In Klang naast de moskee

Beste heer De Kruijf,

Zoals telefonisch besproken, heb ik inmiddels overlegd met het stratenmakersbedrijf wanneer uw geparkeerde auto verplaatst kan worden.

Het is prima als uw dochter het aankomend weekend de auto komt verplaatsen, zodat de stratenmaker op aanstaande maandag de parkeerplaats kan herbestraten.
Graag ben ik bereid indien nodig uw dochter te helpen met het aansluiten van de accu. Vanwege de vrieskou zou de accu behoorlijk ontladen kunnen zijn, maar ik beschik over een mobiele acculader om een eventueel probleem op te lossen.

Met vriendelijke groet,
Peter de Bruijn

Zo werk dat dus in een dorp. De contactpersoon van de gemeente biedt aan om te assisteren bij het weer aansluiten van de accu en zelfs zijn eigen mobiele acculader in te zetten als dit nodig mocht zijn. In het weekend! Kom daar in de stad eens om. Dit alles gebeurt terwijl wij de laatste dag op het eiland Pangkor verblijven. Deze week was echt vakantie, grote groepen, kleine groepen en veel families allemaal Maleisiërs, bezoeken Pangkor. Bij ons in het resort is een grote groep Chinezen neergestreken die zich hoofdzakelijk bezighoudt met eten. De dames van de bediening hebben het er druk mee. Het ontbijt is nog niet afgelopen of er wordt voor de lunch gedekt, dan gaan de jongeren op de banaan die met grote vaart door de baai wordt getrokken en de moedigste gaan parasailing, een parachute aan een snelle boot en dan is het alweer tijd voor het diner. Maar volgens ons krijgen ze steeds dezelfde maaltijd: rijst met iets er bij. Een groep oudere dames zit de hele dag gezellig met elkaar te kletsen. Maar zondag is iedereen vertrokken en als wij ons melden bij de boot die ons naar Lumut terug vaart zijn we bijna de enige.

Het is nog steeds erg warm, vanaf de boot is het nog vierenzestig kilometer naar Teluk Intan over een hele vervelende weg nummer 5 waaraan over het hele stuk wordt gewerkt waardoor er weinig tot geen ruimte is om te fietsen. Als vrachtauto's willen passeren moeten ze even inhouden en achter ons blijven tot dat er geen tegemoet komend verkeer meer aankomt. Onderweg eten we rotie met koffie. Het zijn allemaal Hindoes die de rotierestaurants hebben. Het is een fascinerend gezicht hoe een rotie wordt klaargemaakt. Een balletje deeg wordt plat gedrukt tot een kleine cirkel op een ijzeren plaat die met water nat wordt gemaakt zodat het deeg er niet aan blijft kleven, die uitgesmeerde cirkel wordt opgepakt en keer op keer in de lucht gegooid en op twee handen rond gedraaid, de plak deeg wordt zo groter en groter en dunner en dunner tot je er bijna doorheen kunt kijken. Dan wordt ie opgevouwen en op de bakplaat gelegd. Als je rotie met ei bestelt wordt er voor dat ie wordt opgevouwen eerst een ei op uitgesmeerd. Als de rotie gaar is wordt hij in stukken gesneden meestal met een plamuurmes of met het bordje waarop hij geserveerd wordt. Koffie met veel melk en suiker erbij en er kan gegeten worden. Het is erg lekker.

De volgende dag regent het als we wegrijden richting Sungai Besar. Enorme hoosbuien die helaas ook niet lekker warm zijn. De regenjacks gaan aan niet zo zeer om droog te blijven maar meer om het niet koud te krijgen. Het houdt de hele dag niet op, we komen nat aan bij het hotel, ook een paar tassen zijn nat. Op de kleine hotelkamer wordt alles te drogen gehangen. Op de schoenen na is alles de volgende dag weer droog.

We zijn nog een aantal dagen op weg nummer 5 aangewezen. Maar naar Kuala Selangor kiezen we voor een alternatieve route door de rijstvelden. De route is acht kilometer langer maar de weg is lekker rustig. Lange rechte wegen die de rijstvelden doormidden snijden. Als er niet hier en daar een palmboom stond zou je naar een Nederlands weiland kunnen kijken, koeien er op en je ziet geen verschil. Op weg naar Klang een grote stad ten westen van Kuala Lumpur aan de Straat van Melaka rijdt Yvonne voorop en wordt ze door twee motoragenten staande gehouden. Ze gaan eerst naast haar rijden en wijzen naar de zijkant. Als ze zijn afgestapt en de helmen hebben afgedaan vragen ze of ze met haar op de foto mogen! Als ik erbij ben moeten ze met ons beiden op de foto. Ook de A4-tjes waar de route op staat vanaf Bangkok tot Singapore wordt gefotografeerd. Ze zijn fietsliefhebbers en lid van een fietsclub in Selangor. Eén laat foto's zien van hun laatste tocht. Natuurlijk wordt de vraag gesteld waar we vandaan komen en hoe oud we zijn. Zo oud? Dan nog een keer met z'n allen op de foto. Uiteindelijk gaan de helmen weer op krijgen we een hand en nemen ze zwaaiend afscheid terwijl ze met grote vaart wegrijden, nog net niet met zwaailicht en sirene, ons toch wel in enige verbazing achter latend. In Klang zitten we in het Gold Gourse Hotel, een enorm hotel met achtentwintig verdiepingen. Wij hebben een kamer gekregen op de zeventiende. We hebben uitzicht op de rivier, de omgeving en de naast gelegen moskee waarvan we de imam ook goed kunnen horen. Het ochtend gebed begint erg vroeg en zojuist hebben we de vrijdagmiddag preek en gebed mogen aanhoren. Ook de preek wordt via luidsprekers voor de hele buurt zeer luid weergegeven. En het is druk op vrijdagmiddag, gelovigen komen lopend of me de auto en het enorme parkeerterrein staat vol. In ons hotel is een cursus gaande die door vrouwen wordt bezocht. Iedereen is in haar mooiste gewaad. Het is een bijzonder gezicht al die vrouwen in al die kleren. Rokken en overrokken, ruim vallende bloezen en hesjes er overheen en tot het middel vallende hoofddoeken. En iedereen in andere stoffen, er zijn er niet twee hetzelfde gekleed. Eigenlijk ziet het er zeer feestelijk uit, maar dat komt wellicht ook omdat alle dames nogal opgewonden door elkaar lopen en op luide toon verhalen met elkaar delen en lachen.

Onze tocht gaat verder via Morib en Port Dickson naar Melaka en vandaar in een paar dagen naar Pontian Kechil. We kunnen rustig aan doen want we zijn iets te snel gegaan. We hebben wel al voor twee dagen in Singapore een kamer in het Good Wood Park Hotel besproken zodat we de laatste dagen in welverdiende luxe kunnen afsluiten. Maar zover is het nog niet. Eerst Port Dickson en Melaka, ook niet te versmaden.

We fietsen dapper verder.