Onderweg naar ’s-Hertogenbosch

We ontdekken enige gelijkenis met onze reis door Nederland en die van Van Lennep en Van Hogendoorn. Niet de steden, dorpen of de wegen. Wij fietsen door een welvarend land en slechts zelden over onverharde wegen terwijl zij bijna uitsluitend over onverharde wegen reisden. Nee, het is het weer. De zomer van 2021 is de slechtste zomer sinds jaren. We fietsen veel in de regen en hebben bijna elke dag wind tegen. Vooral de wind speelt ons parten. Gaan we naar het noorden, komt ook de wind uit het noorden, gaan we naar het oosten, draait de wind van west naar oost, fietsen we naar het zuiden dan draait de wind nog dezelfde dag ook naar het zuiden.

Bijna in elk verhaal van Van Lennep komt regen voor alsof zij in de zomer van 2021 hun voettocht ondernamen. Op woensdag 23 juli 1823 kwamen zij aan in Almelo, bezochten een studievriend van Van Hogendorp, een blekerij en een fabriek in fijne stoffen, voornamelijk damast. Toen zij de volgende morgen uit de herberg stapten werden zij “door zulke hevige regenvlagen begroet dat zij het raadzaam vonden naar de postwagen te gaan om daarmee naar Deventer te reizen, ondanks dat zij ervoor gewaarschuwd waren dat de postwagen er elf uur over doet die eigenlijk acht uur lopen is”. Maar zij kregen een lift van een voerman die hen in zijn half overdekte wagen mee nam. Daarmee reden zij verder langs akelige onverharde wegen. Onder voortdurende stortregens kwamen zij doornat in Rijssen aan, stopte daar een uur en trokken daarna verder. Na negenenhalf uur rijden stapte zij koud en kletsnat uit in Deventer bij het logement en Posthuis De Maan.

In Deventer bezochten zij een tapijtfabriek waar Smyrna tapijten worden gemaakt die “net zo goed zijn als die van Smyrna zelf” en wandelden de stad rond. Zij treffen een vervallen stad aan die erg oud en lelijk is, de straten zijn er nauw, de huizen hoog en dreigen in te storten, verschillende gebouwen zijn Opvallend van lelijkheid. De wallen storten in en de versterkingen worden verwaarloosd. Maar het uitzicht over de IJssel is prachtig.

Wij fietsen in de regen van Zutphen via Brummen, Dieren, Ellecom, Rheden, Velp en Arnhem naar Landgoed Overbetuwe waar we een armoedige trekkershut blijken te hebben gehuurd. Onderweg hebben we boodschappen gedaan. Dat blijkt verstandig te zijn geweest want op het landgoed is niets te krijgen ondanks de wervende teksten op hun website.

In Nijmegen logeren we aan de Waalkade met uitzicht op de Waalbrug. We eten in een van de vele etablissementen aan de Waalkade. Het blijft de hele avond droog. De volgende dag gaat onze tocht verder naar Den Bosch waar we overleggen wat te doen. Morgen, zondag fietsen we volgens planning naar Breda. De weersverwachting is de hele dag regen en een harde Zuidwesten wind. We besluiten dat we het wel mooi hebben gevonden, we gaan niet weer een hele dag tegen wind in door de regen fietsen. Ik boek treinkaartjes voor de fietsen en bespreek de fietsplaatsen. De NS heeft bedacht dat je alleen je fiets in de trein mag meenemen als je een plaats bespreekt en je treinreis aanmeldt. Een redelijk ingewikkelde procedure kan ik je verzekeren en eenmaal in de trein blijkt niemand zich er aan te houden en gecontroleerd of je wel een plaats hebt besproken wordt er niet. Vanaf station Sassenheim fietsen we in de regen naar huis, een week eerder dan gepland. Van onze fietsreis in het spoor van Gijs van Lennep en Dirk van Hogendorp resteren nog Wijk bij Duurstede, Oosterwijk, Gorinchem, Breda, Bergen op Zoom, Sint Maartensdijk, Bruinisse, Zierikzee, Goes, Middelburg, Vlissingen, Burgh Haamstede, Hellevoetsluis en Rotterdam. Wellicht maken we de tocht nog af, maar dan moet het wel beter weer zijn.

Thuis maken we macaroni, nemen een wijntje en een biertje en gaan moe naar bed. Morgen maar alles uitpakken, opruimen en de was doen. Het was toch een leuke tocht en we hebben weer wat meer van Nederland gezien.