De Belgische Ardennen

Het tempo zit er nog steeds niet echt in. De Ardennen zijn zwaar om te fietsen. Nu herinneren we het ons weer van de vorige keer. De Alpen is een makkie vergeleken met de Ardennen. Klimmen van vier tot vijf kilometer met een stijgingspercentage van 12 % over niet al te beste wegen, soms natte aarde met grint waar je in weg zakt als het tempo te laag is. Ik rijd voorop, de weg gaat nog steeds omhoog, sla rechts af. Bovenaan de weg wacht ik tot Yvonne de kruising passeert. Maar ik zie niemand, wellicht even niet opgelet. Ik daal de weg weer af, maar zie geen Yvonne. Ik wacht nog even maar er komt niemand aan en bel Yvonne haar mobiel. "Waar zit je?" Vraag ik "Waar ben je?" Vraagt Yvonne, ik sta op je te wachten, je hebt me niet zien staan". "Ik sta te schreeuwen maar er is niemand". Zegt Yvonne "Je moet omdraaien ik wacht hier op je". Uiteindelijk komt Yvonne de berg weer af en we gaan samen verder. Klein leed in de Belgische Ardennen.

We fietsen enkele tientallen kilometers op zogenaamde Ravel wegen. Dit zijn oude treintracés die zijn omgebouwd tot fietspaden. Leuke fietspaden, alsof je zelf de trein bent. Je rijdt onder viaducten door en langs voormalige stationnetjes. Ook van voormalige werkwegen langs de kanalen zijn fietspaden gemaakt. Je kunt van Luik naar Antwerpen fietsen langs die Ravel wegen. De meeste zijn geasfalteerd, echter niet allemaal. We fietsen nu op het oude grint dat onder de bielsen lag. Grove grijze kiezels waar je steeds in weg zakt. De weg loopt langzaam maar wel zeker omhoog tot 640 meter. We willen koffie drinken en moeten een steil talud af met grote kiezels. Ik zak weg in de stenen, er komt een steen tussen de spaken en het spatbordje van het voorwiel. Het spatbord breekt in stukken en de steen blokkeert het wiel. We sjouwen de fietsen weer het talud op en ik repareer mijn fiets zo goed als mogelijk is. Klein leed in de Belgische Ardennen.

Eindelijk houdt de grove kiezelweg op en begint het gladde asfalt-fietspad. Plotseling gaat het fietsen weer een stuk beter. We gaan fluitend over de deze keer prachtige Ravel weg en fietsen soepel kilometers door. Ik let niet op en kijk veel te laat op het schermpje van de Garmin. De GPS track met de route die we volgen is niet meer aanwezig. Ik zoek de route op en we moeten weer terug, eerst over het gladde asfalt maar vervolgens over de grove kiezels tot het punt waar we hadden moeten afslaan. Twee werklieden kijken wat verbaasd als ze ons zien. Een half uur geleden hadden ze ons toch ook al langs zien komen? Vanaf dat punt stijgt de weg ook nog ruim veertig meter, een steile klim! Klein leed in de Belgische Ardennen.

We logeren vandaag in het Duits sprekende deel van de Belgische Ardennen in het plaatsje Schönberg in herberg "Zur Alten Schmiede". We hadden ook nog de keus uit "Herberg der Lanterfanter" (had ook leuk geweest) of het "Landhaus Heinze" in een dorp van niets drie hotels! In "Zur Alten Schmiede" is de waardin vriendelijk, haar man zet onze fietsen in de garage. We eten aspergesoep, zalm en salade in een buitengewoon gemoedelijk sfeer. De koude biertjes die we meenemen naar de kamer leggen we buiten in de plantenbak voor ons raam, de buiten temperatuur is vijf graden, ideale temperatuur voor bier. Morgen verlaten we België en gaan Luxemburg in. We wachten nog steeds op echte fietsbenen en warm weer, want vandaag was het wederom winters met een ijskoud buitje.