De laatste provincies
Door: Henk de Kruijf
Blijf op de hoogte en volg Hendrik
12 Augustus 2020 | Nederland, Voorhout
In het hotel in Weidum onder Leeuwarden verblijven we in een zogenaamde buitenkamer die verdacht veel overeenkomsten heeft met de trekkershut van de provincie Groningen waarin we in Noordpolderzijl aan de Waddenzee hebben overnacht. Met ramen tot op de grond, midden in de zon en geen schaduw of airconditioning. Volgens de baas van het hotel is er vanwege het milieu gekozen om de kamers niet van een airco te voorzien, maar waarom de kamers op het zuidwesten, dus pal op de zon zijn gebouwd tot die ondergaat wordt ons niet duidelijk gemaakt. Er is ook geen parasol of iets waar je onder kunt gaan zitten om even aan die onvermijdelijke alles overheersende zon te ontkomen. Het is het duurste onderkomen van deze reis en we vinden het, mede door de hitte helemaal niks.
Vrijdag vertrekken we uit Weidum voor een tocht van zo’n vijfenvijftig kilometer door het Friese land via Akkrum langs Heerenveen, Gorredijk, Jubbega, Schurega, Olderbekoop, Zandhuizen en Rode dorp naar Noordwolde. Een leuke rit van dorp naar dorp over stille landwegen en lekker fietsweer met een beetje wind tegen. In Noordwolde logeren we in een woonbuurt in een studio compleet met bad in de kamer, een sauna en een keuken van alle gemakken voorzien. Uit de handleiding van de inductiekookplaat komen we even niet uit. Het ding wordt met een elektronisch kinderslot beveiligt alleen krijgen wij de high-tec kookplaat er niet van af. De volgende morgen worden we verrast met een wel zeer uitgebreid ontbijt dat op een karretje De kamer wordt binnengereden.
We gaan de Noordoostpolder in, lange rechte stukken, kilometers lang vlak land zo ver je kunt kijken. Eerst naar Emmeloord en de volgende dag via het Ketelmeer, de Ketelbrug en de IJsselmeerdijk naar Lelystad. De hotelkamer kijkt uit op het Agora Theater dat op een wel heel erg lelijk plein staat. Lelystad is al een niet erg inspirerende plek maar dat het altijd nog erger kan bewijst dit Agorahof. We eten op het terras met uitzicht op het plein, het is stil in Lelystad, het enorme plein is verlaten en ook op het terras zitten maar weinig mensen. De zon doet vergeefse moeite om het er wat feestelijker te laten uitzien. We gaan maar vroeg slapen, morgen nog zo’n vijfendertig kilometer dijk richting Muiderberg. Vandaag lees ik in de krant dat de ontwerper van Lelystad Frits Tellegen op de gezegende leeftijd van 101 jaar is overleden.
Met een flinke wind in de rug is het lekker fietsen, er loopt een fietspad boven op de dijk, links de Oostvaardersplassen en rechts het Markermeer. Er zijn maar weinig fietsers, zelfs voor de E-bikers is vijfendertig kilometer dijk te veel, maar wij vinden het een mooie tocht. Als we bij het hotel in Muiderberg aankomen is de baas net bezig met een schoolbord dat hij voor de deur op de stoep zet. Hij protesteert tegen de volgens hem oneerlijke coronamaatregelen die de horeca extra hard treffen. Op het strandje van Muiderberg mag iedereen komen maar als er bij hem iemand op het terras neerstrijkt om wat te drinken moet hij naam en telefoonnummer noteren. Hij vindt het belachelijk en sluit als protest om 17:00 uur zijn keuken. Er wordt niet meer gekookt. Er ontstaat enige discussie. De horeca is hard getroffen door de verplichte sluiting maar als je open mag en je hotel zit vol sluit je toch niet je keuken? Maar hij wel, het is een eenzaam protest van één hoteleigenaar tegen de maatregelen van de overheid. Hij en zijn vrouw hebben het helemaal gehad. Sinds ze weer open zijn kunnen ze geen kok en geen personeel voor in de bediening vinden. Ze moeten alles met z’n tweeën doen en dat breekt ze duidelijk op. Het ontbijt begint om zeven uur en de keuken is normaal gesproken tot tien uur ’s avonds open. De tekst op het schoolbord wordt nog wat aangescherpt, ook voor de lunch gaat de keuken dicht! Ze zitten er helemaal doorheen dat is wel duidelijk.
