Phetchaburi Beach

In Bangkok moet je niet beknibbelen op je hotelkosten. Een mooie stad verdient een mooi hotel ook als je met een fiets op reis bent. We logeren in het Royal Orchid Sheraton Hotel aan de Chao Phraya. Vanuit je hotelkamer heb je een fantastisch uitzicht op de rivier en als je naar beneden gaat heb je de keus tussen de Garden Pool of het rechthoekige zwembad waar je vanuit je ligstoel zicht hebt op de rivier. Echter in de Garden Pool kun je daar in tegen staand, zittend of liggend bij de in het zwembad gebouwde zwembadbar een biertje drinken om vervolgens zwemmend je ligstoel proberen te bereiken. Of althans daartoe een poging trachten te ondernemen. Niet iedereen lukt dat meer, een beetje afhankelijk hoe lang je aan de bar hebt gestaan, gezeten of gelegen en al het vriendelijk aangeboden bier ook nog hebt opgedronken.

We dineren 's avonds op het terras aan de rivier. De wijn is schandalig duur, maar als je eenmaal tot hier bent gekomen is er geen weg meer terug, acclimatiseren mag wat kosten, het gaat tenslotte om het goede gevoel en zoals gezegd in Bangkok moet je niet beknibbelen op je hotelkosten. Ook het ontbijt is uitbundig, na twee nachten en één dag niets doen krijgen we van de aardige deurmannen onze fietsen weer aangereikt, worden de tassen voor ons naar beneden gebracht en naast onze fietsen neergezet, vervolgens wordt elke tas afzonderlijk aangereikt, het enige wat wij nog hoeven te doen is de tas aan de bagagedrager te hangen. Oh ja . . . en we moeten ook nog zelf fietsen. De stad uit is in Bangkok geen sinecure. We vertrekken in de spits. De straten staan vol taxi's brommer kleine vrachtwagens en auto's, er is soms geen doorkomen aan, ook wij staan vast tussen al het overige verkeer. We rijden verkeerd en moeten weer terug om op de juiste weg te komen. Om de stad uit te komen moet je over autowegen en dat is niet prettig fietsen. Ons doel is Samut Songkhram aan de Mae Klong rivier tachtig kilometer verderop. Eerst vijftien kilometer een heet Bangkok uit, dan zestig kilometer autoweg en nog een paar kilometer om het resort te bereiken waar we een huisje hebben besproken. Het is weer wennen aan de stank, de hitte en de herrie van de autoweg. We zijn moe en vies als we aankomen. Maar de bazin is aardig, de airco en de koelkast zijn aangezet en mama kookt voor ons: mie met kip, groente, een gebakken eitje en een koud Chang biertje. We vallen moe in slaap.

De volgende morgen, als we willen vertrekken doet de nieuwe Garmin het GPS-systeem het niet goed meer. De batterijen lopen leeg, het ding gaat vanzelf uit en is dan niet meer op te starten. Net nieuw aangeschaft en van nieuwe kaarten Europa en Zuidoost Azië voorzien en dan doet dat ding het niet meer! Ik had voor de zekerheid ook mijn oude GPS meegenomen, alleen geeft die andere wegen en afstanden aan. Gedeeltelijk op de papieren kaart en het oude GPS-apparaat bereken we Phetchaburi Beach. We krijgen een huisje aan zee en ik ga de helpdesk van de GPS-leverancier een mailtje sturen met de vraag of hier nog iets aan te doen is. Ze antwoorden snel met een paar mogelijkheden om het probleem op te lossen. Na wat heen en weer gemail komt men de volgende morgen met de juiste oplossing. Je kunt het hele systeem resetten en dan maar hopen dat ie het weer doet. Het werkt! Ik stel het apparaat weer in naar mijn wensen en we kunnen verder.

Kortom we zijn vertrokken en fietsen in tropische hitte zuidwaarts door Thailand. De sfeer is goed, de mensen zijn vriendelijk veel zon, hoge temperaturen, uitbundig versierde tempels en morgen Chinees Nieuwjaar. We werden vanmorgen al vroeg gewekt door de Chinese buurman van het resort met een paar duizendklappers. Voor vanavond staat er live muziek op het programma, de bassen dreunen nu al in onze magen. Daar kunnen geen oorstoppers tegenop vannacht. Maar wij fietsen morgen naar Hua Hin en hebben een kamer op de pier besproken waar je onder je de zee hoort klotsen. Zoals gezegd, we zijn op weg.