Op Urk

Op woensdag 4 juni 1823 klokslag vijf uur vertrokken van Lennep en van Hogendorp naar Urk met heerlijk weer en gunstige wind in een voor de tocht gehuurde vissersschuit waarvoor zij 10 gulden hadden betaald. Ze maakte kennis met de predikant en met de bijna tachtig jarige oud burgemeester die veertig jaar deze post had bekleed. Ze werden rondgeleid en bezochten de school waar tachtig kinderen onderwijs volgen. De school werd vooral in de winter goed bezocht als er geen visvangst is. De jongens gingen reeds vanaf heel jonge leeftijd veelal mee op visvangst. Zie ook de eerste steen van het vissersmonument waarop de op zee omgekomen vissers vermeldt staan, ook kinderen: Klaas de Vries 8 jaar, Okke Wakker 10 jaar, Jan Brandstof 14 jaar. Jacob van Lennep ziet honderden zeehonden die zich koesteren in de zon. Met een roeibootje werden ze teruggebracht naar de vissersschuit waarmee ze gekomen waren en zeilden naar Lemmer waar ze in herberg De Wildeman hun intrek namen.

Wij fietsen vanuit ons onderkomen in Lelystad naar Urk om voor twee nachten ons intrek te nemen in B&B de Reede die wordt bestiert door de schoolmeester van de basisschool en zijn vrouw. Waren het niet dat booking.com ons onderkomen op Urk heeft gecanceld. Het blijkt dat de gegevens van de verlopen creditcard zijn gebruikt. We kunnen één nacht bij de schoolmeester overnachten en hij gaat op zoek naar een onderkomen voor de tweede nacht. We bekijken de haven, de scheepswerf en het vissersmonument met enkele honderden namen van omgekomen vissers over de periode 1717 tot 2019 toen de UK 165 zonk en de twee bemanningsleden omkwamen. Bij het monument ontmoeten we een tweeëntachtigjarige man die meer dan de helft van zijn leven in Australië heeft gewoond en terug in Nederland ook eens Urk wilde bezoeken. Met de bus de metro en de trein is hij uiteindelijk op Urk beland. Hij had geen onderkomen geregeld en is in het dorp gaan vragen of er op Urk ook een hotel of B&B was. Een hotel is er niet maar wel enkele B&B-’s die allemaal waren volgeboekt. Uiteindelijk werd hij verwezen naar mevrouw Ditta van B&B Werfzicht. Zij zat ook vol maar hij mocht in haar logeerkamer slapen. Wij krijgen bericht van onze basisschoolonderwijzer dat hij een onderkomen voor de volgende dag voor ons heeft gevonden. We kunnen ons melden bij B&B Werfzicht bij mevrouw Ditta. Het blijkt een bijzonder aardige vrouw te zijn die volgens haarzelf het lekkerste ontbijt van Urk maakt. De volgende morgen ontmoeten we bij het ontbijt onze tweeëntachtig jarige Australiër. Gisteren hebben we ook kennisgemaakt met een handelaar in diepvries vis wiens opdrachtgever van Urk komt. Hij logeert één maal per week bij de B&B van mevrouw Ditta.

Urk is geen Marken of Volendam. Hier geen kermis en de lucht van olie, patat en gebakken vis. Je kunt er wel gebakken vis kopen, ik denk zelfs dat het niet mogelijk is om iets anders dan gebakken vis te kopen en er zijn ook toeristen, maar het is niet de hoofdzaak. Urk heeft verreweg de grootste vissersvloot en visverwerkende industrie van Nederland. En natuurlijk wordt er ter kerke gegaan. Urk kan worden omschreven als de meest kerkelijke gemeente van Nederland. Bijna alle bewoners zijn lid van een kerkgemeenschap en bezoeken ook daadwerkelijk de kerk. Het is een zeer hechte gemeenschap met een eigen dialect, het Urkers. (absoluut niet te verstaan) En ze hebben hun eigen volkslied 'Waar meer dan 1000 jaren, in de zee een heuvel stond, rustig in de woeste baren, daar is mijn geboortegrond'. Het Volkslied wordt gezongen tijdens de jaarlijkse aubade op koningsdag en overige officiële gelegenheden. Wij nemen na het ontbijt afscheid van Ditta en haar B&B, onze Australiër en de vishandelaar en vertrekken naar Rijs Friesland waar we logeren in hotel Jans.