Fietsen door Indonesië, Sumatra 3
Door: Henk de Kruijf
Blijf op de hoogte en volg Hendrik
08 Februari 2013 | Indonesië, Bukittinggi
Het is toch een wonderlijk land, hier in Padang is weer alles te koop wat volgens de Islam absoluut niet kan. Er is overal bier te krijgen, alle bekende merken zijn aanwezig en Yvonne heeft eindelijk succes met de whisky. Na geïnformeerd te hebben bij een Chinese winkel rijden er twee Chinezen haar voor naar een soort groothandel in drank. Johnny Walker Red- en Blacklabel zijn dezelfde prijs: 350.000 Rupiah (€ 28,00). Er worden twee flessen aangeschaft in cadeauverpakking. We bekijken de stad, drinken een biertje aan wat men de boulevard noemt en bezoeken het antropologisch museum geheel in Minangkabau-stijl gebouwd. Als we door de stad fietsen stuiten we op een bruiloftsfeest. Midden op straat is een tent opgetrokken en men is bezig met de voorbereidingen. Iedereen lacht en we worden uitgenodigd om mee te eten. Alle gasten zijn in feestkledij en wij in onze korte broeken. We slaan de uitnodiging vriendelijk af, het maakt niet uit, we worden hartelijk uitgezwaaid. 's Avonds eten we feestelijk in een Chinees visspecialiteiten restaurant, ik een hele kreeft als een salade verwerkt en Yvonne grote garnalen in een, volgens haar heerlijke knoflooksaus.
Na twee dagen reizen per auto en bus stappen we de volgende morgen weer op de fiets richting Padang Panjang, een plaats op weg naar Bukittinggi. Het wordt een hele zware tocht door eerst heuvelachtig en het tweede stuk bergachtig terrein. Voor Padang Panjang zien we een bord langs de weg waarop een "Golfresort" wordt aangekondigd. We slaan de weg naar het resort in. Een indrukwekkende oprijlaan leidt naar het hoog in de bergen gelegen wat aftandse resort dat duidelijk zijn beste tijd heeft gehad. Na wat navragen komt een man op zijn brommertje ons informeren over de mogelijkheden. We kunnen een villa huren of een luxe kamer in een apart gebouw. We kiezen voor het laatste. Er is geen airco en ook geen fan. De ramen kunnen wel open, maar de nieuwsgierige apen hebben ons ook reeds ontdekt. Het wordt een wat vreemd verblijf. In de vroege avond komen er steeds meer mannen die een kamer in beslag nemen, er stappen ook enige mannen bij ons het terras op en claimen onze kamer. We doen maar of we ze niet begrijpen. 's Avonds en 's nachts worden we door de buren uit onze slaap gehouden. Na een wel zeer bescheiden ontbijt rekenen we af en vervolgen onze weg door de bergen naar Bukittinggi het voormalige Fort de Kock, in de koloniale tijd in de negentiende eeuw gesticht door de Nederlandse commandant de Kock. Een volgens onze gegevens "vanwege zijn unieke ligging in de bergen en het daardoor aangename klimaat is deze schone en gecultiveerde stad de meest aangename van West Sumatra". Na wat zoeken vinden we wel een zeer aangenaam hotel, prachtige kamer met uitzicht op de bergen en een heerlijk ontbijt. De fietsen worden voor ons in de nog niet ingerichte ruimte voor de pinautomaat geparkeerd.
Van Bukittinggi gaan we naar Maninjau, we willen het gelijknamige kratermeer bezoeken. Het wordt een spectaculaire tocht. Vanuit Bukittinggi klimmen we naar duizend meter en slaan dan af naar Maninjau. We gaan verder de bergen in. Eerst dalen we om vervolgens verder te stijgen. Ik weet dat het meer op een hoogte van ruim vierhonderd meter ligt. Op de rit er naar toe stijgen we uiteindelijk tot twaalfhonderd meter, het hoogste punt. Je staat hier op de rand van de enorme kraterwand en kijkt de diepte in. Beneden ligt het kratermeer, het meer van Maninjau, ongeveer zo groot als de Haarlemmermeer, omzoomt door de donkergroene kraterwand die bijna loodrecht tot in het meer loopt. Vanaf dit punt, ruim zevenhonderd meter hoger zie je het hele meer liggen, het water is zwart. De weg stort zich in tientallen haarspeldbochten naar beneden, eigenlijk te steil om per fiets af te dalen. Als er een auto omhoog komt moeten we stoppen en wachten tot die voorbij is alvorens de volgende bocht te nemen. Acht kilometer verder staan we ruim zevenhonderd meter lager in het dorp Maninjau aan de voet van het meer. Na wat vragen vinden we snel een hotel en zijn we, zoals bijna overal weer de enige buitenlandse gasten.
