Chiang Khong

Oud en nieuw in Luang Prabang stelt niet veel voor, het is hier een dag als alle andere. Wij zijn eerst gaan kijken waar de boten vertrekken. Het moet iets van een pier of steiger zijn die, zoals zoveel in Laos nergens staat aangegeven. De meeste toeristen die met de boot over de Mekong naar Houay Xay willen om vandaar over te steken naar Chiang Khong in Thailand melden zich eenvoudig bij een Tuktuk-driver die ze de volgende morgen bij hun guesthouse komt ophalen en aflevert bij het vertrekpunt van de boten. Op de fiets moet je even zoeken. Het is ongeveer tien kilometer stroomopwaarts van Luang Prabang. Ik heb het op de kaart trachtten op te zoeken maar het staat nergens, ook als je er bijna bent, geen bord of aanwijzing. Maar een beetje spoorzoeker laat zich niet uit het veld slaan en speurt dapper verder. Het blijkt een door de vele regen nogal modderige geworden plek te zijn aan de rivier. Het huisje waar je een kaartje kunt kopen staat boven aan de weg. Vandaar gaan er betonnen en houten trappen naar beneden, met de fiets moet je over het steile modderpad en eenmaal beneden je fiets over het zand richting jouw boot duwen. Daar krijg je hulp om je fiets op het platte dak van de boot te tillen. De tassen neem je mee naar binnen en vinden een plaats onder en naast de stoelen. Het is een bont gezelschap reizigers van lokale mensen met heel veel bagage die vanuit Luang Prabang weer terug gaan naar huis, ergens tussen Luang Prabang en Pak Beng, de eindbestemming van de eerste dag en toeristen, backpackers in alle leeftijden van twintig tot achter in de vijftig en dan natuurlijk nog die twee ouwe fietsers uit Nederland.

Op oudejaarsavond hebben we in een groot openlucht restaurant HotPot met vis en vlees gegeten. Iedereen in het enorme restaurant was aardig, droeg eten voor ons aan om te grillen of in de bouillon van de HotPot gaar te laten worden, knikte vriendelijk en bracht nieuwe biertjes, kortom een leuke oudejaarsavond. Toen we weer in het hotel terug waren was het negen uur, we hebben twaalf uur niet gehaald! De volgende dag de tempels en het koninklijk paleis annex museum bezocht. Een bescheiden koninklijk paleis waar ook de door de laatste koning gebruikte auto's in de koninklijke garage ten toon staan gestald. Alle geschonken auto's, enorme Amerikaanse sleeën en een door de Franse regering geschonken Citroën DS die in een wel zeer erbarmelijke staat verkeert. De Tempel in de koninklijke tuin is veel uitbundiger dan het paleis zelf.

Op de dag van vertrek uit Luang Prabang vroeg opgestaan, we willen om halfacht bij de plaats van vertrek zijn om een goed plekje in de boot te kunnen bemachtigen en met de fietsen duurt het altijd wel wat langer. De fietsen moesten inderdaad via het rode modderpad naar beneden worden gebracht en door het zand, onder en over de touwen waar de boten mee zijn vastgemaakt gemaneuvreerd richting onze boot. Het is één van dé aantrekkelijkheden van Laos, de tweedaagse bootreis tussen Luang Prabang en Chiang Khong in Thailand maar het is één bende, zowel de weg er naar toe om de boten te bereiken als op de plaats van vertrek en de plaatsen van aankomst. De boot vaart de eerste dag van Luang Prabang naar Pak Beng een kleine plaats aan de Mekong. De tocht duurt negen uur. We vertrekken uiteindelijk om negen uur en komen als het bijna donker is 's-middags om zes uur in Pak Beng aan. Het weer is goed, geen regen maar mooie luchten en de zon schijnt. De tocht is prachtig je vaart over de Mekong door een ongerept natuurgebied tussen hoge bergen langs stroomversnellingen en rotspartijen met een vaartje van zo'n vijftien kilometer per uur. De boot legt hier en daar aan om mensen te laten uitstappen, soms bij een dorpje waar de reiziger door de dorpsgenoten of familie wordt begroet maar ook op plaatsen waar niets is en de afgestapte reiziger eenzaam in het landschap verdwijnt.

In Pak Beng is het voor ons met de fietsen weer hetzelfde, we staan aan de rivier tegen een modderig talud aan te kijken waar we zelf absoluut niet tegenop komen. Een flinke fooi brengt uitkomst. We worden door meerdere mannen bijna omhoog gedragen, twee nemen de fietsen voor hun rekening, andere de tassen en ook wij worden over het modderige pad omhoog begeleid. Het guesthouse is eenvoudig maar prima en er is een restaurant aan de overkant.

De tweede dag van Pak Beng naar Houay Xay is het weer omgeslagen, het waait flink en af en toe barst er een enorme regenbui los. Het zijn open boten met een dak en grote open ramen. De wind en regen hebben vrij spel. Blauwe dekzeilen kunnen voor de open ramen worden neergelaten maar dat helpt niet echt omdat ze nergens aan vastgemaakt kunnen worden. Iedereen helpt mee om de regen buiten te houden. Na een uurtje of vijf ligt bijna iedereen te schuilen of verstopt zich in zijn jas. Alles wat warm is en beschermt tegen de regen wordt uit de rugtassen gehaald. In de regen komen we na acht uur aan in Houay Xay en vinden een hotel aan de rivier. Het wordt vandaag niet meer droog. Morgen vertrekken we naar Thailand via de Friendship Bridge.

Als we vertrekken is het bijna droog. De brug ligt elf kilometer stroomafwaarts maar staat nergens aangegeven. We rijden niet helemaal goed maar komen uiteindelijk wel op de toegangsweg naar de brug. Bij aankomst en afhandeling door de Laotiaanse douane wordt ons duidelijk gemaakt dat er niet over de brug gefietst mag worden. Er staat een bus klaar, de chauffeur zet één fiets in het gangpad en één naast hem bij de voordeur en levert ons af bij de Thaise douane. Als we Thailand binnen fietsen is het eindelijk droog. We rijden naar Chiang Khong en vinden een mooi hotel met uitzicht op de rivier en op Laos. Het is nog steeds een armoedig chaos-land. Alles wat niet werkt schijnen de toeristen een onderdeel van hun "Laos avontuur" te vinden, maar de natuur is prachtig en het berggebied ten noorden van Vientiane overweldigend, vooral de plaatsen waar geen toeristen komen zijn mooi. Jonge backpackers trekken naar elkaar toe en drinken en feesten de nacht door in Vang Vieng, Vientiane, Luang Prabang en niet te vergeten in het zuiden het Thousand Islands gebied dat je zeker niet mag missen en waar busladingen backpackers naar afreizen.

Wij gaan morgen verder Thailand in waar alle portretten van de koning met witte en zwarte doeken zijn omlijst of de afbeeldingen op een zwarte achtergrond zijn afgedrukt. Het is weer gaan regenen, hopelijk is het morgen droog.