Door de heuvels naar Ao Nang Beach

We fietsen al dagen door een fascinerend glooiend landschap met kalkstenen rotsen die als enorme kegels in het landschap staan als in de Halongbaai maar dan op het land. Elke dag is het klimmen en dalen, heuvel op, heuvel af nu al dagen achtereen en dat is erg vermoeiend. Yvonne is na de liefdevolle hulp van de dames in het resort, een lange nacht slapen en een dagje uitrusten redelijk hersteld. De eerste dagen nog wel overal spierpijn soms met kramp maar na een paar dagen doortrappen is het leed geleden. We vervolgen beter voorbereid onze reis. Kopen elke dag bananen, hebben een bidon met ORS die we ook braaf leegdrinken, eten zodra de mogelijkheid zich aandient, nemen wat meer rust onderweg, stoppen af en toe waar we even kunnen zitten en wat drinken. Na de rust- hersteldag gaat de volgende etappe tot een kilometer of vijftien voorbij Kura Buri, een korte bergetappe naar een mooi hotel ver van de bewoonde wereld. Vanuit de kamer heb je een prachtig uitzicht op de begroeide bergen. Een mooie plek om nog een middagje niets te doen.

Na twee dagen door de heuvels komen we in Khao Lak een toeristenplaats aan de Andaman Zee. De meeste toeristen komen rechtstreeks van de luchthaven van Phuket. Het is steeds weer een wonderlijke ervaring. We trekken al dagen door een dun bevolkt deel van het land, veel armoe en rommelige steden als Kra Buri, Ranong, Kura Buri, Takua Pa zonder veel stedenschoon, zeer eenvoudig eten in zeer eenvoudige resorts en al helemaal geen toeristen. En dan kom je Khao Lak binnen fietsen met tientallen hotels en luxe resorts winkels waar alles te koop is, een Duits restaurant waar je Cordon Bleu, gebakken aardappels en Schnitzels kunt eten en heel veel toeristen. Je hoort Frans, Nederlands, Duits, Engelsen, Amerikanen, Russen, Scandinaviërs (ik hoor het verschil niet tussen Zweden Noren of Denen) Chinezen, Japanners en natuurlijk ook Vlamingen. Toeristen op brommertjes, toeristen in de bloedhete zon lopend langs de weg, hele gezinnen met kleine kinderen in wandelwagentjes sjokkend van ijswinkel naar koude cola winkel. De volgende dag rijden we over een flinke berg de stad uit langs de laatste billboards die je uitnodigen voor een tracking, abseilen of een wandeltocht met gids en het is meteen afgelopen. Geen buitenlander meer te zien en niemand spreekt een andere taal dan Thai. We kopen een kam bananen en water en laten Khao Lak aan de toeristen. Weer op de pedalen heuvel op heuvel af naar Phang Nga de hoofdstad van de provincie Phang Nga en vinden een hotel waar we met een Islamitisch Thais stel de enige gasten zijn.

Als we in het inmiddels wel zeer oude hotel in Ao Luek aankomen het P.N. Mountain View Hotel komt er ook een bus Russen aan. In de eetzaal waar de ramen zo slecht sluiten dat de vogels er vrijuit in en uit kunnen vliegen wordt al aan het avondeten voor de groep gewerkt. Als iedereen klokslag zeven uur de eetzaal binnen komt staat alles gereed: rijst, vis, groente en soep wel koud maar dat schijnt niemand erg te vinden. Het hotel zit zo goed als vol. Het is voor de Russen een tussenstop op hun rondreis. In de stad Ao Luek is buiten de weekmarkt helemaal,nets te doen of te zien behalve dan het wonderschone landschap met de enorme rotskegels. Ook in de achtertuin van het hotel kijk je er op uit. Maar de Russen schijnen ook dit gewoon te vinden, men zit of bij het zwembad of in de tuin. De volgend morgen zitten we in alle vroegte met de hele groep aan de gebakken eieren. Wij vertrekken naar de kust van Ao Nang waar we de helft van een huisje hebben besproken aan het kleine zwembad met uitzicht op de zee en het strand. Het is inmiddels zondag geworden. Nog een paar dagen en we gaan va het eiland Langkawi de grens met Maleisië over. Nog een paar dagen heuvels nog een paar dagen berg op berg af.