Pontian Kechil

Gisteren de laatste echte etappe gefietst naar Pontian Kechil. Bijna tachtig kilometer waarvan de eerste twintig kilometer heuvels, daarna een vlakke weg met kilometers lange rechte stukken. We hebben een flinke wind tegen, het is bewolkt en heet, 's-middags wijst de thermometer 38.5° Er valt een klein buitje dat meer dan welkom is, maar voor dat de druppels de grond hebben bereikt zijn ze al verdampt, daar hebben we dus ook niet zo veel aan. Je wordt er sloom van ondanks dat je hard moet werken om nog met enige vaart vooruit te komen. Gewoon maar doorfietsen met de blik op oneindig tot je er bent. Ik wordt gepasseerd door een auto met drie gesluierde vrouwen en een man aan het stuur, die vóór mij stopt. De man komt de auto uit en gebaart me te wachten, hij reikt me een plastic tasje aan met de mededeling dat het voor onderweg is. Er zit een verpakt gesneden half brood en twee maïs broodjes in. Goed eten is belangrijk zegt hij nog voordat hij weer instapt. De drie gesluierde dames wuiven vriendelijk en steken hun duim op. Het gaat zo snel en ze zijn ook zo weer weg dat ik niet goed weet hoe te reageren, "bedankt" zeg ik en zwaai ze na als ze wegrijden. Met een iets vrolijker gevoel leggen we de laatste twintig kilometer naar Pontian Kechil af.

Het is leuk om weer hier te zijn. Er zijn terrassen met grote ronde betonnen tafels en rode plastic stoeltjes op de kade aan de Straat van Melaka die 's-avonds verlicht zijn en waar je kunt eten en drinken. Alle soorten bier zijn aanwezig inclusief de bij het merk behorende biermeisjes die zoveel mogelijk bier proberen te verkopen. Dus als je even niet op let is je glas alweer volgeschonken en binnen geen tijd houdt het biermeisjes met een vragende blik de lege fles omhoog, nieuwe?

Vanmorgen een auto geregeld die ons morgenochtend komt ophalen en naar Singapore rijdt. Het hotel waar we nu logeren kon mij niet helpen maar bij één van de andere hotels heb ik het wel kunnen regelen. We worden morgenochtend om negen uur opgehaald. Hopelijk is de auto groot genoeg om alles te vervoeren inclusief de fietstassen en de fietsen. Als we in Singapore zijn laten we ons afzetten en fietsen we de laatste dertig tot vijfendertig kilometer naar de stad en het hotel. En dat maakt dit soort reizen nou zo leuk, nonchalant naar je hotel in Singapore fietsen na een tocht van meer dan tweeënveertighonderd kilometer (dat dan weer wel) en dan op de vraag "waar komen jullie vandaan? Naar waarheid kunnen antwoorden "Hanoi" en hoe zijn jullie dan hier gekomen? "nou eh, fietsend. Fietsend? Ja op de fiets van Hanoi Vietnam via Laos: Viëntiane, Luang Prabang, de Mekong rivier, Thailand: Chiang Kong, Chiang Rai, Chiang Mai en Bangkok naar Maleisië uiteindelijk tot Pontian Kechil en nu zijn we hier in Singapore" En dan vergeten we even het harde werken, de regen, kou en hitte, de bergen waar we nauwelijks tegenop kwamen en de lange, lange saaie dagtochten. De euforie wint het dan en doet de rest vergeten.

Maar nu gaan we een biertje drinken op één van de terrassen met de rode stoeltjes aan de Straat van Melaka. Ook wel een jaloers makende zin!