Naar het zuiden van Thailand

Samut Songkhram, Phetchaburi beach, Hua Hin, Sam Roi Yot, Prachuap Khiri Khan

We komen moeilijk Bangkok uit, ik dacht een kortere weg te nemen door over de Rama III brug te gaan in plaats van de brug die het dichtst bij het hotel ligt. Maar we eindigen bij de Rama III brug in een wirwar van fly-overs en opritten naar de tolweg en vinden niet de toegang tot het deel van de brug waar je overheen kunt fietsen. We gaan terug naar de eerste brug en zijn zo twee uur bezig om de stad uit te komen. Bangkok is dan ook een stad met ruim acht miljoen inwoners die met tol-, autowegen en treinen wordt doorsneden. Op stukken lopen de tolwegen hoog boven de grond dwars door woonbuurten. De bewoners zien de auto's op een paar meter afstand voorbij razen.

Wij zijn via Samut Songkhram op weg naar de Phetchaburi beach. Het eerste stuk naar Samut Songkhram is, mede door het oponthoud in Bangkok 83 kilometer langs hele drukke wegen dus niet het meest favoriete stuk om te fietsen. Door oud en nieuw is het overal druk. Wij komen 31 december in Samut Songkhram en alle huisjes zijn volgeboekt maar we krijgen een grote kamer in het huis van de jonge bazin. We hoeven de deur niet meer uit want oma biedt aan om voor ons te koken dus om zeven uur zitten we achter een bord met groente, kip en gebakken rijst met een eitje er bovenop, een Thais Chang-biertje erbij en de (oudejaars) avond kan niet meer stuk. Ondanks dat het resort volledig is volgeboekt zien we op een paar mensen na niemand. Het parkeerterrein staat vol en iedereen heeft van alles meegenomen om de avond door te komen, voornamelijk eten en drank en zit met de hele familie in z'n huisje. Vuurwerk wordt er niet afgestoken op een paar beschaafde knalletjes na. We wensen elkaar een goed nieuwjaar en vallen in slaap. De volgende ochtend nemen we na het ontbijt afscheid, onze fietsen worden van het terras gedragen en de bazin maakt foto's. Het hele gezin zwaait ons uit. Vijfenzestig kilometer naar het zuiden is het strand van Petchaburi, het is nieuwjaarsdag en het is druk er staat zelfs een file op de strandweg. Een groot deel hebben we via rustiger wegen kunnen fietsen en het weer is prima, niet te warm en de hele dag wind mee. Aan de overkant van de weg zit een prima restaurant en in het resort hebben we een prima huisje. We blijven een dagje en gaan 3 januari verder.

Op weg naar Hua Hin gaat het steeds harder waaien en het is zwaar bewolkt. De lucht is grijs, zwart met een donkerrode gloed. Yvonne vind het onaangenaam. Door de harde wind zijn we wel heel snel in Hua Hin. Er is een tropische storm op komst die zich van de oostkust, waar wij zijn, over het land naar de westkust verplaatst. We lezen in het weerbericht van de Thaise weerdienst dat we rekening moeten houden met zware windstoten, hoge golven die het land kunnen overspoelen en plaatselijk heel veel regen. Verder wordt vermeld dat het leger paraat is om waar nodig te helpen. In de stad zien we mensen zandzakken vullen, worden al te uitbundige versieringen weggehaald en rijden er legertrucs met soldaten in de rondte. Maar het blijft onduidelijk waar en op welke tijd de storm nu precies aan land komt. Wel zijn er beelden van de eilanden voor de kust in de golf van Thailand waar te zien is dat het heel hard waait en regent en toeristen die weg willen. We besluiten om de volgende dag af te wachten en dan de beslissing te nemen of we verder fietsen of de storm in Hua Hin afwachten. De volgende dag is er in het gebied waar wij zitten weinig veranderd. Het zwaartepunt van de storm ligt een heel stuk zuidelijker. Waar wij zijn waait het wel flink en de zee is onrustig met flinke golven maar dat is het dan ook wel. Het is koel, geen zon en een donkergrijze lucht. We besluiten om verder te fietsen. Geen zon en een harde wind in je rug is voor ons eigenlijk wel prima. We gaan dan ook met flinke vaart naar Sam Roi Yot beach in het Sam Roi Yot National park. Een strandweg met goedkope, hele dure resorts en restaurants en alles wat er tussenin zit. Een plek waar het normaal bedrijvig is met veel toeristen. Maar nu niet in het resort waar wij zitten is nog één ander huisje bezet. En waar we gisteren hebben gegeten waren we met nog een ander stel de enige gasten. Al het waarschuwen heeft duidelijk gewerkt, mensen durven nu niet naar de kust. Vrijdag en zaterdag zijn aan de kust altijd druk, veel mensen die met de familie hier een nachtje logeren. Maar wij zijn tot nu toe de enige.

Morgen fietsen we door naar Prachuap Khiri Khan een stad aan de oostkust ruim zestig kilometer zuidelijker. Op dit moment is het kil en regent het. Hopelijk is het morgen droog. Volgens de weerdienst neemt de kracht van de tropische storm Pabuk af en wordt nu omschreven als een tropische depressie. Dat gaat de goede kant op!