De volgende ochtend, de zon schijnt maar aan de overkant hangen dreigende zwarte wolken. We gaan het meer rond fietsen. Thuis fietsen we een rondje Ringvaart rond de Haarlemmermeer en nu dus een "rondje meer van Maninjau". Het is een indrukwekkende fietstocht. Rond het meer liggen dorpen, overheidskantoren, scholen en zoals overal heel veel moskeeën. Links van ons ligt het meer en rechts de ruim zevenhonderd meter hoge kraterwand begroeid met enorme bomen, planten, varens en palmen. Overal hoor je de apen, een fietser vinden ze net zo speciaal en interessant als de bevolking ons vindt. Op sommige plaatsen is de weg weggespoeld en lopen we over keien en door het water, hier en daar wordt een nieuwe brug gemaakt en moeten we met de fiets over de neergelegde boomstammen naar de overkant. We drinken koffie bij een vriendelijke mevrouw die ook haar eigen gemaakte hapjes verkoopt. De school gaat uit en de kinderen komen de bezoekers bekijken. Ik pak mijn fototoestel, dat vinden ze leuk, de hele groep gaat op de foto, een jongen pakt mijn helm, zet hem op en gaat met helm en fiets op de foto.
Uiteindelijk gaat het toch regenen en steekt de wind op. De wolken zakken tot op het meer, het uitzicht is verdwenen en op het eerst zo vriendelijk ogende meer ontstaan golven. We komen nat terug in het hotel. Ik ga vervoer proberen te regelen om terug te komen naar Bukittinggi, want die haarspeldbochten terug omhoog vinden we allebei geen optie. Volgens de dames van het hotel regelen zij voor morgenochtend na het ontbijt een busje waar ook de fietsen in kunnen dat ons terugbrengt, over de kraterwand naar Bukittinggi. De regen stopt niet meer en klettert de hele nacht tot de volgende ochtend op het dak van onze kamer. Na het ontbijt komt inderdaad de minibus voorrijden die ons terug brengt naar Bukittinggi.
Voor de rest van onze reis door Sumatra maken we een nieuw plan. Voor de stukken door het hoge gebergte huren we een busje. Het zijn honderden kilometers, voor ons, hoge bergen tot zo'n twaalf- tot dertienhonderd meter met zeer steile hellingen. Dat gaan we niet fietsen. Vanuit Bukittinggi gaan we verder naar het noorden tot Sibolga aan de Indische Oceaan. Vandaar willen we naar het eiland Nias dat honderdtwintig kilometer voor de kust ligt. Het eiland heeft een geheel eigen cultuur en geschiedenis. De Nederlanders hebben het nooit echt kunnen koloniseren en werden na elke poging weer teruggedreven naar het vaste land. Het was het eiland van de kannibalen en de koppensnellers. Maar het is ook bekend als één van de beste en mooiste surfplaatsen ter wereld, als er tenminste geen tsunami of aardbeving is. In Sibolga kunnen kijken wanneer en hoe vaak de ferry van en naar het eiland gaat. Dus eerst naar noorden, in het plaatsje Bonjol passeren we de evenaar.
Na twee dagen reizen per auto en bus stappen we de volgende morgen weer op de fiets richting Padang Panjang, een plaats op weg naar Bukittinggi. Het wordt een hele zware tocht door eerst heuvelachtig en het tweede stuk bergachtig terrein. Voor Padang Panjang zien we een bord langs de weg waarop een "Golfresort" wordt aangekondigd. We slaan de weg naar het resort in. Een indrukwekkende oprijlaan leidt naar het hoog in de bergen gelegen wat aftandse resort dat duidelijk zijn beste tijd heeft gehad. Na wat navragen komt een man op zijn brommertje ons informeren over de mogelijkheden. We kunnen een villa huren of een luxe kamer in een apart gebouw. We kiezen voor het laatste. Er is geen airco en ook geen fan. De ramen kunnen wel open, maar de nieuwsgierige apen hebben ons ook reeds ontdekt. Het wordt een wat vreemd verblijf. In de vroege avond komen er steeds meer mannen die een kamer in beslag nemen, er stappen ook enige mannen bij ons het terras op en claimen onze kamer. We doen maar of we ze niet begrijpen. 's Avonds en 's nachts worden we door de buren uit onze slaap gehouden. Na een wel zeer bescheiden ontbijt rekenen we af en vervolgen onze weg door de bergen naar Bukittinggi het voormalige Fort de Kock, in de koloniale tijd in de negentiende eeuw gesticht door de Nederlandse commandant de Kock. Een volgens onze gegevens "vanwege zijn unieke ligging in de bergen en het daardoor aangename klimaat is deze schone en gecultiveerde stad de meest aangename van West Sumatra". Na wat zoeken vinden we wel een zeer aangenaam hotel, prachtige kamer met uitzicht op de bergen en een heerlijk ontbijt. De fietsen worden voor ons in de nog niet ingerichte ruimte voor de pinautomaat geparkeerd.