We besluiten om voor de laatste etappe de trein te nemen. We fietsen naar Weesp en nemen daar de sprinter naar Hoofddorp en Sassenheim. Vanuit Sassenheim fietsen we het laatste stuk naar huis. We hebben in vier weken 1.190 kilometer door elf Nederlandse provincies gefietst, geen pech, geen lekke banden, slechts één dag regen en vele dagen zon. Zelfs de wind was ons de laatste dagen goed gezind, van Noordwolde tot Muiderberg bijna 130 kilometer wind mee!
Vrijdag vertrekken we uit Weidum voor een tocht van zo’n vijfenvijftig kilometer door het Friese land via Akkrum langs Heerenveen, Gorredijk, Jubbega, Schurega, Olderbekoop, Zandhuizen en Rode dorp naar Noordwolde. Een leuke rit van dorp naar dorp over stille landwegen en lekker fietsweer met een beetje wind tegen. In Noordwolde logeren we in een woonbuurt in een studio compleet met bad in de kamer, een sauna en een keuken van alle gemakken voorzien. Uit de handleiding van de inductiekookplaat komen we even niet uit. Het ding wordt met een elektronisch kinderslot beveiligt alleen krijgen wij de high-tec kookplaat er niet van af. De volgende morgen worden we verrast met een wel zeer uitgebreid ontbijt dat op een karretje De kamer wordt binnengereden.
We gaan de Noordoostpolder in, lange rechte stukken, kilometers lang vlak land zo ver je kunt kijken. Eerst naar Emmeloord en de volgende dag via het Ketelmeer, de Ketelbrug en de IJsselmeerdijk naar Lelystad. De hotelkamer kijkt uit op het Agora Theater dat op een wel heel erg lelijk plein staat. Lelystad is al een niet erg inspirerende plek maar dat het altijd nog erger kan bewijst dit Agorahof. We eten op het terras met uitzicht op het plein, het is stil in Lelystad, het enorme plein is verlaten en ook op het terras zitten maar weinig mensen. De zon doet vergeefse moeite om het er wat feestelijker te laten uitzien. We gaan maar vroeg slapen, morgen nog zo’n vijfendertig kilometer dijk richting Muiderberg. Vandaag lees ik in de krant dat de ontwerper van Lelystad Frits Tellegen op de gezegende leeftijd van 101 jaar is overleden.
Met een flinke wind in de rug is het lekker fietsen, er loopt een fietspad boven op de dijk, links de Oostvaardersplassen en rechts het Markermeer. Er zijn maar weinig fietsers, zelfs voor de E-bikers is vijfendertig kilometer dijk te veel, maar wij vinden het een mooie tocht. Als we bij het hotel in Muiderberg aankomen is de baas net bezig met een schoolbord dat hij voor de deur op de stoep zet. Hij protesteert tegen de volgens hem oneerlijke coronamaatregelen die de horeca extra hard treffen. Op het strandje van Muiderberg mag iedereen komen maar als er bij hem iemand op het terras neerstrijkt om wat te drinken moet hij naam en telefoonnummer noteren. Hij vindt het belachelijk en sluit als protest om 17:00 uur zijn keuken. Er wordt niet meer gekookt. Er ontstaat enige discussie. De horeca is hard getroffen door de verplichte sluiting maar als je open mag en je hotel zit vol sluit je toch niet je keuken? Maar hij wel, het is een eenzaam protest van één hoteleigenaar tegen de maatregelen van de overheid. Hij en zijn vrouw hebben het helemaal gehad. Sinds ze weer open zijn kunnen ze geen kok en geen personeel voor in de bediening vinden. Ze moeten alles met z’n tweeën doen en dat breekt ze duidelijk op. Het ontbijt begint om zeven uur en de keuken is normaal gesproken tot tien uur ’s avonds open. De tekst op het schoolbord wordt nog wat aangescherpt, ook voor de lunch gaat de keuken dicht! Ze zitten er helemaal doorheen dat is wel duidelijk.
We besluiten om voor de laatste etappe de trein te nemen. We fietsen naar Weesp en nemen daar de sprinter naar Hoofddorp en Sassenheim. Vanuit Sassenheim fietsen we het laatste stuk naar huis. We hebben in vier weken 1.190 kilometer door elf Nederlandse provincies gefietst, geen pech, geen lekke banden, slechts één dag regen en vele dagen zon. Zelfs de wind was ons de laatste dagen goed gezind, van Noordwolde tot Muiderberg bijna 130 kilometer wind mee!
