Naar het zuiden van Thailand 3

Chumphon, Kraburi, Ranong, Lam Son National Park, Suk Samran, Khura Buri, Takua pa

De tocht vanaf Chumphon aan de oostkust naar Kraburi aan de westkust lijkt zwaar, je moet over een bergrug die van noord naar zuid over het land loopt, maar het is als je eenmaal Chumphon uit bent en de hobbel van een enorm verkeersplein hebt genomen, waar je samen met auto's, motoren en vrachtwagens over de hoogste fly-over moet, een mooie rit door een tropisch landschap die eindigt in de stad Kraburi bij de grens met Myanmar. De enige overnachtingsplaats in de stad is het kleine en oude resortje van mevrouw Aungkana en haar dochter Pannika. Vier kleine huisjes waarvan er maar twee bruikbaar zijn aan weg nummer 4 met vreselijke bedden. Wij krijgen een huisje toegewezen met één bed dat eigenlijk te smal is voor twee personen en het matras zo hard dat we beiden niet echt hebben geslapen. In het huisje met twee bedden slaapt een andere Hendrik uit Nederland met zijn vrouw. Zij hadden niets besproken en mevrouw Aungkana dacht dat de Hendrik die zich met zijn vrouw meldden Yvonne en ik waren en kregen dus ons geboekte huisje waardoor wij zijn aangewezen op het huisje met het Spartaanse bed en verder niets. Er is geen stoel, geen tafeltje, geen stopcontact om telefoon of IPad op te laden, kortom geen ideale plek. We eten in de stad en gaan vroeg naar bed, de tocht morgen naar Ranong belooft een zware dag te worden. Maar we hebben weinig geslapen en zitten om halfacht bij mevrouw Aungkana en de anderen Hendrik aan het ontbijt. Zij fietsten van Bangkok naar Phuket met de AWOL een organisatie die fietsreizen organiseert en zijn honderd kilometer buiten Bangkok gebracht om niet in Bangkok zelf te hoeven fietsen en zijn daar hun fietstocht naar Phuket gestart. Het is alleen een beetje vervelend dat je bestemming Phuket met het aantal kilometers al vanaf Bangkok op de borden staat en de hele route via weg nummer 4 gaat, want een andere weg naar Phuket is er niet.

Naar Ranong, de hele dag berg op berg af, sommige heuvels zijn steil en er zit één echt flinke klim in het stuk waar Yvonne de tweeënhalve kilometer bergopwaarts gelopen heeft. We komen moe in Ranong aan. Maar wel een fatsoenlijk hotel waar alles werkt en goede bedden. De fietsen krijgen een ereplaats in de hal. Het hele stuk vanaf Kraburi naar het zuiden is bergachtig wat eigenlijk pas ophoudt in Maleisië. Dus het is elke dag berg op, berg af en heuvel op, heuvel af! Een vermoeiend stuk maar wel goed voor de fietsconditie en door een prachtige omgeving.

We gaan graag naar het Lam Son National Park, een prachtige plek in een tropische landschap aan de kust met enorme stranden waar niemand is alleen de vissers en het dorp waar ze met hun familie wonen. Op die plek is het Wasana resort van Boudewijn Boers met zijn vrouw Wasana. Vanaf de hoofdweg is het tien kilometer een landweg volgen tot het resort. Er zijn acht huisjes met een terras met stoelen, een groot bed van bamboe, en een badkamer. 's Avonds wordt er gekookt, je kunt kiezen tussen grote vers gevangen garnalen of snapper op het terras kun je een biertje drinken en 's ochtends wordt er ontbijt gemaakt. Het ontbijt is van 07:oo uur tot 14:oo uur. Kijk dat zijn nog eens tijden.

Als ik mijn wasje in de wasbak doe lijkt het of die niet helemaal goed aan de muur vast zit. Maar hij blijft hangen en ook Yvonne doet haar wasje. De avond voor dat we de volgende morgen vertrekken, Yvonne ligt al in bed, sta ik mijn tanden te poetsen als de wastafel van de muur afbreekt. Ik kan hem nog net tegenhouden. Daar sta ik dan met een wastafel in mijn handen die mij langzaam ontglipt. Ik probeer mijn wandelstok onder de bak te krijgen zodat die blijft hangen dan kan Boudewijn het morgen wel repareren of een nieuwe ophangen, maar dat lukt niet. Heel langzaam glijdt ie van de wandelstok en sta ik weer met dat ding in mijn handen. Ik roep Yvonne maar die kan ook niet veel doen. En dan glijdt hij uit mijn handen en klettert in honderd stukken op de grond en waar ik al bang voor was de aansluiting van de kraan breekt af en een enorme waterstraal komt uit de muur. Ik ben in een seconde totaal doorweekt en doe snel de badkamer deur dicht. De straal water spuit met grote kracht tegen de plastic badkamerdeur. Yvonne gaat op zoek naar Boudewijn die verrassend snel aanwezig is en buiten op zoek gaat naar de hoofdkraan. Het spuiten houdt op, de hoofdkraan is gevonden. De badkamer staat volledig onder water. Ik doe droge kleren aan en hang de natte te drogen. 's Morgens om zeven uur klopt Boudewijn al weer aan om de schade op te nemen. Hij maakt ontbijt voor ons en vertelt dat dit de tweede keer is dat er een wastafel van de muur breekt. De eerste keer is die op de voet van de gast gevallen met als gevolg iets gebroken in z'n voet en wat schaafwonden. Kortom ik had nog geluk gehad.

Na het ontbijt nemen we afscheid van Boudewijn en zijn vrouw Wasana en een stel jonge mensen die een fiets- / wandeltocht van een half jaar maken en ook in het resort sliepen. Boudewijn gaat naar de bouwhandel om een nieuwe wastafel te kopen. Hij moet opschieten want het huisje is verhuurd en de nieuwe huurders komen in de loop van de ochtend. Wij fietsen verder naar het Suk Samran district vijfenvijftig kilometer heuvels en bergen verder naar het zuiden. Weer een vermoeiende tocht door een prachtig landschap. En het weer is goed, de zon schijnt niet de hele dag en het is niet zo heet. Het lijkt soms wel een mooie Hollandse zomerdag. De wind waait uit het noordoosten, dus wind mee. Voor de bergen maakt het niet veel uit, steil is steil en dan moet er gewerkt worden om boven te komen.

Op weg naar Kao Lak zijn we gestrand in Takua Pa waar een Chinese familie een resort en Karaoke café heeft. Het ziet er buitengewoon ongezellig uit, kamers rondom een betonnen binnenplaats. Maar de kamers zijn goed, alles is aanwezig, er is warm water, de airco doet het er is een koelkast en je kunt koffie maken. Aan de overkant van de weg zit een goed restaurant. Dus een nachtje houden we het hier wel uit.

Morgen verder naar Kao Lak een toeristenplaats waar de hotels je van de luchthaven van Phuket ophalen, waar je je duikbrevet kunt halen en waar je Wienerschnitzels en Gordonbleu kunt eten bij een Duits restaurant. Een dagje toeristen kijken!