Van Bukittinggi gaan we naar Maninjau, we willen het gelijknamige kratermeer bezoeken. Het wordt een spectaculaire tocht. Vanuit Bukittinggi klimmen we naar duizend meter en slaan dan af naar Maninjau. We gaan verder de bergen in. Eerst dalen we om vervolgens verder te stijgen. Ik weet dat het meer op een hoogte van ruim vierhonderd meter ligt. Op de rit er naar toe stijgen we uiteindelijk tot twaalfhonderd meter, het hoogste punt. Je staat hier op de rand van de enorme kraterwand en kijkt de diepte in. Beneden ligt het kratermeer, het meer van Maninjau, ongeveer zo groot als de Haarlemmermeer, omzoomt door de donkergroene kraterwand die bijna loodrecht tot in het meer loopt. Vanaf dit punt, ruim zevenhonderd meter hoger zie je het hele meer liggen, het water is zwart. De weg stort zich in tientallen haarspeldbochten naar beneden, eigenlijk te steil om per fiets af te dalen. Als er een auto omhoog komt moeten we stoppen en wachten tot die voorbij is alvorens de volgende bocht te nemen. Acht kilometer verder staan we ruim zevenhonderd meter lager in het dorp Maninjau aan de voet van het meer. Na wat vragen vinden we snel een hotel en zijn we, zoals bijna overal weer de enige buitenlandse gasten.
De volgende ochtend, de zon schijnt maar aan de overkant hangen dreigende zwarte wolken. We gaan het meer rond fietsen. Thuis fietsen we een rondje Ringvaart rond de Haarlemmermeer en nu dus een "rondje meer van Maninjau". Het is een indrukwekkende fietstocht. Rond het meer liggen dorpen, overheidskantoren, scholen en zoals overal heel veel moskeeën. Links van ons ligt het meer en rechts de ruim zevenhonderd meter hoge kraterwand begroeid met enorme bomen, planten, varens en palmen. Overal hoor je de apen, een fietser vinden ze net zo speciaal en interessant als de bevolking ons vindt. Op sommige plaatsen is de weg weggespoeld en lopen we over keien en door het water, hier en daar wordt een nieuwe brug gemaakt en moeten we met de fiets over de neergelegde boomstammen naar de overkant. We drinken koffie bij een vriendelijke mevrouw die ook haar eigen gemaakte hapjes verkoopt. De school gaat uit en de kinderen komen de bezoekers bekijken. Ik pak mijn fototoestel, dat vinden ze leuk, de hele groep gaat op de foto, een jongen pakt mijn helm, zet hem op en gaat met helm en fiets op de foto.
Uiteindelijk gaat het toch regenen en steekt de wind op. De wolken zakken tot op het meer, het uitzicht is verdwenen en op het eerst zo vriendelijk ogende meer ontstaan golven. We komen nat terug in het hotel. Ik ga vervoer proberen te regelen om terug te komen naar Bukittinggi, want die haarspeldbochten terug omhoog vinden we allebei geen optie. Volgens de dames van het hotel regelen zij voor morgenochtend na het ontbijt een busje waar ook de fietsen in kunnen dat ons terugbrengt, over de kraterwand naar Bukittinggi. De regen stopt niet meer en klettert de hele nacht tot de volgende ochtend op het dak van onze kamer. Na het ontbijt komt inderdaad de minibus voorrijden die ons terug brengt naar Bukittinggi.
