Maleisie op weg naar het zuiden 9

Op weg naar Kuala Lumpur rijden we Klang uit en rijden de verkeerde kant op. Ik zal wel ergens niet goed hebben opgelet, maar als ik op de GPS kijk geeft die aan dat het nog 78 kilometer is, toen we vertrokken was het 38 kilometer. We zitten dus op de verkeerde weg, ik weet het maar we kunnen niet terug. Vijf banen de ene kant op en vijf banen de andere kant en links en rechts een vangrail. Tegen het verkeer inrijden is hier geen optie. We rijden door tot het eerste viaduct en gaan dan terug, uiteindelijk ruim tien kilometer te veel gereden.

We rijden op weg nummer 2, daar waar de weg tolweg wordt is er een aparte baan aangelegd voor brommers, die hier slechts 80 km mogen rijden en zich daar zeker niet aan houden, en voor twee fietsers uit Voorhout. De aparte baan loopt parallel met de snelweg maar omdat hij over en onder alle kruisende wegen gaat lijkt het of we een bergetappe fietsen. De snelwegen lopen tot diep in de stad, het is een heel verschil met Bangkok, toch ook geen kleine stad. Ver voor de stad beginnen de wolkenkrabbers en de hotels, alle grote namen zijn weer vertegenwoordigd en meerdere malen, we rijden zeker langs drie enorme Marriott hotels. Eenmaal in de stad zijn de gebouwen nog hoger en de hotels nog groter. Alles is hier groot groter grootst, het kan niet op! We fietsen via het Centraal Station, de Nationale Moskee, het enorme Merdekaplein en de Petronas Twin Towers naar ons hotel en hebben meteen ruzie met de opper deurman. De fietsen wil hij hier niet hebben, "weg met die dingen, zet ze maar aan de overkant". Hij zoekt het maar uit, ik heb gereserveerd en we gaan inchecken. Het pak met tressen verdwijnt en onze spullen worden door een aardige meneer naar de kamer gebracht. Prachtige kamer met uitzicht op een enorme bouwput waar weer aan een nieuwe wolkenkrabber wordt gewerkt.

De stad is enorm, fietsen in de stad gaat wel, alleen als we ergens afstappen om iets te bekijken komen de bewakers in actie om ons weg te sturen. Maar overal bemoeit de plaatselijke bevolking zich ermee. Waarom worden die mensen weggestuurd, wat een onzin! Bij de Twin Towers willen we met de fietsen op de foto, de bewaking komt meteen in actie. Ik heb mijn fototoestel aan een Nederlands jongen gegeven om een foto van ons te maken met de fietsen. De bewaker gaat er voor staan en waarschuwt nog één keer. De jongen geeft het toestel terug en zegt: "ik heb wel een foto gemaakt hoor" We worden met onze fietsen van het terrein voor de torens verwijderd. Op naar China Town, de Centrale Markt en het Merdekaplein. Ook op de Centrale Markt worden we met de fietsen weggestuurd. In China Town maakt het allemaal niet uit en Yvonne koopt een flesje Whisky, made in Maleisië, dat wel. We fietsen anderhalve dag door de stad, eten 's avonds in een pub waar we praten met de illegaal in Maleisië verblijvende ober uit India, een groot deel van de Maleisische economie draait op illegale arbeiders, er komen er veel uit India. We zijn een absolute bezienswaardigheid er fietst hier helemaal niemand.

Na twee dagen hebben we het wel gezien en gaan terug naar Klang. Zelfde weg terug, weer weg nummer 2. Alleen waar we heen steeds linksaf moesten moeten we nu rechtsaf. Het gaat steeds goed maar nu staan we langs de weg en komen er absoluut niet overheen. De weg is hier zes banen en de rechtse twee banen gaan naar Klang, wij staan naast de meest linkse baan in de berm en vier rijen auto's razen langs ons heen. We geven bijna de moed op als het verkeer minder wordt, we kijken naar rechts en zien dat de weg tijdelijk wordt afgezet omdat er werkverkeer moet oversteken. Plotseling is er geen auto meer en kunnen we rustig naar de overkant fietsen. Na een paar minuten raast alles en iedereen weer door en wij er tussenin. Toch niet echt een verstandige beslissing: fietsen naar Kuala Lumpur.

