Chiang Mai
Door: Henk de Kruijf
Blijf op de hoogte en volg Hendrik
11 Januari 2017 | Thailand, Chiang Mai
Bergen, regen en dichte mist, je wilt er niet inzitten maar we hebben weinig keus. Toen we uit PhaYao wegfietsten mistte het alleen, we wisten dat het de komende twee dagen zwaar zou worden. Vandaag hebben we een stuk van vijfenzeventig kilometer voor de boeg, de weg gaat over een bergrug die van het oosten naar het westen ongeveer honderdvijfenveertig kilometer breed is. Er zitten toppen in van 600, 667, 950 en 1.028 meter en daar tussenin is het voortdurend dalen en klimmen, soms erg steil over lange stukken en soms valt het mee. De eerste overnachtingsmogelijkheid is na vijfenzeventig kilometer aan het einde van weg 120. De mist wordt dichter en het begint harder te regenen, vandaag zal het niet meer droog worden. Door de dichte mist zie je de auto's niet aankomen en zij ons niet wat net zo gevaarlijk is. Als we bij de eerste top boven komen zijn we doorweekt. We doen een droog t-shirt aan, drinken koffie en vervolgen onze weg door de regen en de mist naar de volgende top. Reuze irritant, ben je na veel moeite eenmaal boven daal je weer een paar honderd meter en moet je weer opnieuw omhoog. Yvonne loopt veel vandaag. Er is één klim bijna aan het einde van het eerste stuk net als je denkt "dit was het wel voor vandaag, snel naar het guesthouse" maar dan stijgt de weg nóg een keer over een paar kilometer. Boven wacht ik Yvonne op die het helemaal heeft gehad. "Gekkenwerk! Waar zijn we mee bezig! Wat een armoe!" We rijden samen het laatste stuk naar het guesthouse dat uitsluitend door vrouwen wordt gerund. Er staat een biertje klaar en er wordt eten voor ons gemaakt. De kamers zijn onberispelijk schoon, alles werkt en er zijn geen lekkende kranen of WC-afvoeren. En de dames zijn behulpzaam. Na een uurtje hangen alle natte t-shirts, fietsbroeken en sokken te drogen. We hebben vandaag zeven uur en vijfentwintig minuten op de fiets gezeten. Het gemiddelde over de hele dag was net geen tien kilometer per uur. Maar we moeten het toegeven: alles gebeurt geheel uit vrije wil, we worden door niemand gedwongen, er zijn zelfs dagen dat we het leuk vinden.
De volgende dag staan we vroeg op, alles zit weer op de fiets als we om halfacht aanschuiven voor het ontbijt. Er hebben vannacht ook een paar monniken in het guesthouse gelogeerd. Een wat oudere zeer serieus kijkende man en een vrolijke veel te dikke jongeman wiens forse buik zelfs in alle oranje lappen duidelijk aanwezig is. Hij zit tevreden smakkend naast ons zijn noedelsoep naar binnen te slurpen.
Het heeft de hele nacht geregend en nog steeds klettert de regen op het dak. Wat doen we? Gisterenavond hadden we besloten om de tweede dag door de bergen door te fietsen tot bij Chiang Mai, halverwege ligt weliswaar een resort, maar dat ligt erg ongelukkig hoog in de bergen, je splits dan de etappe in tweeën en dat betekent dat je nog een dag langer in de bergen zit. De beslissing is dus fietsen! Als we ons ontbijt op hebben en het regent nog steeds gaan we toch weer twijfelen en overwegen we eerst nog een dag extra bij de dames in het guesthouse te blijven, maar het is in de middle of now where en er is helemaal niets, dus dat is ook geen aantrekkelijke optie. Yvonne stelt voor om een auto te huren en ons te laten vervoeren naar het resort waar we vandaag naartoe wilde fietsen. Een goed idee! Ik informeer bij een van de dames of dit mogelijk is. Ze begrijpt het onmiddellijk, veel te slecht weer en de weg door de bergen is gevaarlijk in de regen, er gebeuren regelmatig ongelukken. Zij regelt een busje dat ons weg kan brengen. Tassen van de fiets, stuur omdraaien, de voorwielen eruit en om tien uur laden we met behulp van de dames alles in een ruim bemeten bus. We nemen handenschuddend afscheid en rijden twee uur in de regen door de bergen richting Chiang Mai, zien inderdaad een ongeluk, een auto ligt op zijn kop naast de weg beneden aan het talud. Als we bij het resort uitstappen is het net even droog. Ik zet de fietsen weer in elkaar, de tassen erop en we melden ons bij de receptie. We krijgen een prachtige kamer bij het zwembad aan de binnentuin. Het regent inmiddels ook weer. Maar wij zitten tevreden en droog op ons terrasje aan een biertje, vanavond maken we gebruik van de roomservice. Morgen weer een nieuwe dag, we willen met de nachttrein van Chiang Mai naar Bangkok om daar de fietsreis te vervolgen. Maar dat is morgen!
