Fietsen van Myanmar naar Singapore, Pangkor

We zijn vandaag op het Maleisische eiland Pangkor aangekomen, zijn net terug van het Chinese restaurant en zitten voor ons huisje aan het strand met uitzicht op zee, de ondergaande zon en een paar kleine eilanden die hier voor de kust liggen. Een heerlijke plek! Het strand, de zee een windje uit zee en zo'n dertig graden, het laatste kopje koffie na het eten en dan een koud biertje. Hier houden alle wensen op!

We hebben een paar mooie fietsdagen achter ons, de tocht ging van Penang, Georgetown via Parit Buntar, Taiping, Kuala Kangsar en Ayer Tawar naar het eiland Pangkor. Hier in de avondzon aan het strand overdenken we het laatste deel van de reis. We willen op deze prachtige plek een paar dagen blijven, het wordt tijd dat fietsen worden nagekeken, schoongemaakt en alle draaiende delen van olie worden voorzien en dan volgen nog elf fietsdagen naar Singapore. Als we hier tot 28 februari blijven resten nog achttien dagen tot we ons bij de KLM-balie op de luchthaven van Singapore moeten melden voor de vlucht naar Amsterdam. Zo sta je voor een periode van drie en halve maand fietsen door Thailand, Maleisië en Singapore, je let even niet op en je moet over je terugvlucht na gaan denken.

We hebben een denkbeeldig lijstje gemaakt van de plaatsen waar we nog wel een dagje extra willen blijven. Voorlopig staat daar slechts Melaka, Pontian Kechil en Singapore op. Melaka omdat dat een bijzondere stad is waar we beiden goede herinneringen aan hebben en Pontian Kechil omdat we daar een taxi moeten regelen die ons met de fietsen over de brug naar en de grens van Singapore brengt, waar we de fietsen in moeten pakken maar ook de stad en het nationaal museum nog een keer willen bezoeken. Maar dan houden we nog steeds een paar dagen over. We zijn er nog niet uit maar tenslotte is het ook wel erg een luxe probleem. We gaan wel gewoon fietsen en waar we het aangenaam vinden blijven we een dag extra. Kuala Lumpur bezoeken we niet, we zijn daar drie jaar geleden wel naar toe gefietst, de stad bezocht en weer naar Klang terug gefietst. Een inspannende en gevaarlijke tocht die we niet overdoen. Ik voeg het verslag en de foto's van ons bezoek aan Kuala Lumpur wel aan dit verhaal toe.

Kuala Lumpur 2012

Vanuit ons hotel in Klang fietsen we de verkeerde kant op. Ik zal wel ergens niet goed hebben opgelet, maar als ik op de GPS kijk geeft die aan dat het nog 78 kilometer is naar Kuala Lumpur, toen we vertrokken was het 38 kilometer. We zitten dus op de verkeerde weg. Ik weet het maar we kunnen niet terug. Vijf banen de ene kant op en vijf banen de andere kant en links en rechts een vangrail. Tegen het verkeer inrijden is hier geen optie. We rijden vijf kilometer door tot het eerste viaduct en gaan dan terug, uiteindelijk ruim tien kilometer te veel gereden.

We rijden op weg nummer 2, daar waar de weg tolweg wordt is er een aparte baan aangelegd voor brommers, die hier "slechts" 80 km mogen rijden en zich daar zeker niet aan houden. De aparte baan loopt parallel met de snelweg maar omdat hij over en onder alle kruisende wegen gaat lijkt het of we een bergetappe fietsen. De snelwegen lopen tot diep in de stad, het is een heel verschil met Bangkok, toch ook geen kleine stad. Ver voor de stad beginnen de wolkenkrabbers en de hotels, alle grote namen zijn weer vertegenwoordigd en meerdere malen, we rijden zeker langs drie enorme Marriott hotels. Eenmaal in de stad zijn de gebouwen nog hoger en de hotels nog groter. Alles is hier groot groter grootst, het kan niet op! We fietsen via het Centraal Station, de Nationale Moskee, het enorme Merdekaplein en de Petronas Twin Towers naar ons hotel en hebben meteen ruzie met de opper deurman. De fietsen wil hij hier niet hebben, "zet ze maar aan de overkant". Hij zoekt het maar uit, ik heb gereserveerd en we gaan inchecken. Het pak met tressen verdwijnt en onze spullen worden door een aardige jongeman naar de kamer gebracht. Prachtige kamer met uitzicht op een enorme bouwput waar weer aan een nieuwe wolkenkrabber wordt gewerkt.

De stad is enorm, fietsen in de stad gaat wel, alleen als we ergens afstappen om iets te bekijken komen de bewakers in actie om ons weg te sturen. Maar overal bemoeit de plaatselijke bevolking zich ermee. "Waarom worden die mensen weggestuurd, wat een onzin!" Bij de Twin Towers willen we met de fietsen op de foto, de bewaking komt meteen in actie. Ik heb mijn fototoestel aan een Nederlands jongen gegeven om een foto van ons te maken met de fietsen. De bewaker gaat er voor staan en waarschuwt nog één keer. De jongen geeft het toestel terug en zegt: "ik heb wel een foto gemaakt hoor" We worden met onze fietsen van het terrein voor de torens verwijderd. Op naar China Town, de Centrale Markt en het Merdekaplein. Ook op de Centrale Markt worden we met de fietsen weggestuurd. In China Town maakt het allemaal niet uit en Yvonne koopt een flesje Whisky, made in Maleisië, dat wel. We fietsen anderhalve dag door de stad, eten 's avonds in een pub waar we praten met de illegaal in Maleisië verblijvende ober uit India, een deel van de Maleisische economie draait op illegale arbeiders, er komen er veel uit India. We zijn een absolute bezienswaardigheid er fietst hier helemaal niemand.

Na twee dagen hebben we het wel gezien en gaan terug naar Klang. Zelfde weg terug, weer weg nummer 2. Alleen waar we heen steeds linksaf moesten moeten we nu rechtsaf en dat betekent de weg oversteken. Het gaat steeds goed maar nu staan we langs de weg en komen er absoluut niet overheen. De weg is hier zes banen en de rechtse twee banen gaan naar Klang, wij staan naast de meest linkse baan in de berm en vier rijen auto's razen langs ons heen. We geven bijna de moed op als het verkeer minder wordt, we kijken naar rechts en zien dat de weg tijdelijk wordt afgezet omdat er werkverkeer moet oversteken. Plotseling is er geen auto meer te bekennen en kunnen we rustig naar de overkant fietsen. Na een paar minuten raast alles en iedereen weer door en wij er tussenin. Toch niet echt een verstandige beslissing: fietsen naar Kuala Lumpur.