Van Klang gaan we naar Morib en logeren aan de zee. Het stadje blijkt slechts een kustweg te zijn met een paar resorts. We zitten in een Islamitisch stuk van de kust. Van Morib gaan we naar Port Dickson, een grote plaats met veel hotels en resorts. Maar er wordt nergens drank geschonken of verkocht. Het zoeken naar een Chinees restaurant geven we na vijf kilometer maar op. Het begint weer hevig te regenen en we eten bij een Indisch restaurant. Ze sluiten om zeven uur en het is nog lang niet droog. De koffie en nog wat saté gebruiken we aan de overkant bij een Maleis restaurant, het is droog en we rijden terug.

Van Port Dickson naar Kampong Pengkalan Balak. Hier mogen we zelfs niet met onze schoenen aan onze eigen kamer in. Er zijn slechts een paar mensen in het resort. In de kast op de kamer hangen witte verkleed jurken. We nemen aan dat het de bedoeling is dat je die gebruikt als je je wilt omkleden of uitkleden om je nachtkleding aan te doen. Ik zie het voor het eerst. Geen bier maar er wordt wel een heerlijk ontbijtje bij de kamer afgeleverd. Mihoen met groente in een niet al te hete saus, ieder twee zoete broodjes en een enorme kan thee. Alles, kamer en ontbijt voor 80 Rim, ongeveer 20 Euro.

De laatste dagen is het fietsen steeds saaier geworden, de wegen worden drukker en er zijn weinig mogelijkheden voor alternatieve routes. We hebben een schematje gemaakt voor de laatste dagen. Vandaag gaan we naar Melaka, de laatste grote stad voor Singapore met een Hollandse geschiedenis. Eerst waren de Portugezen er, die hebben de stad ommuurt. De Hollanders van de VOC verdreven de Portugezen en braken de muren om de stad weer af, bouwden er huizen en bestuursgebouwen. Hierna kwamen de Engelsen die de Hollanders verdreven. In de laatste oorlog werd het land bezet door de Japanners waarna de Engelsen het weer overnamen. De Chinezen waren er al ver voor de westerlingen kwamen en hebben er altijd handel gedreven. Uiteindelijk werden de Staten van Maleisië in 1957 onafhankelijk. Van de Portugezen, Hollandse en Engelse tijd is in Melaka nog veel te zien.

In Maleisië leven al heel lang verschillende bevolkingsgroepen bij en met elkaar en men is daar trots op. Een mengeling van Chinees en Malai, de Moslim gemeenschap, werd en wordt in Melaka Baba Nyonya of Peranakans genoemd. Het staat voor het harmonieus samenleven van verschillende culturen. In Melaka is de Harmoniestraat waar de invloeden van de verschillende gemeenschappen duidelijk zichtbaar zijn. De Moskee staat al honderden jaren naast de Chinese Tempel en aan het einde van de straat is de door de Hollanders gebouwde Christelijke kerk. Het is duidelijk, we zijn in Melaka, een leuke stad en overal zijn weer toeristen. Op de hele tocht vanaf Kuala Lumpur tot hier hebben we geen toerist gezin. Ze reizen met of zonder rugzak alleen naar de plaatsen met toeristische bezienswaardigheden.

We logeren middenin de Chinese wijk en alles wat de laatste paar honderd kilometer niet kon of te krijgen was, kan hier wel en is te koop. De Chinees verkoopt ook varkensvlees, absoluut onbestaanbaar in het Moslimgebied, daar hangen bordjes bij het Chinese restaurant met "hier gegarandeerd geen varkensvlees". Overal is bier te koop en je kunt elke soort sterke drank kopen die je maar wilt.

Morgen reizen we door naar Muar. De Chinese mevrouw van het restaurant waar we vanmiddag mee zaten te praten heeft ons al gewaarschuwd: "in Muar geldt de wet van de Moslims". Dus geen varkensvlees en geen alcohol. Dat laatste kopen we dan wel onderweg.