. Maar er is wel een groot hotel en een druk bezocht restaurant. Als de volgende morgen om zeven uur de wekker gaat is Yvonne ziek, enorme hoofdpijn en beroerd. Ik meld bij de receptie dat we nog een nacht blijven en gaan weer naar bed. Om een uur of elf maak ik koffie en omdat er geen koffiezetmachine of iets dergelijks op de kamer is haal ik het campinggasje te voorschijn en kook water in het kleine pannetje. In de loop van de dag gaat het beter met Yvonne en fietsen we naar het volgende dorp om boodschappen te doen.

Er wordt bijna geen Duits meer gesproken in de Elzas. Heel soms zegt iemand "Sie können auch Deutsch sprechen, wenn Sie wollen" Maar meestal moeten we ons best doen in het Frans. de Elzas is een bijzonder gebied: na de verloren Frans-Duitse oorlog werd het gebied in 1870 bij het Duitse keizerrijk ingelijfd, waarna het in 1919 na de door Duitsland verloren oorlog weer bij Frankrijk werd gevoegd. Na de inval van Duitsland in 1940 werd het gebied weer Duits en bij de vrede van 1945 werd het definitief Frans. Inmiddels zijn alle Duitse invloeden zo goed als verdwenen. Frans werd weer de officiële taal, geen Duitse TV-zenders meer en op school wordt geen Duits meer onderwezen.

We komen langs veel uitgestorven dorpen. In Morhange is zelfs de camping opgedoekt, een mooi plekje aan een meertje: Étang de Mutche, alles is gesloten de Gites zijn dicht getimmerd, het restaurant en het terras is met een hek afgesloten en het enige hotel in het stadje is ook gesloten. Net als we denken dat het een hele lange fietsdag gaat worden, worden naar een nieuw hotel verwezen even buiten Morhange. Prachtige nieuwe kamers, het restaurant is open en 's ochtends wordt er ontbijt voor ons gemaakt. We zijn met nog één andere gast de enige gasten. Via Mittersheim en het Canal des Houillères fietsen we naar Sarrebourg. Zodra we het kanaal hebben verlaten beginnen de heuvels weer en de irritante steile klimmen. We vinden onderdak in een Ibis hotel en besluiten een dagje te blijven. Sarrebourg ligt in de regio Lotharingen, in de Chapelle des Cordeliers is een fantastisch gebrandschilderd raam La Paix van Marc Chagall. In het stadsmuseum hangt een wandtapijt, dat eveneens 'La Paix' werd gedoopt. Het is een kopie van het gebrandschilderd raam dat hij maakte voor de Verenigde Naties in New York. Onverwachts een aangename bijzonderheid tussen als dat groen, koeien, verlaten dorpen en dichtgetimmerde huizen.

Morgen verder naar het zuiden via het "Canal de la Marne au Rhin" en de heuvels richting Basel.