Myanmar 7 kerst 2011

Na de zware tocht van gisteren vertrekken we met nog wel wat stijve benen de volgende ochtend voor een tocht door de bergen naar het Inle meer. Toch niet voldoende uitgerust. Zelfs het avondeten hebben we gisteren niet opgegeten, we waren te moe! We rijden door de bergen en stijgen nog een stuk. Vooral de eerste 30 kilometer voelen we de benen en schieten niet echt op. Als we door een dorpje rijden horen we kinderen zingen. Op het pleintje voor een school staan zo'n twintig kinderen met hun onderwijzeressen verkleed als kerstman met prachtige rode jassen en puntmutsen. Ze zingen gingle bell. We stoppen om te kijken, één van de onderwijzeressen wenkt ons, we moeten op het schoolplein komen. Als we zijn afgestapt en ik mijn fototoestel heb gepakt wordt er speciaal voor ons uit volle borst nog zeker vier keer gingle bell, gingle bell gezongen, daarna worden we onder luid gejoel uitgezwaaid. Het fietsen gaat nu een stuk lichter.

Het Inle meer volgens de reisgids en de verhalen een van de mooiste plaatsen in Myanmar en dus een goede plaats om de kerst door te brengen. We komen vermoeid aan en vinden een leuk hotel met een mooie binnentuin, zowaar weer een goede badkamer en aardige mensen. We krijgen thee en fruit als we aankomen. Het hotel ligt wel wat boven ons budget, je kunt hier nu eenmaal niet over je eigen bankrekening beschikken dus de berekening hoeveel geld je denkt te gebruiken moet juist zijn voordat je het land binnenkomt. Maar we kunnen deze keer in Kyat betalen en gaan morgen proberen om onze laatste 260 kreukeldollars om te wisselen voor Kyat, lukt dat dan is ons financiële leed definitief geleden. 's Avonds, kerstavond lekker gegeten op roze plastic stoeltjes onder een TL-verlichting, nog een biertje gedronken en om negen uur liggen we, hartstikke moe op bed.

Aan kerst wordt hier niets gedaan, alles en iedereen gaat gewoon zijn gang, er is geen verschil tussen de dagen. Maar voor ons begint de kerst feestelijk met een heerlijk ontbijt, daarna doet ieder z'n eigen was. De laatste twee dagen is hier niets van gekomen, geen zin en te moe, maar alles wat we aan hebben gehad is vreselijk vuil en plakkerig. Dan op weg om de laatste kreukeldollars om te wisselen. In het dorp vragen we waar we terecht kunnen. De baas van het eerste adres stuurt ons weg, dit geld gaat hij niet omwisselen, dat raken we volgens hem nergens in Myanmar kwijt. Na wat doorvragen horen we dat we het wellicht verderop kunnen proberen tegenover de markt bij een warehouse, die zou het tegen een lagere koers misschien wel willen omwisselen. Het geld wordt weer aan alle kanten bekeken alsof het een ernstig zieke patiënt is en verdeelt in drie stapeltjes: het eerste kan gewisseld worden tegen een koers van 700 Kyat voor een dollar, het tweede stapeltje krijgen we terug want die wil hij echt niet hebben en het derde stapeltje met één dollar biljetten brengt 500 Kyat per dollar op. Na nog een keer alles in de hand te hebben genomen wisselen er toch nog een paar biljetten van stapeltje. Het eindoordeel van "dokter wissel" is: 230 dollar wordt omgewisseld en 30 dollar definitief niet. We zijn tevreden met het resultaat en gaan het laatste deel van onze hotelrekening betalen.

De tweede klus voor vandaag is de achterderailleur van Yvonne haar fiets afstellen want de ketting gaat niet meer op de bovenste, de grootste drie bladen van het achterwiel en ze kan daardoor niet op de lichtste versnelling een berg op, dat levert achter mij een hoop gescheld op. Ik heb een reparatieboekje gedownload voor dat we weggingen. Versnellingen afstellen is niet mijn sterkste punt. Maar met de handleiding lukt het wonderwel en na een half uurtje loopt alles weer als een zonnetje.

We gaan kijken of we voor morgen een tochtje op het meer kunnen maken. We waren het niet eens met het voorstel van de bazin van het hotel: voor 20.000 Kyat een hele dag meegezeuld worden. Uiteindelijk vinden we een botenbaas die ons voor 2.000 Kyat twee tot drie uur over het meer wil varen. Kijk dat is nog eens geld verdienen in de tropen! Morgenochtend om 10 uur moeten wij ons bij zijn vrouw melden en komt hij ons met zijn boot ophalen.

Tot nu toe een goed besteedde eerste kerstdag.