De voorbereiding 2

De tickets
Na wat gezoek vind ik het goedkoopste ticket naar Bali-Denpassar en terug vanaf Medan Sumatra op ”vergelijk.nl/vliegtickets” bij Malaysia Airlines. Rechtstreeks bij Malaysia Airlines is het ticket nog iets goedkoper. We overleggen nog een keer. Even wachten, mijn paspoort verloopt 25 januari 2013 en je paspoort moet minimaal zes maanden geldig zijn bij binnenkomst in Indonesië. Eerst een nieuw paspoort aanvragen. Na vier dagen kan ik het ophalen. Malaysia Airlines is nog steeds de goedkoopste: € 913,57 per ticket. Boeken? Dan is het echt definitief, nog een keer de datums overleggen. We vertrekken 10 december, dan komen we elf december aan en als we 90 dagen blijven vertrekken we tien maart weer van Medan Sumatra naar Amsterdam: 90 dagen fietsen over Bali, Java en Sumatra, de gedachte maakt ons blij. Ik boek de tickets en geef de gegevens van mijn creditkaart door.

Het is een gecombineerde vlucht van Malaysia Airlines, uitgevoerd door de KLM en heeft twee vluchtnummers, bij de KLM heet de vlucht de KL811 en bij Malaysia Airlines MH9215. Met grote tevredenheid stel ik vast dat de KL811 € 220,00 per ticket duurder is dan de MH9215. Zodra ik echter een stoel wil bespreken blijkt deze functie op de website geblokkeerd te zijn. De KLM zegt dat ik bij Malaysia Airlines moet zijn en zij zeggen dat ik toch echt bij de KLM moet zijn, hetzelfde geldt voor de fietsen. Na vijf keer heen en weer bellen zijn de fietsen voor de hele reis geboekt en de zitplaatsen besproken met uitzondering van de vlucht vanaf Amsterdam, daar kan ik pas vier weken voor vertrek een stoel reserveren, tot die tijd is dit voorrecht alleen voorbehouden voor diegene die aan de KLM €220,00 per ticket meer hebben betaald.

Met de gegevens van de tickets kunnen de visa voor Indonesië worden aangevraagd. Vanaf dit jaar moet er officieel per persoon een afspraak worden gemaakt en moet iedereen bij zijn visumaanvraag in persoon op de ambassade aanwezig zijn. Op de fiets naar de ambassade in Den Haag. Voor de Japanse ambassade wordt gedemonstreerd, ik begrijp niet goed waar het over gaat. De demonstranten dragen borden en spandoeken met zich mee waarop WO II, 1940 - 1945 en Hiroshima staat.

Als we bij de ambassade aankomen is het al druk, er komen steeds meer mensen bij. De wachtruimte zit vol. De mevrouw achter het loket noemt de namen op van diegene die een afspraak hebben gemaakt. Dan ontstaat er rumoer, hoe weet die mevrouw de namen? De ene helft van de wachtenden legt aan de andere helft uit dat je vooraf een afspraak moet maken. De ambassade mevrouw heeft namen op een lijst en roept die af. Plotseling is het leeg in de wachtruimte en zijn wij aan de beurt. Na overhandiging van de formulieren, tickets, pasfoto’s, paspoorten en betaling van €90,00 krijgen we een afhaalbewijsje voor over twee dagen en worden vriendelijk door iedereen gedag gezegd. Voor de Japanse ambassade is het inmiddels ook druk geworden. Eén van de oude mannen met een ingewikkelde constructie op zijn schouders van bamboe latten en lakens waarop teksten staan schreeuwt hard tegen mij, ik begrijp hem niet, maar hij kijkt er wel heel boos bij. Thuis zoek ik op waar het over ging. Het blijken Chinezen te zijn die bij de Japanse ambassade demonstreerde tegen de Japanse aankoop van de eilandjes in de Oost-Chinese Zee.

Bij het Stadhuis van Haarlem en Alkmaar vraag ik een afschrift van onze geboorte aktes aan. Deze zijn nodig om het visum in Indonesië te verlengen.

De tickets zijn binnen, de fietsen zijn aan de boeking toegevoegd en de visa zijn aangevraagd. Ik werk verder aan de invulling van de route en zoek naar een hotel voor de eerste dagen op Bali waar we een beetje aangenaam kunnen acclimatiseren. De keuze is zeer groot.