Fietsen naar Como?

Het is maandag 6 juni, als we opstaan schijnt de zon en het beloofd een mooie dag te worden. We overleggen hoe en of we verder zullen fietsen of het hier bij te laten, nog een paar dagen aan de Rijn blijven en dan terug te fietsen naar Basel. We willen uiterlijk zaterdag 11 juni terug zijn in Basel waar we dan de volgende dag de trein nemen naar Düsseldorf. De beslissing is snel genomen: we doen de laatste vijf dagen rustig aan, blijven nog een paar dagen hier in Waldshut aan de Rijn en fietsen dan terug naar Basel. Mijn inschatting om in de tijd die we hadden naar het Comomeer te fietsen was "iets" te optimistisch. Het stuk naar Basel heeft ons meer tijd gekost dan we van te voren hadden bedacht en de Ardennen de Elsas en de Vogezen zijn zwaar om te fietsen. Dat bleken we uit onze herinnering geschrapt te hebben. Acht jaar geleden hebben we dezelfde route ook gefietst, wat ons is bijgebleven is het landschap, de steden en dorpen, maar niet dat het voortdurend klimmen, dalen en weer klimmen dat met volle bepakking toch wel zwaar is. Het geheugen blijkt zeer selectief te werken.

Het is een leuke camping waar we verblijven. Het tentenveldje stroomt tegen de middag vol met fietsers, wandelaars en motorrijders. Ook staat er één Pool in een heel klein tentje. Een jong stel wandelt inclusief hond die volgens mij vals is en niets anders doet dan grommen en 's nachts heel hard blaft als hij iets hoort dat hem niet zint. Wat ons ook opvalt is dat E-bikers zich voordoen als langeafstandfietsers die na een lange fietsdag met een biertje uitblazen op de camping, hun potje koken en de volgende dag weer doorgaan. Alleen zijn ze niet moe en ze bemoeien zich niet met ander fietsers. De grootste zorg is de stroom voor de accu's. Een mevrouw fietst met haar hondje waarvoor ze een hele stellage achter op haar fiets heeft gemaakt. De mand van het hondje heeft een overkapping waardoor hij of zij droogt blijft als het regent. Wij fietsen wat in de rondte bezoeken Waldshut en Koblenz een piepklein Zwitsers plaatsje aan de Rijn en de Aare. Aan het eind van de middag drinken we een biertje op het terras van de midgetgolf met uitzicht op de Rijn.

Als we donderdag vertrekken terug richting Basel heeft het de hele nacht geregend, we pakken de tent nat in en maken ons ontbijt onder de overkapping waar je de afwas kunt doen, een koelkast staat voor de kampeerders en een lange tafel met banken waar je droog kunt zitten. Gedurende de dag gaat het steeds harder regenen. In de middag fietsen we door een tropisch watergordijn. In Möhlin aan de Zwitserse kant van de Rijn is hotel Schiff waar nog een kamer vrij is voor dit verzopen stel. We laten plasjes water achter in de gangen en trappen van het hotel. Het blijkt een eenvoudig familiehotel te zijn. Maar we zijn in Zwitserland dus de prijzen zijn van een vijf sterren hotel. De wel zeer eenvoudige kamer kost 168 Zwitserse Franken en het dinertje met een vegetarische schotel, een kalfs-cordon-bleu en een gemengde salade 103 Franken. Een kopje koffie kost 4,50 Euro. Voor ons idioot duur maar voor de Zwitsers niet. Het hotel de beide eetzaaltjes en de caféruimte zitten vol. We rijden de volgende dag door naar Rheinfelden en hangen alles wat nat is over het balkon in de zon te drogen inclusief tent. We bespreken voor de volgende dag een hotel in Hunique bij Basel en voor zaterdagavond in Düsseldorf.

Het hotel In Düsseldorf ligt in de stationsbuurt met goktenten, nachtclubs, paaldans- en tafeldans tenten "non stop the whole night" beloofd de lichtreclame. Maar ook een Italiaans restaurant waar we 's avonds eten. Toch nog iets Italiaans deze reis! Van Düsseldorf fietsen de volgende dag, zondag naar Venlo waar we de Intercity naar Den Haag nemen, buiten regent het. In Den Haag nemen we vervolgens de Sprinter naar Sassenheim. 's Avonds om zeven uur zijn we thuis.
We kwalificeren het als een wat rommelig verlopen fietstocht waar we toch wel van hebben genoten en door alle inspanningen is Yvonne vier en ben ik drieënhalve kilo afgevallen.