Ao Luek

Khao Lak is een toeristenplaats aan de zee zo'n honderdvijftig kilometer ten zuiden van het Laem Son National Park waar we in een prachtige omgeving drie nachten gelogeerd, verse vis en garnalen hebben gegeten en drie keer uitgebreid ontbeten. Je krijgt iets van een niet te stillen trek in eten. Door het best wel zware fietsen, de hitte en het daardoor immense zweten heb je voortdurend trek in eten en elke dag het gevoel kilo's af te vallen. Bestemmingen waar het goed eten is zijn dus zeer aantrekkelijk. Maar we moeten verder. Khao Lak dus, aan zee! Het staat niet eens op de papieren kaart die we bij ons hebben, toch van de bekende kaartenmaker freytag & berndt 1:900.000, maar dit terzijde. Khao Lak is een strip met hotels, guesthouses, resorts, bars, duikscholen, waar je voor het kantoortje in een zwembadje je eerste lessen krijgt, een enorme Mac Donalds, Italiaanse, Duitse en Thaise restaurants en verder alles waar de toerist behoefte aan heeft van bier tot opblaasbeesten.

We hebben onderdak gevonden in een spiksplinternieuw hotel boven de minimarkt van de eigenaresse en eten 's-avonds een cordon bleu (nog net geen schnitzel) met gebakken aardappels en een biertje bij het Duitse restaurant. Hoe gek kan het zijn in het zuiden van Thailand tussen de Westerse toeristen. Maar we geven ons er zonder bezwaar aan over en kijken vergenoegd naar het grote lopen van de iets, of soms veel te dikke toerist de buik omhult door een veelkleurige en veel te strak zittende korte broek, meestal in groepen of groepjes want alleen of met z'n tweeën op vakantie gaan schijnt toch iets bijzonders te zijn. Wat ook opvalt zijn de "bicycle tours" groepjes Westerse in felkleurige fietspakjes gestoken toeristen die hier in de rondte fietsen gevolgd door een bezemwagen. Buiten de toeristische plaatsen zien we ze niet maar hier zijn ze weer volop aanwezig.

We ontmoetten een stel in een guesthouse ten zuiden van het Laem Son National Park die van huis uit via een fietsreis van een jaar uiteindelijk, net als wij en nog een stel fietsers in dit guesthouse in Thailand Zijn beland. Ook zij fietsen door tot Singapore en vertrekken één dag na ons en zitten in het laatste stukje van een bijzondere en jaloersmakende reis via Europa, Turkije, Georgië, enge voormalige Sovjetstaten als Turkmenistan naar Pakistan, Iran, China, Vietnam, Laos, en Thailand. Mooie verhalen over gebroken fietsframes, logeren bij gastvrije Iraanse gezinnen, het reizen langs en door de voormalige Sovjetstaten, fietsen van west naar oost door het bijzondere Turkije en via het hooggebergte van Pakistan, de bijzondere highway en dwars door China tot de Vietnamese grens. Ruim een jaar fietsend een deel van de wereld verkennen.

Bij ons gaat het fietsen nog steeds maar beter. Het gebied waar we nu doorheen trekken is flink heuvelachtig en dus best wel vermoeiend, maar het gaat prima. Ook is het inmiddels erg warm, we vertrekken zo vroeg mogelijk en proberen voor de middag op de plaats van bestemming te zijn. Het zijn mooie tochten over soms te drukke wegen maar wel door een indrukwekkend landschap. Hoge, steile vreemd gevormde rotsformaties waar we in dit bergachtige terrein omheen fietsen. Gisteren waren we in de districtshoofdstad Phang Nga waar het jaarlijkse sportevenement voor Zuid-Thailand wordt gehouden tegelijkertijd met de jaarmarkt. De hele stad zit vol, geen hotelkamer meer te krijgen. Ook de restaurants puilen uit. We hebben tussen groepen vrolijke jonge Thaise sporters HotPot gegeten, je mag eten en drinken, Cola, fris en ijswater, zoveel als je wilt of kunt en kiezen uit een grote diversiteit vlees, vis en groente. Het is al heet, maar met zo'n bak hete kolen en kokend water voor je neus krijg je het gevoel flauw te vallen. We logeren nu in een oude glorie "mountain resort" dat wordt verbouwd en dus eindigt de middag in de herrie van boorhamers, staal slijpen en het timmeren van betonbekisting. Dacht ik toch rustig een biertje te kunnen drinken. Na een dringend verzoek onzerzijds stoppen de werkzaamheden om kwart over zes. Met excuses van de bouwvakkers, morgenochtend komen ze terug, hopelijk zijn wij dan al vertrokken. Verder naar het zuiden.