Fietsen door Indonesië, Java 2

Als we in het hotel aankomen worden vanuit de ernaast liggende moskee de verzen uit de Koran voorgedragen door een jonge stem die af en toe door een oudere stem wordt bijgestaan, waarschijnlijk een goede leerling van de Moskeeschool die vandaag de verzen mag opzeggen. We zijn in Pasuruan in het Noordoosten van Java.

Gisteren zijn naar het vulkaangebied gegaan. We gaan vol goede moed op weg, ik denk naar het plaatsje halverwege op 600 meter hoogte. De eerste tien kilometer gaan goed, niet al te steil maar daarna wordt het lastiger de klimmetjes worden hoger en hoger. Halverwege wordt ons door een vrachtrijder een (betaalde) lift aangeboden die we accepteren. Maar goed ook, het plaatsje waar we vandaag naar toe wilden ligt op 1.600 meter en niet op 600 meter, foutje van Henk. De lift voorkomt een echtelijke ruzie. We worden in Semoro lawang op 2.200 meter afgeleverd bij de hier wereldberoemde Bromo vulkaan. Waarom deze vulkaan zo beroemd is weet ik niet, hij is niet de hoogste of de grootste, eigenlijk gewoon een werkende vulkaan waarvan er honderden zijn in Indonesië.

Het hotel is ook twee maal zo duur als in de stad waar we vannacht hebben geslapen. Na het inchecken legt de baliemevrouw mij uit hoe het werkt. Je kunt een jeep met chauffeur huren die je verder het berggebied in brengt tot het "vieuwpoint" op 2.775 meter, ju kunt ook gaan lopen, lijkt me niet verstandig met mijn (niet) loopbenen of acherop een brommertje maar dat weigert Yvonne pertinent! Het wordt dus een jeep, we worden om 03:30 uur gewekt en de jeep staat om 04:00 uur klaar om ons naar het wonderschone schouwspel te rijden van de zonsopgang in het meest beroemde vulkaangebied van Indonesië.

We rijden in het donker de bergen in, maar we zijn zeker niet de enige. We merken dat we onderdeel uitmaken van een lange rij jeeps. We stijgen spectaculair steil en het wordt drukker en drukker. Honderden brommers en werkelijk waar, honderden en honderden jeeps gaan via hetzelfde veel te smalle pad de bergen in. Halverwege de berg op zo'n 2.600 meter kan onze jeep niet verder de weg is volledig verstopt en de chauffeur legt ons uit dat als we het wonderschone schouwspel willen zien we verder te voet moeten. Maar ook lopend is er bijna geen doorkomen aan, er blijft tussen de honderden geparkeerde jeeps een smal pad over maar dat wordt ingenomen door brommerrijders die ons en alle anderen verder naar boven willen vervoeren. Het gaat flink agressief, de brommers worden dwars op de weg gezet en ze schreeuwen "Motorcicle! Motorcicle! Het is een herrie van ronkende motoren en schreeuwende chauffeurs. Dit alles speelt zich in het donker af, het is 04:30 uur en de zon gaat om 05:08 uur op. We banen ons scheldend en tierend tussen de steeds agressiever wordende brommerrijders een weg naar boven. Bijna bij het uitzichtpunt lopen we tussen de eetstalletjes en souvenierkraampjes. Met de duizenden anderen gaan we de laatste trap omhoog. We zijn er, maar helaas als de zon opkomt regent het en er hangt een zware mist, er is dus helemaal niets te zien, geen Bromo, geen andere vulkanen of wonderschoon landschap, maar de toeschouwers blijven bijna allemaal even opgewonden. We gaan in een van de kraampjes koffie drinken en beginnen aan de weg naar beneden op zoek naar onze jeep die ergens anderhalve kilometer verderop op het pad moet staan.

Naar beneden hetzelfde tafereel. Brommerrijders zetten hun brommers dwars over de weg zodat je er niet meer door kunt en duwen je bijna al schreeuwend op de buddyseat. Al de geparkeerde jeeps proberen om te draaien waardoor de chaos alleen maar groter wordt. En dan . . . . . . ziet, de zon breekt door, langzaam verdwijnt de mist en krijgen we het beloofde uitzicht. We wurmen ons tussen de jeeps door om wat foto's te maken. Het landschap is inderdaad prachtig.

Eenmaal terug bij de jeep worden we naar de vulkaanwand van de Bromo gereden. Echter niet helemaal tot de wand maar enkele honderden meters ervóór. Als we aankomen rijden rennen er vijf paardenmannen met ons mee. We moeten verder te paard naar de wand en vandaar met een trap omhoog om in de krater te kunnen kijken. We weigeren verder aan dit circus mee te werken en laten ons naar het hotel terugrijden. Nog voordat we om 07:00 uur aan het ontbijt kunnen zijn we terug en wat blijkt, vanuit het plaatsje hebben we een prachtig uitzicht op de Bromo vulkaan en het bijzondere landschap. Ja . . .

Na het ontbijt pakken we de fietsen en beginnen aan de 2.200 meter naar beneden. Heel, heel steil, ook als je hard in de remmen knijpt schuif je vanzelf naar beneden. Na ruim een kilometer stopt een busje dat gasten boven heeft afgeleverd. De fietsen gaan bovenop het dak en wij erin. Voor zestien Euro zijn we weer in Probolinggo op zeeniveau in de hitte. We stappen weer op de fietsen en rijden veertig kilometer door naar Pasuruan waar we de dag overdenken. De chaos was kompleet vandaag we gaan wat eten, drinken een biertje en gaan vroeg naar bed. Een bezoek aan de Bromo vulkaan een aanrader!

Foto's volgen als er een betere internetverbinding is.