Myanmar 12

We hebben twee dagen in Mandalay en gaan de stad bekijken. De treinkaartjes voor Yangon zijn binnen. De reservering voor het hotel is niet helemaal goed gegaan. Er is slechts een nacht in plaats van twee gereserveerd voor de door ons betaalde 80 dollar. En we betalen niet nog eens 80 dollar. Uiteindelijk krijgen we een nieuw bewijsje met de verontschuldigingen van het bureau. We hebben twee dagen vrij, gaan lekker eten en een beetje uitrusten. Ik zie er inmiddels niet uit, sterk vermagerd met een bruin verbrand hoofd, Zoetemelk benen en armen en inmiddels iets te lang haar.

Voordat we Myanmar verlaten, nog iets over de wegen, Wegen worden handmatig aangelegd of verbreed op een manier die wij ons niet kunnen voorstellen. De meeste wegwerkers zijn meisjes en vrouwen. Eerst wordt het nieuwe stuk wegdek met touw uitgezet en wordt de onderlaag met houwelen en grote harken geëgaliseerd vervolgens wordt een onderlaag aangebracht van grote keien die door vrachtwagens worden aangevoerd en langs de kant op hopen zijn gegooid. De keien worden van de steenhopen geraapt en overgegooid tot ze uiteindelijk worden opgevangen door degene die ze hun plek legt. Honderden, duizenden keien worden op deze manier van de steenhopen naar het nieuwe stuk weg getransporteerd, zo ontstaat uiteindelijk een stuk weg van grote, dicht tegen elkaar aangelegde keien. Daar worden kleinere stenen tussen gelegd. De vrouwen lopen met volle manden stenen op het hoofd van de berg langs de weg naar de plek waar ze tussen de grotere keien worden uitgestrooid. Dan wordt er met grote ijzeren gieters handmatig hete teer of bitumen over uitgegoten. De bitumen wordt in ijzeren vaten aangevoerd en langs de weg op vuren van boomstammen gesmolten, er wordt een gat in de zijkant geknipt zodat er een opening ontstaat waardoor de gieters gevuld kunnen worden. Als laatste laag wordt er zand met steengruis over de nog warme bitumen uitgestrooid. Dan wordt het aangelegde stuk weg gewalst, de enige gemechaniseerde handeling. Het is zeer zwaar werk, de vrouwen lopen de hele dag met rieten manden met stenen op het hoofd of dragen zware keien. Intussen gaar het verkeer door, hoofdzakelijk oude roet walmende vrachtwagens en open trucjes zonder uitlaat of motorkap die zich tussen de wegwerkers door wurmen.

De wegwerkers wonen in tentenkampen bij de plek waar de weg wordt aangelegd. Daar koken ze voeden hun kinderen op en brengen er de nacht door. 's Nachts worden de vuren onder de vaten bitumen aan de gang gehouden en 's ochtends weer opgestookt. De kinderen spelen wat aan de zijkant van de weg terwijl moeder heen en weer sjouwt met stenen.

Als we in Thailand terug zijn ga ik wat foto's uploaden, want dat gaat hier echt niet. Het is al heel wat als er hier en daar internet is.