Maleisië, Langkawi naar Pontian Kechil 3 (Klang)

Iedere Chinese familie die een dag op ons resort neerstrijkt neemt z'n eigen vuurwerk mee. Het is inmiddels 12 februari en er wordt nog elke avond vuurwerk afgestoken. Geen bescheiden knalletjes maar ontploffingen waarvan je rechtop in je bed zit. Maar niemand vindt het erg of irritant en maakt zich er druk over. De vuurpijlen vliegen ons om de oren als we om twee uur 's nachts de voordeur open doen om te kijken waar het vuurwerk wordt afgestoken. Oorstoppers in en weer naar bed want morgen moet er weer gefietst worden. De ons zelf gegunde vier dagen fietsvrij op Pangkor zijn voorbij. Eerst naar de haven dan met de boot naar Lumut en vervolgens via weg nummer 5 naar Teluk Intan. De stad met de scheven Chinese toren. Ooit volgens de overlevering door een Chinese bouwvakker gebouwd. De toren staat wat uit het lood maar je moet wel goed kijken om dat te zien. Dus het is voorlopig geen concurrent voor Piza. Ook in deze stad is verder niets te beleven, we overnachten er omdat we zeventig kilometer wel genoeg vinden en een volgende slaapplaats nog z'n dertig kilometer verderop is. Dus fietsen! Enorme stukken recht toe recht aan, saai en warm. Waar mogelijk stoppen we om te drinken of te eten. Indiërs hebben in Maleisië roti-restaurants. Vers gebakken roti met of zonder een eitje meegebakken, pittige saus erbij en hete sterke koffie, zwart of met zoete melk en heel veel suiker. Voor ons als fietsmaal prima, het smaakt ook nog goed en de Indiase uitbaters zijn heel vriendelijk, komen altijd een praatje maken en doen vervolgens op luide toon verslag aan de overige gasten wat ze net van ons hebben gehoord. Wie we zijn, hoe oud we zijn, waar we naar toe gaan, waar we vandaan komen, hoe lang we al onderweg zijn en soms zeggen ze "weet je wel dat dat stuk waar jullie met de fiets net vijf uur over hebben gedaan je er met de auto in drie kwartier bent en dan zit je ook nog in de airco!"

Van Teluk Intan fietsen we verder via Sungai Besar en Kuala Selangor naar Klang. In Kuala Selangor hebben we een kamer besproken in het De Palma hotel. De kamers zijn vrijstaande huisjes in een tuin. Het complex ligt direct naast een moskee. De oproepen tot gebed van de Imam zijn luid en duidelijk in de eetzaal te horen en in ons huisje worden we heel vroeg door de Imam wakker gezongen, maar dan mogen wij nog wel een paar uurtjes slapen. De fietsetappes zijn warm, saai en naarmate we dichter bij de grote steden komen als Klang en Kuala Lumpur wordt het drukker. Weg nummer 5 wordt van tweebaans, vierbaans en op een aantal stukken zesbaans. Voor ons wel beter omdat er veel meer ruimte is en wij van het overige verkeer minder last hebben. Maar de herrie wordt er niet minder om. Het is als of je op de A2 fietst alleen maken vooral de vrachtwagens hier heel veel meer herrie. Meestal hele oude stinkende diesels die de vruchten van de oliepalmen vervoeren. Dus als het niet al te veel omrijden is en waar mogelijk kiezen we een alternatieve route door het land. Dan is het plotseling stil en fiets je door kleine dorpen tussen palmbomen en iedereen die je tegenkomt zegt gedag "good morning, welcome in Malaysia" en komen de apen af en toe naar die twee fietsers kijken. Maar uiteindelijk kom je toch weer uit op weg nummer 5!

We zijn in Klang een grote, drukke en chaotische stad aan de kust op dertig kilometer van Kuala Lumpur. In de stad staan prachtige moskeeën met gouden, blauwe en gele koepels die glinsteren in de zon en de stad heeft een grote Indiase wijk, "little India" waar prachtige stoffen en bruidskleding de boventoon voeren. In de winkelstraat hangen enorme geschilderde taferelen met mooie Indiase vrouwen prachtig opgemaakt in schitterende gewaden. Maar ook een tafereel met een familie inclusief oma, alleen maar mooie mensen en mooi aangekleed.

Als we 's middags wat eten komt er een man naar ons tafeltje, knikt ons toe, geeft ons een hand en brengt de hand waarmee hij ons heeft begroet naar zijn hart. De bazin van het restaurant legt uit dat hij ons eten en drinken wil betalen. Hij knikt nogmaals vriendelijk en gaat weer terug naar zijn tafel met het groepje mannen waar hij zat. Ons toch wel in enige verbazing achterlatend.

We kijken naar ons reisschema, vanaf Klang naar Singapore zijn nog acht etappes: Morib, Pelek, Port Dickson, Sungai Baru, Melaka, Muar, Batu Pahat en Pontian Kechil. Van Pontian Kechil gaan we met een auto naar Singapore. Op de brug naar Singapore mag niet worden gefietst, we huren dus een auto die ons over de brug brengt en in Singapore aflevert, dan fietsen wij verder naar de stad en ons hotel. Nog acht etappes en vierhonderd kilometer te gaan. We hebben inmiddels wel wat pech met onze fietsen die ik zelf niet kan oplossen. De bedieningshendel van de derailleur op het achterwiel van Yvonne werkt niet meer waardoor ze acht van de tien versnellingen achter niet kan gebruiken. We moeten dus niet veel heuvels meer krijgen want dat gaat zo niet. Bij mij zit de achterrem vast, ik krijg hem niet los waardoor m'n achterwiel constant remt. Dus ik heb de rem losgemaakt waardoor ik nu alleen nog met de voorrem kan remmen. We hebben een goede fietsenmaker nodig maar die hebben we nog niet gevonden. Hopelijk blijft verder alles tot in Singapore heel.

Klang, zondag 17 februari 22:30 uur, buiten barst het vuurwerk weer los, knallen en een enorm siervuurwerk. Dat moet een heel goed jaar worden voor de Chinese bevolking. We zijn inmiddels in Morib Pantai gearriveerd. Het internet in het hotel in Klang werkte gisterenavond niet meer en hier gaat het prima.