De laatste provincies

In het hotel in Weidum onder Leeuwarden verblijven we in een zogenaamde buitenkamer die verdacht veel overeenkomsten heeft met de trekkershut van de provincie Groningen waarin we in Noordpolderzijl aan de Waddenzee hebben overnacht. Met ramen tot op de grond, midden in de zon en geen schaduw of airconditioning. Volgens de baas van het hotel is er vanwege het milieu gekozen om de kamers niet van een airco te voorzien, maar waarom de kamers op het zuidwesten, dus pal op de zon zijn gebouwd tot die ondergaat wordt ons niet duidelijk gemaakt. Er is ook geen parasol of iets waar je onder kunt gaan zitten om even aan die onvermijdelijke alles overheersende zon te ontkomen. Het is het duurste onderkomen van deze reis en we vinden het, mede door de hitte helemaal niks.

Vrijdag vertrekken we uit Weidum voor een tocht van zo’n vijfenvijftig kilometer door het Friese land via Akkrum langs Heerenveen, Gorredijk, Jubbega, Schurega, Olderbekoop, Zandhuizen en Rode dorp naar Noordwolde. Een leuke rit van dorp naar dorp over stille landwegen en lekker fietsweer met een beetje wind tegen. In Noordwolde logeren we in een woonbuurt in een studio compleet met bad in de kamer, een sauna en een keuken van alle gemakken voorzien. Uit de handleiding van de inductiekookplaat komen we even niet uit. Het ding wordt met een elektronisch kinderslot beveiligt alleen krijgen wij de high-tec kookplaat er niet van af. De volgende morgen worden we verrast met een wel zeer uitgebreid ontbijt dat op een karretje De kamer wordt binnengereden.

We gaan de Noordoostpolder in, lange rechte stukken, kilometers lang vlak land zo ver je kunt kijken. Eerst naar Emmeloord en de volgende dag via het Ketelmeer, de Ketelbrug en de IJsselmeerdijk naar Lelystad. De hotelkamer kijkt uit op het Agora Theater dat op een wel heel erg lelijk plein staat. Lelystad is al een niet erg inspirerende plek maar dat het altijd nog erger kan bewijst dit Agorahof. We eten op het terras met uitzicht op het plein, het is stil in Lelystad, het enorme plein is verlaten en ook op het terras zitten maar weinig mensen. De zon doet vergeefse moeite om het er wat feestelijker te laten uitzien. We gaan maar vroeg slapen, morgen nog zo’n vijfendertig kilometer dijk richting Muiderberg. Vandaag lees ik in de krant dat de ontwerper van Lelystad Frits Tellegen op de gezegende leeftijd van 101 jaar is overleden.

Met een flinke wind in de rug is het lekker fietsen, er loopt een fietspad boven op de dijk, links de Oostvaardersplassen en rechts het Markermeer. Er zijn maar weinig fietsers, zelfs voor de E-bikers is vijfendertig kilometer dijk te veel, maar wij vinden het een mooie tocht. Als we bij het hotel in Muiderberg aankomen is de baas net bezig met een schoolbord dat hij voor de deur op de stoep zet. Hij protesteert tegen de volgens hem oneerlijke coronamaatregelen die de horeca extra hard treffen. Op het strandje van Muiderberg mag iedereen komen maar als er bij hem iemand op het terras neerstrijkt om wat te drinken moet hij naam en telefoonnummer noteren. Hij vindt het belachelijk en sluit als protest om 17:00 uur zijn keuken. Er wordt niet meer gekookt. Er ontstaat enige discussie. De horeca is hard getroffen door de verplichte sluiting maar als je open mag en je hotel zit vol sluit je toch niet je keuken? Maar hij wel, het is een eenzaam protest van één hoteleigenaar tegen de maatregelen van de overheid. Hij en zijn vrouw hebben het helemaal gehad. Sinds ze weer open zijn kunnen ze geen kok en geen personeel voor in de bediening vinden. Ze moeten alles met z’n tweeën doen en dat breekt ze duidelijk op. Het ontbijt begint om zeven uur en de keuken is normaal gesproken tot tien uur ’s avonds open. De tekst op het schoolbord wordt nog wat aangescherpt, ook voor de lunch gaat de keuken dicht! Ze zitten er helemaal doorheen dat is wel duidelijk.

We besluiten om voor de laatste etappe de trein te nemen. We fietsen naar Weesp en nemen daar de sprinter naar Hoofddorp en Sassenheim. Vanuit Sassenheim fietsen we het laatste stuk naar huis. We hebben in vier weken 1.190 kilometer door elf Nederlandse provincies gefietst, geen pech, geen lekke banden, slechts één dag regen en vele dagen zon. Zelfs de wind was ons de laatste dagen goed gezind, van Noordwolde tot Muiderberg bijna 130 kilometer wind mee!