Elzas Lotharingen

We fietsen door Luxemburg langs de Duitse grens maar het zijn nog steeds "De Ardennen" waar we doorheen fietsen. Af en toe loopt de weg door Duitsland en dan fietsen door "De Eivel" De grensrivier is de Our, vervolgens de Sauer tot Echternach en dan de Moezel. Maar het blijft hard werken, of we nu door België, Duitsland of Luxemburg fietsen. Veel klimmen, afdalen en opnieuw klimmen. De eerste plaats waar we in Luxemburg logeren, Dasburg ligt in Duitsland. De weg loopt net over de grens Luxemburg Duitsland. Men spreekt Duits en de namen van de hotels zijn Frans. In het dorp zijn twee gelegenheden waar je kunt logeren. We kiezen de eerste "Chez Jule" er is één kamer, op de eerste verdieping. Iedereen helpt om de fietstassen de trap op te dragen. De hele eerste verdieping is dé hotelkamer waarvan de helft is ingericht als één enorme luxe ingerichte badkamer. Beneden in het café wordt gerookt. De lucht gaat uiteindelijk ook door het plafond en dringt door tot in de slaap- en de badkamer. Moeder kookt en haar zoon die het café uitbaat vraagt of we blijven eten dan gaat moeder met de voorbereidingen beginnen. In het eetzaaltje zijn we de enige gasten, er is één tafel gedekt. We beginnen met een terrine soep gevolgd door voor ieder een schotel vlees, verder één schaal met salade en één met frites. De volgende dag staat twee maal elf Euro op de handgeschreven rekening. De overnachting inclusief een wel zeer uitgebreid ontbijt waarvan we het restant als lunchpakket mogen meenemen staat voor € 22,50 per persoon op de rekening. Een goed adres en aardige mensen, alleen de kamer stinkt naar sigarettenrook en de ramen openzetten helpt niet.

We zoeken een beetje aardige plek om een dagje uit te rusten en stranden uiteindelijk in Müllerthal. We kennen de kleine camping van acht jaar geleden. Er is niet veel veranderd, oude stacaravans en een klein grasveldje voor de tenten van de passanten. En er is een Nederlandse eigenaar, Henk een stoere zestiger met grijs haar en snor die een beetje bekakt praat. We mogen van hem ook in een van de stacaravans slapen. Hij is er net klaar met één, gerestyled volgens Henk, die kunnen we gebruiken, voor vijfentwintig Euro per dag.

Het restylen van Henk begrijpen we niet zo goed. Eerst maar even de boel schoonmaken. We besluiten om de "tweepersoonsslaapkamer" maar niet te gebruiken, te vies en te benauwd. Het hokje past precies om het bed dat vol ligt met dode vliegjes en andere zwarte frummels. We slapen wel op de bank in de "salon". We moeten pinnen en vragen Henk waar we een bank kunnen vinden en inkopen kunnen doen. Het dichtstbijzijnde plaatsje waar een bankautomaat is licht ruim acht kilometer verder. De heuvel waar we overheen moeten heeft een klim van vijfenhalve kilometer. Maar we kunnen geld opnemen, boodschappen doen en koffie drinken. Om half drie gaat na dagen, eindelijk de zon weer schijnen en wordt het wat warmer. 's Avonds eten we bij het restaurant in de hoofdstraat. Een deftige wat oudbollige tent. Na het zien van de kaart hadden we gelijk al weg moeten gaan. Het internet mag niet door restaurantgasten worden gebruikt.

Het eten wordt gebracht, Yvonne entrecote en ik zalm. De entrecote is een plat geslagen stuk vlees vol zenen, niet te snijden en het is koud. Ik krijg een volstrekt doorgekookt stukje zalm omzoomd door vier stukjes wortel. Geen groente, verder niets. We roepen de baas, dat blijkt dezelfde mevrouw die het eten heeft gebracht en zeggen dat zij het eten weer mee terug mag nemen omdat het niet te eten is en ook wat eigenaardig alleen een stukje doorgekookte zalm op een bord en verder niets. Ze brengt de rekening, we moeten het volledige bedrag betalen. Het eten is goed, daar mankeert helemaal niets aan, het bedrijf is al zestig jaar in de familie en haar man staat hoogst persoonlijk in de keuken. Hij heeft het klaargemaakt en als wij het niet opeten moet ze het in de vuilnisbak gooien. "Dat is precies waar het thuis hoort" laten wij haar weten. Na wat heen en weer lopen, zuchten en steunen, betalen we onze drankjes en dertien Euro voor de moeite en wensen haar veel succes met het familiebedrijf. Bij onze stacaravan eten we het verse brood dat we vanmiddag hebben gekocht met beleg en koffie.

Zondag een rustdag. Het regent de hele dag. Het tweede restaurant in het dorp heeft "ruhe tag" en het derde restaurant is voorgoed gesloten en staat te koop. In onze stacaravan maken we een van de noodrantsoenen klaar. We vallen met regen in slaap. Morgen weer verder naar Frankrijk: Elzas Lotheringen. Het klimmen gaat langzaam maar we komen in vorm. Yvonne fietst soms weer vooruit de berg op en ik er achteraan. Nu nog iets beter weer en we gaan fluitend richting Basel.