Fietsen door Indonesie, Java 3

we zijn in Mojokerto op weg naar Yogyakarta. We hebben twee saaie fietsdagen achter de rug en stoppen in deze ook weer erg drukke hoofdstad van het departement. Het hotel is prima, we krijgen een VIP-room voor 250.000 Rupiah (20 Euro) inclusief ontbijt dat in het huisje wordt gebracht. Er worden voorbereidingen getroffen voor een bruiloft die in het hotel wordt gevierd. De bazin van het hotel laat vol trots de feestzaal aan ons zien, ook is er een prachtige tent voor de feestzaal opgetrokken.

We krijgen bericht dat het pakje met de onderdelen voor Yvonne haar fiets in Yogyakarta is aangekomen en besluiten morgen met de trein naar Yogyakarta te gaan. Zo simpel gaat dat niet. De fietsen moeten apart als vracht worden verstuurd en gaan met de goederentrein die eigen tijden heeft. Wij gaan dan met de "Binis" trein. Een meisje dat bij haar ouders op bezoek is geweest en op de trein naar Yogyakarta zit te wachten waar ze studeert, helpt ons de nodige informatie te krijgen. Ze loopt met ons mee naar het bagagekantoor voor de fietsen en legt uit hoe het werkt met de treinen in Indonesie. Door de feestdagen loopt alles wat anders dan normaal, bij aankomst zou het bagagekantoor tot na nieuwjaarsdag gesloten zijn. Dat is dus niet handig want dan hebben we onze fietsen niet.

De vader van het meisje die haar samen met haar broertje wegbrengt, stelt voor een auto te huren, de prijs is ongeveer gelijk aan de reis per trein. Hij gaat informeren of er in deze drukke dagen nog een auto en een chauffeur beschikbaar is. Uiteindelijk spreken we voor morgenochtend acht uur af. We worden van het hotel opgehaald en naar Yogyakarta gebracht, een afstand van 280 kilometer.

We zoeken en vinden een hotel in Yogyakarta, boeken dat voor de komende drie dagen en gaan de stad in om een restaurant te zoeken. De volgende ochtend staat de vader al te wachten bij de ingang van het hotel om te controleren of alles gaat zoals is afgesproken. Er is druk contact tussen iedereen maar geen chauffeur en geen auto. Er wordt gebeld en een vriend van vader rijdt met een brommertje heen en weer, we weten niet waar naar toe. ik wordt gebeld door de dochter vanuit Yogyakarta die ons gerust stelt. De auto komt echt er moet alleen nog even naar de motor worden gekeken en olie en water bijgevuld. Om negen uur komt uiteindelijk de auto. De fietsen gaar er wel in maar dan kunnen wij er niet meer bij en er blijkt plotseling ook nog een bijrijder te zijn. Uiteindelijk wordt besloten dat de fietsen op het dak gaan, maar er is geen rek of imperiaal of iets dergelijks. Maakt niet uit ze worden zo op het metalen dak gelegd. Mijn metalen pedalen met spijkertjes trekken diepe krassen in de lak van de auto maar niemand schijnt er mee te zitten. Er moet nog touw worden gehaald om de fietsen op het dak vast te binden. Uiteindelijk vertrekken we om kwart voor tien voor wat een dollemansrit zou bliujken te worden van ruim negen uur. We komen in het donker aan in Yogyakarta en de chauffeur gaat op zoek naar het hotel. Yvonne heeft het helemaal gehad met de chauffeur en de bijrijder. Onderweg heeft ze beiden bijna letterlijk aangevallen en ze toegeschreeud dat er NORMAAL gereden moet worden. Hiernaa ging het iets rustiger met de nadruk op iets.

We hebben een prachtig hotel het diner is gisteren op ons balkon geserveerd. De volgende dag het pakje met fietsonderdelen opgehaald en een fietsenmaker opgezocht. Gezamelijk hebben we Yvonne haar fiets hersteld, alsof er niets is gebeurd. Bij een reisbureau kunnen we twee januari terugkomen zij kunnen ons helpen met een lokale sponsor wat noodzakelijk is om het visum te verlengen tot de negentig dagen die we totaal nodig hebben.

Morgen gaan we de stad bekijken en plannen maken wat we hier gaan bezichtigen. Nu eerst aan een Bintang biertje. Het leven lacht ons weer toe.