Fietsen Ho Chi Minh naar Cambodja, Phnom Penh 2

Het is vrijdag in Phnom Penh, onbewolkt en onwaarschijnlijk warm, de officiële temperatuur is 36 graden. Ondanks de wind krijg je een gevoel van een langzaam vloeibaar wordend lichaam. We kunnen wel wat hebben dus stappen we dapper op de fiets. Phnom Penh ligt aan de Tonle Sap rivier precies op de plek waar deze samenvloeit met de Mekong. Het stuk land tussen deze twee rivieren wordt ontwikkeld. We gaan er een kijkje nemen. Ruim vier jaar geleden waren we hier ook en zijn benieuwd naar de vorderingen. De toen nieuw aangelegde boulevard is grotendeels verdwenen inclusief de hoge betonnen lantaarnpalen. Op het eind precies op de plek waar de twee rivieren samenvloeien wordt een enorm gebouw opgetrokken wat een hotel moet worden. Het is overduidelijk dat de vuilophaaldienst van de stad Phnom Penh hier nog geen nieuwe wijk heeft geopend. Het vuil ligt in grote hopen langs de weg. De ratten voelen zich er wel bij. Het verschil met de stad is groot. Hier geen in klassieke stijl opgetrokken ministeries noch ambassades, deftige hotels, grote pleinen, monumenten, standbeelden, paleizen, opgepoetste tempels met gouden daken, ook geen glazen wolkenkrabbers en schoongeveegde boulevards, maar twee oude kloosters, houten hutjes met golfplaten daken, omgewoeld land, een enkel nieuw gebouw en op de punt dat enorme hotel in aanbouw. We zoeken ons een weg terug naar de stad over de overvolle weg nummer 6A en de smalle brug. We gaan nog even kijken bij de heuvel Penh waar volgens de legende de stad is ontstaan. De weduwe Penh heeft op deze plek in het jaar 1372 een aarden heuvel op laten werpen, een Phnom, met daarop een houten pagode om de door haar in een aangespoelde boomstam gevonden bronzen Boeddhabeelden te vereren. Spoedig vestigden zich rond de heuvel steeds meer mensen en zo ontstond de stad Phnom Penh, de heuvel van de weduwe Penh.

Het water in de Tonle Sap rivier en het Tonle Sap meer staat in deze tijd van het jaar op het laagste punt. We gaan naar de kade waar de boten vertrekken naar Siem Reap en de tempels van Angkor Wat en Angkor Thom. Maar door de lage waterstand in het meer varen de boten niet. Dat is jammer want het zat in ons plan en het is een leuke tocht. We moeten er maar even over nadenken hoe we naar Siem Reap gaan. De zuidelijke route via Battambang naar Sisophon en vandaar naar Siem Reap, nog buiten dat dit wel een enorme omweg is rijden we ook nog twee keer hetzelfde stuk Sisophon - Siem Reap van honderdvijf kilometer of de noordelijke route maar daar zijn hooguit twee overnachtingsmogelijkheden op het bijna vierhonderd kilometer lange stuk. Ook geen aantrekkelijk vooruitzicht met deze hitte. We zijn er nog niet uit.

De stad of het land heeft een grote aantrekkingskracht op oudere mannen op zoek naar iets jongs zowel van het vrouwelijk als het mannelijk geslacht. Mannen van in de zestig en ouder lopen hand in hand met een schone jonge Cambodjaanse die met gemak hun kleindochter zou kunnen zijn. In de ontbijtzaal van het hotel zit een ietwat verlopen kalende zestiger met een mooie jonge jongen. Ze kijken er allemaal verheerlijkt bij maar het valt me wel op dat er weinig tussen de, eenzijdig, verliefde stellen wordt gesproken. Er is overduidelijk een taalbarrière, de rest zal denk ik wel soepel verlopen als ik de lachende gezichten zie. Met borden wordt er door de overheid gewaarschuwd je niet schuldig te maken aan kindermisbruik. De waarschuwing zal wel niet voor niets zijn.