Door de Belgische heuvels

We zitten in het uiterste oosten, het Duits sprekende deel van België, vlakbij de Duitse grens bij het dorp Raeren. Vannacht hebben we gekampeerd op camping "Mooi Bemelen" in Zuid Limburg met een buiten- en een binnenzwembad, een restaurant, café en nachtclub, "we zijn tot twee uur vannacht open, tot in de kleine uurtjes kunt u een pilsje drinken" zegt de mevrouw van de camping als we inchecken. "Maar u kunt ook een pilsje gaan drinken in het café een paar honderd meter terug, dat is wel veel leuker" dus dat doen we dan ook. In het café is het warm en gezellig. De houtkachel brandt, de biertjes zijn koud en een ouder echtpaar uit Maastricht praat de namiddag voor ons vol. Hij komt uit een familie van binnenvaartschippers en heeft vanaf z'n veertiende gevaren. Zij ging niet mee, bleef thuis en voedde hun twee kinderen op. Aardig nuchtere mensen. Fans van burgemeester Onno Hoes. "De beste burgemeester die we gehad hebben in Maastricht." Dat hij homo was maakte hen niets uit, "het was een goede burgemeester, ze hebben hem er in laten lopen! Als hij een hetero man was geweest die vreemd ging had niemand er in Limburg aandacht aan geschonken. Jammer dat hij weg is, ook de drugshandel pakte hij goed aan." Dus echte fans van de ex burgemeester van Maastricht.

Terug in het café, restaurant en nachtclub van de camping kiezen we uit de eetmogelijkheden: schnitzel of halve kip, allebei uit de frituur met patat en gemengde salade. Het is heel smerig, maar de mevrouw van het café, restaurant en nachtclub is aardig. We zijn op een wat droevig stel na dat op het hoekje van de enorme bar een biertje zit te drinken, de enige gasten. Een meisje dat de barmevrouw helpt vertelt hoe gezellig het soms toe gaat als het laat wordt: vorige keer was haar oom op de WC in slaap gevallen en die kregen ze niet meer wakker, ook de deur zat dicht dus die kregen ze ook niet open. Het kwam omdat hij zo vreselijk dronken was vertelt het meisje, maar ze hadden wel heel erg gelachen. Het camping leven op camping Mooi Bemelen in Zuid Limburg.

Het is nog steeds koud, we breken de tent op en willen koffie zetten, maar de benzinebrander laat het afweten. Het ding, met splinternieuwe pomp, waar we gisterenavond nog koffie mee hebben gezet doet het niet meer. We ontbijten zonder thee, koffie of een eitje en beginnen aan het eerste deel door het Belgische heuvelland. Steile klimmetjes, soms nauwelijks te doen, er is geen stukje vlak. Yvonne puft en steunt en scheldt tussendoor twee dames uit die met hun honden iedereen voor de voeten lopen en net op het moment dat Yvonne langs komt ze los laten waarna ze de aanval inzetten op Yvonne haar benen. "Gaat het goed schat, hebben ze naar je geluisterd" vraag ik belangstellend. Yvonne briest nog wat na: "K-wijven, ze moeten die honden vasthouden, ze houden met niemand rekening". We beginnen aan de volgende klim. Het landschap is prachtig: groene heuvels, vakwerkhuizen, meertjes en slingerende smalle wegen. We vinden het te koud om nog een nacht op een camping door te brengen en vinden onderdak drie kilometer van Raeren en eten zo goed als verse kabeljauw met salade en koffie na.

Morgen gaan we verder de heuvels in, door de "Hoge Venen" maximale hoogte 700 meter. Als het niet zo koud is kamperen we en anders zoeken we een warm onderkomen.