Fietsen van Bangkok naar Singapore, Hua Hin

We zijn in Hua Hin, zo'n driehonderd kilometer ten zuiden van Bangkok aan de Golf van Thailand, zelfs de koning heeft er een paleis, vandaar "De Koninklijke badplaats". Hua Hin, één van de belangrijkste badplaatsen van Thailand. Alles is er net iets anders, net iets beter, net iets duurder, net iets chicker, maar ook net iets gewoner en net iets arremoediger. Hier zijn de duurste resorts en de duurste hotels. Een koffie in de koffiebar van het Hilton kost € 2,50. Ter vergelijking daar ontbijten of lunchen we met z'n tweeën riant voor in de rest van Thailand. Maar hier vind je ook de goedkoopste guesthouses met kamers vanaf honderd Bath. Dezelfde prijs als de koffie bij Hilton. Er komen veel vrouwen naar de stad op zoek naar westerse mannen. Maar natuurlijk ook veel westerse mannen op zoek naar een Thaise vrouw. Over en weer is men zo te zien niet al te kieskeurig. Mannen van middelbare leeftijd, ongegeneerd met de half ontblote buik in een verschoten T-shirt lopen hand in hand met een vrouw die qua leeftijd hun kleinkind zou kunnen zijn. Ze versieren een vrouw (maar ik denk eerder andersom), ze huren een goedkope kamer en een brommertje en zijn voor zeker twee weken de koning van Thailand. En echt helemaal niemand maakt zich er hier druk om. Iedereen moet vooral zelf weten wat hij of zij doet. Iedereen wordt met alle egards behandeld, of je nu met je kleindochter hand in hand zit of twee jongens of meiden met elkaar zitten te geinen en te flirten. De gemiddelde Thai vindt het prima! Een dagje zitten en kijken wordt zo vanzelf een leuke dag. Hoef je verder nergens naar toe te gaan. Er is hier overigens ook niet zo veel te doen.

Als we de volgende dag opstaan zijn we allebei ziek, diarree, misselijk, hoofdpijn, kortom alle bekende verschijnselen. We vertrekken niet maar blijven op bed liggen met de WC bij de hand. 's Middags om vier uur komt er wat leven in de zieke lijven en proberen we wat te eten. Om negen uur liggen we weer op bed en slapen zonder probleem de hele nacht door en komen om zeven uur ons bed uit. Het ergste schijnt voorbij te zijn. We vertrekken! Nog wat rillerig beginnen we aan een nieuwe fietsdag verder naar het zuiden. Het gaat redelijk maar we zijn toch nog twee dagen niet echt lekker.

Inmiddels volledig hersteld zijn we neergestreken in een resort aan zee. We hebben net gegeten aan het strand, de zee ruisend aan onze voeten. Onze buren zijn Russen uit Siberië. De eerste Russen die spontaan tegen ons begonnen te praten. Ze bestellen ingewikkelde cocktails bij het eten en zitten daar overduidelijk zeer van te genieten. Wij blijven hier nog maar een dagje, leuke ontspannen plek en we hebben het, vinden wijzelf ook wel weer verdiend, de afgelopen dagen heel veel kilometers weggetrapt en flink doorgereden. Niet dat er gedacht wordt: die twee nemen het er maar van en zitten dagen achtereen op witte palmstranden uit te buiken. Neen, er is hard voor gewerkt!

Met de foto's zal het de komende tijd wat moeilijker gaan. De IPad-adepter voor het foto-kaartje is ergens zoekgeraakt. Ik kan de foto's nu dus niet via de IPad bij het verhaaltje plaatsen. Maar we gaan op zoek naar een Apple store voor een nieuwe. Tot die tijd is het behelpen.