-
12 Augustus 2020 - 14:30
Piet En Garry:
Wat fijn dat jullie weer goed thuis zijn aangekomen. Toch een interessante fietstocht zo door Nederland. Wederom een prestatie tijdens deze warmte. Gelukkig is Yvonne weer hersteld. Nu maar weer genieten van de omgeving thuis, ook fijn om te fietsen. Het was weer leuk om jullie te volgen.
Garry en Piet -
12 Augustus 2020 - 16:47
Rob Van Dam:
Chapeau Henk en Yvonne! Ik zou het in onze luchtgeconditioneerde luxe bolide al een doodvermoeiende tocht vinden en dan ook nog die supergemotiveerde horecamensen.... Maar het lezen van jullie strapatsen bij 30 plus, gezeten in de volle wind van een ventilator, met een koele pinot grigio in de hand heeft ook wel wat...
Rob -
13 Augustus 2020 - 14:46
Trees:
There's no place like home! Welkom thuis; kan je nu in je eigen tuin "genieten" van het zonnetje! -
14 Augustus 2020 - 02:21
Ab Eggink:
Fijn dat jullie weer thuis zonder kleerscheurenna na een voor jullie weer fijne tocht. Blijf het altijd leuk om de reisverslagen te lezen van Henk z’n hand. Weer een fijne tijd thuis en wie weet maken wij wel weer eens de reis naar jullie toe. Lieve groet Ab en Gerda -
14 Augustus 2020 - 15:30
Bram Schilperoord:
Hi Henk en Yvonne,
Weer zo'n glazen hok in de volle zon hè! Ze zouden de architecten van die ondingen moeten verplichten zomers een hele week in de volle zon in hun eigen ontwerp door te brengen.
En over architecten gesproken, mijn inziens behoren veel van deze 'bouwmeesters' tot het meest arrogante mensentype.
Ik weet niet of je de Boymans-van Beuningen affaire volgt? Dat geeft je een aardig inkijkje in de mentaliteit van dit soort lieden. Zo is er nog geen vijftien jaar geleden een glazen voorgevel door de Belgische architecten Robbrecht en zijn zoon Daen gebouwd voor de somma van 17 miljoen euro. Het museum wordt nu grootscheeps gerenoveerd, kosten 229 miljoen euro, onder leiding van architect Francien Houben, die de voorgevel géén gezicht vindt en dan ook heeft besloten dat die weg moet, die gevel..De Belgen hebben daar tegen hevig protest aangetekend en wensen tenminste schadeloos gesteld te worden. We hebben het dan over enkele miljoenen euro's.
Dit soort conflicten tussen elkaar beconcurrerende architecten is meer regel dan uitzondering.
Tot zover mijn mening over deze beroepsgroep die vrijelijk z'n gang kan gaan in een land waar verder alles aan voorschriften is verbonden.
Wat jullie overkwam in Muiderberg, naam en telefoon nummer opschrijven, overkwam ons gistermiddag in een restaurant in Limburg, waar je alvorens toegelaten te worden eerst je naam, telefoonnummer en email-adres in een boek te schrijven. Had ik geen bezwaar tegen.
Waar ik wel benieuwd naar ben, wat is naar jullie mening de aangenaamste of mooiste plaats, stad of dorp van de elf provincies die jullie hebben aangedaan? -
15 Augustus 2020 - 00:31
Yvonne De Kruijf :
Oh Bram ga ik over nadenken. Weet wel dat het gewoon penoze is die deze dingen ontwerpen en ook nog mogen bouwen. Muiderberg blijft gewoon een treurig geval. Uitbaters zien het niet meer zitten en stralen moedeloosheid uit. Daar is niets meer aan te doen. Maar wij houden de moed er in. -
17 Augustus 2020 - 16:59
Bram Schilperoord:
Hi Henk,
Yes, penoze is overal, en over de Boymans-van Beuningen verbouwing heb ik me voorgenomen nog wat uitvoeriger in te gaan in het eerstvolgend nummer van 'De Leunstoel', digitaal magazine.
Mijn vraag welk dorp of gemeente jullie het mooist vonden is natuurlijk een tamelijk stompzinnige vraag, maar wordt zowaar beantwoord door de ANWB. En wie kan het beter weten dan de uitgever van het prachtblad De Kampioen. Gaat-ie:
“Het Groningen dorp Winsum is door de ANWB uitgeroepen tot het mooiste dorp van Nederland. Volgens de vakjury is Winsum een levendig dorp met de voorzieningen van een kleine stad, heerlijke straatjes om doorheen te dwalen, twee kerken, twee molens en dat schitterende Winsumerdiep, een blauwe ader door de bebouwing. Een prachtdorp!”
Nou jij weer!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
