Thailand, van Bangkok naar het zuiden: Hua Hin

Soms tref je zo'n deftig nep-hotel, waar aan de buitenkant alles goed geregeld lijkt maar er ergens iets scheef zit en niet klopt. We hebben twee dagen geboekt in het Novotel in Bangkok, als we aankomen komt de portier naar ons toe en zegt dat we weg moeten. Hier geen fietsen! Ik maak hem duidelijk dat we een kamer hebben geboekt en niet van plan zijn om weg te gaan en beginnen de tassen van de fietsen te halen. De portier begint tegen de fietsen te duwen en wappert met z'n handen, weg, weg! Inmiddels komen er gasten aan met taxi's en particuliere auto's. Deuren worden opengehouden, koffers uit de auto's gehaald en door het personeel naar binnen gebracht, er wordt geknikt, gebogen en geglimlacht. Wij sjouwen onze tassen zelf naar binnen en melden ons bij de balie. De portier meldt zich weer met de mededeling dat de fietsen nu toch echt weg moeten, nu meteen! We hebben een kamer geboekt op de executive floor van het Novotel, de twintigste verdieping. Als je weer een keer in Bangkok bent moet je het ook goed doen! We worden alleen wel als melaatsen behandeld. Als we de volgende dag om een uur of vijf uit de stad terugkomen is de kamer niet schoongemaakt en de minibar niet bijgevuld. "Het gebruik van de minibar is gratis en deze wordt elke dag bijgevuld" staat bij de aantrekkelijkheden van de door ons geboekte kamer op de executive floor, je moet alleen niet met een fiets aankomen want dan gelden er heel andere regels. Wat een k hotel! Het ontbijt was wel lekker! Maar op het moment dat de portier in beeld kwam begonnen we allebei spontaan te sissen.

We moeten nog een beetje, of een boel uitzieken en doen het rustig aan. Wel willen we het nationaal museum nog een keer bezoeken. Dat ligt vlak bij het koninklijk paleis. We fietsen er heen, de portier houdt ons tegen. Het museum is vandaag gesloten! Morgen bent u weer van harte welkom. We fietsen via het koninklijk paleis en Chinatown terug en vermaken ons de rest van de middag in de stad.

Als we de volgende morgen in de lift staan op weg naar de balie om uit te checken, stappen er drie wat oudere westerlingen de lift in. Ze zijn er klaar voor! In kaki korte broeken, half hoge gebreide sokken, de voeten in stevige sandalen gestoken, de heren met een ferm geruit overhemd en de dame met een stevige katoenen ecru-kleurige zonnehoed. De zonnebrillen zijn op het voorhoofd geschoven. "Gaat u fietsen?" Vraagt een van de heren in bekakt Engels. We knikken, omdat we allebei moeten lachen durf ik niet te vragen of zij gaan wandelen, ze zien er zo jaren vijftig uit, alsof je naar een stukje zwart-wit film zit te kijken.

Wij gaan verder vanaf Bangkok naar het zuiden op weg naar Petchaburi en Hua Hin de koninklijke badplaats. Dat stuk in ongeveer tweehonderd kilometer. Het fietsen gaat de eerste dag nog wat moeizaam, de koorts is niet helemaal weg, de verkoudheid loopt weliswaar op z'n eind maar is toch nog irritant en m'n heup doet nog steeds pijn. Yvonne haar verkoudheid is zo goed als over. Het stuk naar Hua Hin doen we in drie dagen. Elke dag gaat het beter en als we in Hua Hin aankomen fietsen we weer als van ouds. De fysieke ellende is voorbij. We fietsen langs de kust van de Golf van Thailand, een onderdeel van de Zuid-Chinese zee. De tweede dag vanaf Bangkok slapen in een resort aan het strand van Petchaburi met onze voeten bijna in het zand. Inmiddels zijn we in Hua Hin en hebben een kamer in een guesthouse dat op een pier is gebouwd. De branding loopt tot onder de kamervloer. Het is alsof we in een strandhuisje slapen. Wel een heel klein strandhuisje, want de kamers zijn niet groot. Maar toch . . . heerlijk!