De laatste etappe naar Pontian Kechil

Van Klang naar Pontian Kechil of zoals ze hier zeggen "Pontian" zonder "Kechil" is bijna vierhonderd kilometer. Vierhonderd saaie kilometers hoofdzakelijk langs weg nummer 5. Via Morib, Port Dickson, Melaka, Muar en Batu Pahad fietsen we in zeven dagen naar Pontian. Het kortste stuk is veertig en het langste van Batu Pahad naar Pontian zevenenzeventig kilometer. Het is onverminderd warm, af en toe hebben we geluk dat het een dag bewolkt is want met zon is het eigenlijk te heet om te fietsen. Het zwarte asfalt voelt als een oven die open is blijven staan. De meeste etappes zijn vlak maar er zijn toch ook nog bergachtige stukken met lange langzaam oplopende heuvels en soms venijnige klimmetjes waar Yvonne van haar fiets moet. Van de laatste etappe naar Pontian moeten we de eerste zeventien kilometer nog klimmen maar dat zijn dan ook de laatste heuvels de resterende zestig kilometers zijn vlak, recht en saai. Elke dag is het een verrassing in welk hotel we vanavond weer slapen. Af en toe moeten we de tassen de trappen op slepen maar in Batu Pahad mochten we de fietsen de hal binnen rijden werden de tassen aangepakt, op een trolley gezet en in de kamer afgeleverd. Yvonne gaf de jongen tien Ringgit, ongeveer twee Euro, maar de baas die was meegelopen pakte ze van hem af gaf acht Ringgit aan Yvonne terug en twee aan de wat treurig kijkende jongen. Het was duidelijk tien Ringgit is veel te veel!

Bijna overal is het eten zeer eenvoudig: gekookte of gebakken rijst of mie met kip, ei of tofu en soep met mie en in stukjes gehakte kip of lever en balletjes tofu en water met ijs. In restaurants wordt nergens alcohol geschonken. Alleen in Pontian is het anders. Hier komen de Chinezen van Singapore het weekend doorbrengen en kun je op het terras aan de Straat Van Melaka eten en bier drinken en de biermeisjes zorgen er voor dat je snel een nieuwe fles moet bestellen.

Na bijna 2.400 kilometer zijn we gisteren, volgens ons eigen schema twee dagen te vroeg in Pontian aangekomen, de laatste echte etappe. In Singapore fietsen we nog een stukje naar de stad. De taxi is besproken die ons morgen over de brug naar Singapore rijdt. We hebben nog een keer geïnformeerd of je nu wel of niet over de brug mag fietsen. Maar het mag dus echt niet. In Maleisië houdt men je niet tegen maar als je na vijf kilometer brug bij de grens met Singapore aankomt wordt je teruggestuurd. Voor 350,00 Ringgit komt een taxi vanuit het zestig kilometer van Pontian gelegen Johor Bahru die vergunning heeft om in Singapore te rijden en brengt ons met de fietsen naar Singapore. Een rit van zeventig kilometer. Daar laten we ons buiten de stad afzetten en fietsen vervolgens naar het hotel. Een leuke rit door de verzorgde buitenwijken en parken van Singapore waarbij je langzaam het drukke centrum binnen rijdt met de wolkenkrabbers en hotels. Ik heb met een fietsenwinkel in Waterloostreet een afspraak gemaakt om de fietsen in te pakken. We brengen ze vrijdagmiddag naar de winkel waar ze voor ons worden ingepakt. Zaterdag is onze laatste dag, van zaterdag op zondag nacht om 00:50 uur vliegen we naar Amsterdam.

Dit was onze zevende reis door Azië. Bij elkaar opgeteld hebben we 21 maanden door het noorden midden, oosten, westen en zuiden van Thailand, Myanmar, Cambodja, Vietnam, Maleisië, Singapore, Indonesië: Bali, Java, Sumatra, het eiland Nias en Laos gefietst en meer dan 25.000 kilometer afgelegd. Ik denk niet dat daar nog een achtste Azië-reis bij komt, maar welke bestemming de volgende reis zal hebben weten we nog niet. Daar zal nog uitgebreid over moeten worden nagedacht.