Zwitserland

Via Wassalone, Obernai, Châtenois en Rouffach fietsen we door het wijngebied de Alsac in het Noordoosten van Frankrijk naar Basel. Het weer is niet best we vertrekken twee keer met regen. Regenjack, broek en schoenen aan en dan het heuvelland van de Alsac in, door de druivenvelden met wijnboerderijen en handelshuizen en door veel oude stadjes met vakwerkhuizen, kerktorens en stadspoorten met ooievaarsnesten. Er wordt hier Frans en Duits gesproken en iets er tussenin. In het café van het hotel in Wassalone waar we wat drinken staan een groepje mannen aan de bar. Enkele spreken Frans en de anderen Duits. Ieder blijft z'n eigen taal spreken en ze verstaan elkaar prima. De één vertelt een verhaal in het Frans en krijgt in het Duits antwoord. De dame achter de bar spreekt een soort mix van Frans en Duits, maar iedereen verstaat ook haar en zij haar klanten. Tegen ons wordt Duits gesproken. Het fietsen blijft hard werken, een aantal dagen geleden hebben we besloten niet langer dan zo'n uur of vijf per dag op de fiets te zitten. Met al die klimmetjes, lang, kort, hoog of steil vinden we dat meer dan genoeg. We gaan iets later weg en hopen dan niet zo laat in de middag aan te komen. We zien wel waar we uitkomen, als we 11 juni maar terug zijn in Basel want we hebben een kaartje met besproken plaatsen voor de fietsen naar Düsseldorf.

We logeren in Hunique aan de Franse kant van de Rijn, naar het centrum van Basel is een kwartiertje fietsen. Het douanekantoortje is onbemand, ook bij de grensovergangen op de bruggen over de Rijn zijn de douanekantoortjes verdwenen terwijl we bij de grensovergang op de autoweg lange rijen auto's, motoren en vrachtwagens zien staan. We proberen de meest steile stukken te ontwijken door waar mogelijk een doorgaande weg te nemen. Toen we vroeger door Frankrijk trokken namen we zo veel mogelijk de D-wegen omdat die lekker rustig waren. De D-wegen waar we nu op fietsen zijn druk en er wordt hard gereden. Er mag wel op gefietst worden waar eigenlijk geen ruimte voor is. Maar door het heuvelland via de D-wegen gaat beter dan de fietsroutes.

In Basel bezoeken we het "Kunstmuseum Basel". Er is een nieuw museumgebouw tegenover het oude gebouw. Een indrukwekkend geheel van beton, ijzer en marmer met enorme gangen, trappenhuizen en zalen waar opvallend weinig te zien is. Enorme lege zalen soms met één ding. Ik loop met mijn fototoestel door de eerste zaal en maak een paar foto's. Één van de vele suppoosten zegt dat er niet gefotografeerd mag worden in het museum, Ik moet mijn fototoestel in de locker opbergen of afgeven bij de garderobe. Ze ziet er hoogstpersoonlijk op toe dat het fototoestel verdwijnt. De uitleg is dat kunst niet gefotografeerd mag worden. Echter iedereen loopt met z'n mobiel en maakt daar ook foto's mee. Maar dat schijnt totaal iets anders te zijn. De suppoost blijft achter ons aanlopen en vraagt tot twee keer toe of ze onze toegangsbewijzen mag zien. Ze heeft het er maar druk mee. In het oude gebouw staan een paar prachtige beelden van Rodin, onder andere "De burgers van Calais"

We verlaten Hunique en Basel in de stromende regen. De eigenaresse van het hotel heeft medelijden met ons, maar wij trekken dapper verder Zwitserland in. De bedoeling was om een camping op te zoeken ergens langs de Rijn. Uiteindelijk belanden we moe en nat in Laufenburg in een hotel zonder gasten en zonder receptie. We moeten een nummer bellen en na een kwartier komt een mevrouw de deur opendoen. In het lege hotel heeft men ons een kamer toebedacht op de tweede verdieping. Op de eerste verdieping is alles volgeboekt het is echt de laatste vrije kamer volgens de mevrouw. We zeulen met alle tassen drie trappen op, gaan douchen en op zoek naar een café of restaurant. De straten in Laufenburg lopen steil omhoog of steil naar beneden. Als je van je fiets afstapt kom je er niet meer op. Als we op een terras aan een biertje zitten met een prachtig uitzicht op de Rijn begint het wederom te regenen. We drinken binnen ons biertje op en eten bij één van de twee Chinese restaurants. Het zijn de enige die open zijn. De volgende dag fietsen we door naar Waltshut en slaan ons tentje op op een camping aan de Rijn. Als alles staat gaat het nog één keer regenen, maar uiteindelijk breekt de zon door en drinken we een biertje op het terras van de camping. We blijven nog maar een dagje.