Naar het zuiden van Thailand 4

Khao Lak, Phang Nga, Ao Luk, Ao Nang, Khlong Phon, Pak Meng Beach, Trang, Thung Yao, Pak Bara Beach, Satun

Van Takua Pa is het een klein stukje, slechts tweeëndertig kilometer naar Khao Lak de toeristenplaats met de Gordonbleu's en de Wiener Schnitzels. Een rustig tochtje, nog wel wat heuvels en het wordt steeds drukker op weg 4 waar we nu al meer dan drie weken op fietsen en steeds smaller hebben zien worden. Van een zesbaansweg met gescheiden rijbanen resten nog slechts twee banen waar steeds meer auto's, toeristenbussen, vrachtwagens, taxi's en heel veel brommers overheen moeten. Voor die twee fietsers is dan niet veel ruimte meer over.

In Khao Lak hebben we een huisje besproken in het Sunshine Inn resort. Maar de huisjes blijken tegen de berg opgebouwd te zijn en alleen via trapjes bereikbaar. De dames van het resort vinden dat voor mij een onmogelijk te nemen barrière. En verwijzen ons naar een kamer op de parkeerplaats gelijk aan de doorgaande weg (weg nummer 4 dus) maar dat zien wij niet zitten, tot die paar trapjes ben ik nog wel in staat. De dames staan er echter op want met die stok waar ik mee loop is het niet verantwoord trappen te beklimmen. Uiteindelijk geven ze het op en worden onze tassen over de parkeerplaats, om het zwembad en drie trapjes op naar het besproken huisje gebracht. Ik fiets het eerste stuk en stal mijn fiets bij trapje één. Het huisje dat overigens zo gehorig is dat het lijkt of we toch op weg nummer 4 zitten is klein en zeer warm. Dus de vraag is of mijn verzet wel zo verstandig was. Maar na al het gedoe durven we nu niet om iets anders te vragen.

Naast het resort zit het Duitse restaurant van de Schnitzels en de Gordonbleu's. De volgende morgen is Yvonne ziek, de bekende verschijnselen: diaree, hoofdpijn en misselijk. Maar ze wil niet langer in het warme gehorige huisje bij de nog steeds boos kijkende dames blijven en fietsen is niet echt een optie dus ik ga een auto regelen die ons naar Phang Nga de volgende plaats van bestemming kan brengen waar we twee uur later met fietsen en al worden afgeleverd. Yvonne schrijft zich zelf een antibioticakuur voor gaat naar bed. Hopelijk is het morgen beter. Voorlopig zitten / liggen we in Phang Nga.

De volgende dag gaan we toch maar verder naar Ao Luk een mooie tocht door een prachtige omgeving van vreemd gevormde kalkstenen rotsen zoals in de Halong baai in Vietnam maar dan in het land over tientallen kilometers. De weg is overigens wel weer flink heuvelachtig geworden. Er is geen stukje vlak, de hele tocht heuvel op heuvel af, maar wel mooie heuvels, dat scheelt. Het P.N. Mountain Resort in Ao Luk ligt midden tussen de kalkstenen rotsformaties. Het is een ooit ongetwijfeld prachtig hotel geweest met grote kamers en brede overdekte waranda's er is een zwembad en vanuit de kamers heb je een prachtig uitzicht op de bergen. Maar het is oud en er is veel slijtage, toch is het een leuke plek het restaurant werkt nog steeds en de kokkin maakt lekkere hapjes. De prijs is ook van enig tijd geleden een grote kamer voor twee personen inclusief ontbijt kost slechts 650,00 Bath (€ 18,00) dat is dus heel weinig geld voor een hele dag middenin een indrukwekkende omgeving met een prachtig uitzicht.

De volgende plaats is Ao Nang Beach een strip in het zuiden van Thailand aan de Andaman zee. Heel druk, veel toeristen en leuk om een dagje te blijven. Wij komen dagelijks redelijk moegestreden aan op de plaats van bestemming en zoeken in het hotel of resort onze weg tussen de rood verbrande toeristen aan het zwembad of wandelend langs de boulevard en de zee op weg van het ontbijt naar de lunch of van de lunch naar het borreluur en van het borreluur naar het diner om tussendoor toch echt even te moeten rusten. Als wij om tien uur in slaap vallen gaat het buiten nog wel even door maar bij een vroeg ontbijt zijn we bijna de enige in het restaurant.

Van Ao Nang verder naar het zuiden is een langgerekt saai dun bevolkt stuk met weinig overnachtingsmogelijkheden. We moeten vóór drie februari Thailand uit zijn want dan is ons zestigdagenvisum verstreken. We overbruggen vier fietsdagen met een auto die ons naar Pak Bara brengt. Een onmogelijk plaatsje maar met een prachtige kust, Pak Bara Beach, en een goed resort met mooie huisjes waar je ook goed kunt eten en waar als wij aankomen alles in gereedheid wordt gebracht voor een bruiloft die echter wordt gevierd als wij alweer weg zijn. Maar het resort wordt opgepoetst het bruidspaar komt alvast foto's laten maken er wordt wat herstelwerk verricht aan de houten brug naar de feestzaal en alle rode plastic stoeltjes worden voorzien van een feestelijke witte hoes met een grote strik op de achterkant. Wij vertrekken voor de laatste heuvel op heuvel af etappe in Thailand naar Satun, de meest zuidelijk plaats aan de westkust. Elf kilometer ten zuiden van Satun ligt de haven waarvandaan de veerboot naar Het Maleisische eiland Langkawi vertrekt. Een goede plek om de grens met Maleisië te passeren.

In Satun hebben we een plek besproken in het V Valley Resort. De bazin heeft er echter een vrijplaats voor haar konijnen van gemaakt. Ze noemt het haar bunny resort en er huppelen een paar honderd konijnen in de rondte. Al je je deur open laat staan huppelen ze door je kamer en de tuin is één groot konijnenhol met konijnenkeutels. Dat staat er niet bij op de boekingsites als je een onderkomen zoekt. Vanaf de konijnen vrijplaats fietsen we de laatste elf kilometer naar de pier waar we net op tijd aankomen. De fietsen worden op de boot getild en we kunnen vertrekken. Bijna twee maanden Fietsen door het noorden, midden en zuiden van Thailand zitten er op. Weer nieuwe stempels in de paspoorten en we zijn in Maleisië. Selamat datang ke malaysia. De tempels maken definitief plaats voor moskeeën en de monniken voor de Imam. Vanaf nu zullen we weer vroeg gewekt worden door de dagelijkse oproep voor gebed. Maar om te beginnen hebben we een feestelijk hotel geboekt. Nog één maand door Maleisië en Singapore fietsen.