Thailand, "The Golden Triangel"

In het resort in Tha Ton ontmoeten we twee stel Nederlanders, beiden op een tandem. Ze fietsen door het noorden van Thailand ongeveer dezelfde route als wij. Het is hun eerste grote fietsreis en ze hebben beiden een prachtige nieuwe tandem aangeschaft. Zonder dat ze het wisten waren ze bij de verbranding van de monnik. Ze hebben staan kijken naar vuurwerk en een groot vuur op het middenterrein van de tempel en hadden geen idee dat ze naar een crematie stonden te kijken. Het vuur vonden ze gevaarlijk fel en hoog. Na een tijdje zijn ze weggegaan.

Je zou kunnen spreken van een klassieke opstelling, de mannen zitten vóór op de tandem en de vrouwen achterop. Yvonne is nieuwsgierig hoe dat bevalt maar krijgt niet echt antwoord. Want, wie remt er nu bijvoorbeeld als je een berg afgaat. Bij ons rijd ik altijd hard een berg af maar Yvonne absoluut niet. Yvonne rijdt graag in een kleinere versnelling en ik graag wat zwaarder. Maar hoe doe je dat nu als je beiden op dezelfde fiets zit? Yvonne krijgt geen antwoord van de dames. Tegen mij vertelt één van de mannen dat hij graag wil doorfietsen, lekkere lange stukken, maar de dames willen eerder stoppen en daar moet een modes in worden gevonden. Kortom je moet je aan elkaar aanpassen, niet alleen de twee mensen op één fiets maar ook de beide stellen onderling. Ons lijkt het niets, vooral als we even terugdenken aan onze eerste fietsreizen hadden we daar zeker geen ander leuk stel bij willen hebben. Maar de twee stellen uit Tha Ton spoeden zich voort en doen twee, door iemand bedachte etappes in één dag.

Wij rijden in ons eigen tempo langs de Mekong rivier, hier de grensrivier tussen Thailand en Myanmar en tussen Thailand en Laos. Bij de grensovergang met Myanmar is het druk, in het stadje aan de Thaise kant wordt van alles verkocht en het is een toeristisch uitje. Er is werkelijk niets te zien maar achterelkaar lossen de bussen honderden mensen. Gidsen lopen met vlaggetjes voorop en roepen naar hun groepje om de boel een beetje bij elkaar te houden. Om te fietsen zijn het mooie tochten langs de Mekong. Af en toe zwaar omdat je een bergrug over moet met bijna niet te nemen hellingen, maar met prachtige uitzichten op de rivier en het berglandschap. Links van ons ligt eerst Myanmar en daarna Laos. Bij het drielandenpunt, hier "The Golden Triangel" overnachten we. Het is druk. Aan de Thaise kant heeft men een enorme gouden Boeddha met stenen olifanten neergezet met veel glitterend goud. We drinken een biertje en bekijken het gedoe.

Van het drielandenpunt gaan we eerst terug naar Chiang Rai. Maar die afstand is te groot om in één dag te doen. We kunnen vooraf geen overnachtingsmogelijkheid vinden dus gaan maar gewoon fietsen. Na zestig kilometer drinken we koffie en vertelt de bazin ons dat er één kilometer verderop een resort is waar we kunnen overnachten. Dat zou precies op de helft zijn en het klopt. We worden welkom geheten door een grote grijze Braziliaan die hier met zijn Thaise vrouw op bezoek blijkt te zijn en ons gelijk zijn kaartje overhandigt waarop zijn adres in Chiang Rai alwaar we een kamer kunnen huren bij andere studenten waar zijn vrouw kamers aan verhuurd. Ik bedank hem beleefd en leg het kaartje op het houten tafeltje in ons huisje. Morgen vooral niet vergeten mee te nemen! Het onderdak kost vierhonderd Bath met airco, gratis koffie, thee en Internet, dat het nog doet ook. We blijken in het stadje Ta te zijn beland bij de afslag op de weg naar Chang Rai.

De benen worden steeds beter, zeventig kilometer door de bergen inclusief steile hellingen gaat ons inmiddels goed af. Beetje stijf in de rug de volgende ochtend. Maar we voelen ons goed, het is buitengewoon goed fietsweer en vanaf vandaag gaan we weer naar het Zuiden en Zuidoosten, dus wind in de rug en het waait flink dus dat scheelt. Vanaf Chiang Rai gaan we verder naar het zuiden en komen met een grote bocht weer terug in Chiang Mai waar dan hopelijk onze voordragers zijn aangekomen zodat er de rest van de reis voor alle vier de tassen plaats is. Ik heb zelf iets te enthousiast mijn spullen overgepakt en toch wel handige dingen die we speciaal voor het noorden hadden meegenomen in het hotel in Chiang Mai achter gelaten. Voor de koude avonden heb ik onderweg een Chinees sweatshirt aangeschaft. Ook ligt mijn regenjack in Chiang Mai. Dat regenjack is niet alleen handig bij regen maar ook bij koude avonden en de avonden zijn hier koud. Tot mijn grote geluk regent het niet. De mouwen van het sweatshirt zijn iets te kort en er zit een capuchon aan. Ik heb Yvonne beloofd die niet te dragen.