-
11 Januari 2017 - 12:15
Ab Eggink:
Ik blijf het moedig vinden van jullie. Maar.......................................................................................
Geniet ervan. Groet Ab -
11 Januari 2017 - 17:10
Magda:
Mensen wat een respect. -
11 Januari 2017 - 18:57
Renate De Jong:
Hoi,
Hier nu woensdagavond, koud en nat. Bij jullie is het wel warm en nat... ik duim voor beter weer, want met al dat geplens is de lol een beetje beperkt. Gelukkig heb je nog die 2 flessen Black label!
Chiang Mai, altijd leuk om weer te zijn, wat te doen en te krijgen. Aan de nachttrein heb ik mooie herinneringen, was reuze gezellig met 2 Americanen, samen gegeten en gekletst. Ze kwamen niet meer bij toen ik voorstelde de rekening te delen. ''Really? Going dutch with dutch people!' Kennelijk is het delen van de rekening bij de Americanen bekend onder going dutch. En in de eetcoupé, de ramen open speelden oude liedjes,o.a. John Denver country road. Een Chang erbij, wat een pret!
Heb veel plezier en wellicht zijn er gezellige medereizigers. Groet Renate -
11 Januari 2017 - 23:02
Piet En Garry:
Wat een doorzettingsvermogen hebben jullie toch. Wel verstandig om met een busje verder te reizen. Er komt vast beter weer om verder te fietsen. Groeten! -
12 Januari 2017 - 12:57
Funda Müjde:
Lieve allebei,
Ik ben net terug uit Thailand en Myanmar en nog geen twee weken geleden waren wij in Chiang Mai. Het is zo leuk om lezen Henk. Ik benijd jullie omdat ik het graag fietsend had gedaan i.p.v. een busje met chauffeur en later taxi's. Moest wel vanwege de rolstoel en geen handbike bij me. Fietsen van Amsterdam naar Istanbul in 2014, op de handbike, is en blijft verslavend en ik zou de hele wereld af willen fietsen maar zonder assistentie kom ik mijn fiets niet eens op. Ik hoop dat ik toch binnen nu en 1 jaar weer een project, een fietsdoel kan realiseren die weer minimaal 90 dagen duurt. Ik heb wel mee fietsers en rijders nodig die zin en tijd hebben. Mijn man wil niet meer achter mij aanrijden met de camper. Respecteer ik.
Ik wens jullie een behouden reis en tot schrijvens en lezens!
Groet Funda -
14 Januari 2017 - 22:48
Lucienne Aster:
Oeps. Heavy there!! Chang Rai en Chang Mai. Ben er met Annemarie geweest. Weliswaar lang geleden maar met goede herinneringen. Prachtige natuur, maar wel met trein of taxi. Ik vind het stoer dat jullie deze challenge weer aangaan. Ik snap het en zou het ook willen, dus soms wel een beetje jaloers.....hihi. Aan de andere kant is zo'n warme kachel in mijn rug met kaarsjes voor mijn neus ook wel echt genieten.
Ik ga jullie mailen. Liefs. (schoon)zus -
15 Januari 2017 - 22:32
Karel & Marianne:
Regen, mist langsdenderende auto's, Von en Henk gaan gewoon door in het, verkeerstechnisch gezien, meest gevaarlijke land ter wereld. Jullie hebben echt guts en doorzettingsvermogen, pet af!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
