Fietsen van Myanmar naar Singapore, Chumphon

Vanaf Bangkok zijn we langs de oostkust naar het zuiden gefietst tot waar we nu zijn, vijfhonderd kilometer onder Bangkok aan het strand bij de stad Chumphon. Voor ons de laatste plaats aan de Golf van Thailand. Van hier steken we over naar het westen, de provincie Ranong aan de Andaman Zee. De laatste dagen zijn we door het smalste deel van Thailand gefietst, vanaf de weg zie je de bergen in Myanmar, het landshap is heuvelachtig en vooral de laatste twee dagen hebben we flink ons best moeten doen. Maar het landschap is prachtig en we fietsen over rustige wegen paralel met de grote weg nummer 4 die van het noorden tot Maleisië in het zuiden loopt. Het weer is nog steeds onveranderd goed, niet al te heet en regen hebben we al helemaal niet gehad. Kortom het is een fietsend vakantiegevoel.

Toen we donderdag afscheid wilden nemen van onze Russische buren uit Siberië stond papa net klaar met een heuse tuk tuk, gehuurd bij de bazin van het resort. "Veel comfortabeler dan die brommer" hij vindt het allemaal erg leuk. Mama poetst met een lap de bankjes in de tuk tuk schoon. Dan moet er een rondje worden proef gereden alvorens echt te vertrekken voor een dagje uit met de tuk tuk. Het zijn hele vriendelijke mensen. Vooral zij doet ons denken aan de Russische moeder van een vriend. Zijn ouders hadden elkaar destijds in een werkkamp in Duitsland leren kennen en zijn onder de meest barre omstandigheden verliefd geworden. Na de oorlog is zij mee naar Nederland gekomen en zijn ze in Haarlem getrouwd. Wij zouden met hen mee gaan op vakantie en kennismaken met de Russische familie. Dagen en avonden werden besteed aan de voorbereidingen. Er moesten cadeautjes worden uitgezocht, de reis moest worden voorbereid en we kregen foto's te zien van de Russische familieleden die op de hoogte werden gebracht van ons naderende bezoek. We zouden met de trein gaan, waar de wildste verhalen over werden verteld. We moesten wodka meenemen en als dat niet zou lukken Hollandse jenever, want er werd altijd veel door die Russen gedronken in de trein. Ons leek het een prachtig avontuur. Destijds moest je een verzoek indienen om in aanmerking te komen voor een visum. Dat moest ruim, enkele maanden voor vertrek worden ingediend. De hele route die je op Russisch grondgebied zou maken moest bij de aanvraag worden ingevuld, inclusief alle logeeradressen en het aantal dagen dat je bij iemand verbleef. Kortom het gehele reisplan. Ook waren er vaste bedragen in Dollars die minimaal door buitenlanders moesten worden besteed. Vervolgens het wachten op de visa. Op het laatste moment kregen de ouders van onze vriend hun visum. Over onze visumaanvraag werd negatief geoordeeld, de aanvraag werd zonder reden afgewezen. De hele reis naar Rusland, naar de ongetwijfeld hele aardige Russische familieleden, de spannende treinreis met de wodka of jenever en alle cadeautjes ging uiteindelijk dus niet door!

Waar een mens al niet aan denkt als hij een Russische toerist uit Siberië met zijn vriendelijk glimlachende echtgenote in een Thais resort op een tuk tuk ziet rijden.

(nog geen vervanging van de zoekgeraakte adapter voor het fotokaartje kunnen vinden, dus nog geen actuele foto's)