Voor de rest van onze reis door Sumatra maken we een nieuw plan. Voor de stukken door het hoge gebergte huren we een busje. Het zijn honderden kilometers, voor ons, hoge bergen tot zo'n twaalf- tot dertienhonderd meter met zeer steile hellingen. Dat gaan we niet fietsen. Vanuit Bukittinggi gaan we verder naar het noorden tot Sibolga aan de Indische Oceaan. Vandaar willen we naar het eiland Nias dat honderdtwintig kilometer voor de kust ligt. Het eiland heeft een geheel eigen cultuur en geschiedenis. De Nederlanders hebben het nooit echt kunnen koloniseren en werden na elke poging weer teruggedreven naar het vaste land. Het was het eiland van de kannibalen en de koppensnellers. Maar het is ook bekend als één van de beste en mooiste surfplaatsen ter wereld, als er tenminste geen tsunami of aardbeving is. In Sibolga kunnen kijken wanneer en hoe vaak de ferry van en naar het eiland gaat. Dus eerst naar noorden, in het plaatsje Bonjol passeren we de evenaar.
-
08 Februari 2013 - 08:38
Renate De Jong:
Goedemorgen,
Zat nog een espresso te drinken om dan naar het werk te rijden. Komt er net nog mail binnen. Ach, het is vrijdag, en ik heb geen afspraken staan, dus ik ga er voor zitten.
Mooi verhaal weer met veel wijze besluiten en ik heb de indruk dat Yvonne het weer helemaal ziet zitten. Fijn. Wel een beetje raar hotel met al die mannen. Kwamen er ook nogvrouwen of werd flink gegokt?
Dit weekend is de fiets en wandelbeurs en we gaan nu in februari beslissen: KKH ja of nee? Ik wil heel graag, vanuit gaande ik heb het altijd gered. Nu of nooit, we worden ouder....
Goede en behouden reis verder,
Groet Renate -
08 Februari 2013 - 14:32
Mart Van Scheijen:
Hi globetrotters,
door je interessante verslagen is het als het ware of ik bij je achterop de fiets zit en meerijd. Gelukkig voor jou is dat niet het geval. Dat scheelt ruim 120 kg. Gelukkig bevalt Sumatra beter dan Bali, want wat ik daar uit je verslagen las, was weinig vrolijks aan. Nog heel veel fietsplezier en ik blijf gewoon achterop zitten.
Dag kanjers
Mart -
08 Februari 2013 - 23:02
Garry De Haas:
Hallo Henk en Yvonne,
Wij hebben weer genoten van jullie reisavonturen. Fijn dat de reis nu voortvarender verloopt en dat Yvonne het ook weer naar haar zin heeft. Jullie gaan nu aan de laatste maand van de vakantie beginnen. Wij wensen jullie veel fietsplezier in Sumatra toe. Henk wij kijken uit naar je volgende reisverslag.
Groeten Piet en Garry. -
08 Februari 2013 - 23:34
Trees:
Hi Yvonne en Henk, ik hoop dat jullie op het eiland Nias wat meer luxe en betere wegens/omstandheden mogen aantreffen want het was volgens mij de afgelopen week wel lettelijk aanmodderen! Maar jullie krijgen wel veel waardering van de bewoners en ook van ons hoor!! Succes verder en goede reis verder. Lieve groetjes, Trees -
13 Februari 2013 - 23:26
Lucienne Aster:
Hoi zus en Swa,
Zo te lezen bevalt Sumatra erg goed. Er straalt echt genieten uit het verslag. Houd dat nog maar even lekker vol. Als ik het zo kan samenvatten is Bali dushi met mooi weer, Sumatra prachtig wat natuur betreft (en drank natuurlijk!) en Java wegwezen of zoiets.
Ik heb ook weer van het laatste verslag genoten, bij de verslagen uit Java kreeg ik kromme tenen.
Maar ook het weer doet erg veel.
Geniet nog maar lekker, hier is het nu best nog koud (rond het vriespunt), wel regelmatig mooi weer. Op het Spaarne lag vanmorgen ijs!!! BRRRRRR dus.
Tegen de tijd dat jullie terugkomen hoop ik dat Reshma bevallen is van haar tweede.
Liefs en een fijne tijd gewenst en lees nog even je mail tav Blekerslaan.
Lucienne -
18 Februari 2013 - 16:52
Rob Van Dam:
Hee Henk en Yvonne,
Zo te horen fietsen jullie alleen de horizontale stukken en als het niet regent, klopt dat? Toch vind ik het verslag zo indrukwekkend dat ik besloten heb om de dvd te gaan huren en me toe te leggen op de Indonesische keuken.
Ik zal de volgende keer ter jullie beoordeling nassi-rames proberen te maken hier thuis.
Groetjes,
Rob en Cora
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
