Vietnam het centrum 1

Ten zuiden van Hué liggen de keizerlijke graven, indrukwekkende grafmonumenten van zeven van de in totaal dertien "Nguyen" keizers. Zij lieten enorme grafcomplexen bouwen tijdens hun leven. Sommige woonden er een deel van het jaar nadat de bouw was voltooid. Het zijn stuk voor stuk enorme buitenverblijven met prachtig aangelegde parken met meren, gebouwen, poorten, grachten, stenen wachters en een mausoleum. We fietsen van graf naar graf door de heuvels. De graven liggen op de mooiste locaties. Bij de bekendste worden de toeristen met bussen vol aangevoerd. Grote groepen Chinezen, Duitsers, Australiërs en Fransen en af en toe een paar Nederlanders. Aan het einde van de dag hebben we toch nog vijfenveertig kilometer gefietst en veel gelopen. We nemen afscheid van Hué en gaan op weg naar Hoi An honderdvijfentwintig kilometer naar het zuiden.

Het is somber weer, wel droog maar geen zon. We eindigen bij een resort aan de kust, direct aan het strand in het plaatsje Lang Cô. Een mooie tocht langs de zee over twee passen. Bijna op de top van de tweede pas is er vlak voor we passeren een ongeluk gebeurd. Er ligt een brommer/motor tegen de bergwand aan, de bus waar hij tegenaan is gereden blokkeert de weg. De man ligt onder zijn brommer, maar hij beweegt. We proberen niet te kijken en wurmen ons langs de bus en vervolgen onze weg naar boven. Dit is de derde keer deze reis dat we met een verkeersongeluk worden geconfronteerd. De eerste was heel afschuwelijk, een platgereden bestuurder lag naast zijn brommer midden op de weg. Men wachtte op de ambulance, maar niemand dacht er aan iets over het lichaam heen te leggen. Tientallen mensen stonden vanaf de zijkant van de weg naar de dode man te kijken. De tweede keer lag er een enorme vrachtwagen op zijn kant. Het ongeluk was al enige tijd geleden gebeurd, er was niemand meer alleen de auto's en wat daar nog van over was lag nog op de weg. Achter de op zijn kant liggende vrachtauto lagen de resten van een andere vrachtwagen, delen van de cabine lagen op en langs de weg. Er wordt hard en soms idioot gereden, vooral door de buschauffeurs. In de heuvels en bergen passeert men elkaar midden in een bocht en hoopt dat er niets aankomt. Soms komen er drie bussen en vrachtauto's naast elkaar op je af rijden. Waar mogelijk nemen we een rustiger weg.

Via Da Nang fietsen we de laatste zestig kilometer naar Hoi An. Na vier kilometer mogen we niet verder. Er is een nieuwe tunnel aangelegd en daar mogen we niet doorheen met de fiets. Het alternatief is de bergpass. Praten helpt niet, we mogen er niet door. Een vriendelijk vrachtwagenchauffeur biedt aan ons een lift te geven. De fietsen worden achterin vastgebonden en wij voorin naast de chauffeur. Als we in de tunnel zijn begrijpen we dat hier geen brommers en fietsen mogen rijden. De tunnel is tien kilometer lang en bestaat uit twee smalle rijbanen. Aan de andere kant stappen we uit en worden de fietsen uitgeladen. De chauffeur wil geen geld aannemen. Hij wilde ons alleen maar helpen en daar hoeft niet voor te worden betaald. We volgen de weg door Da Nang en daarna een nieuwe weg direct langs de kust. Enkele tientallen kilometers strak aangelegde weg, een middenberm met honderden en honderden in vorm geknipte boompjes die met een handtuinschaar worden bijgehouden. Langs de weg aan beide zijden schuttingen en daarachter aan het oog van de automobilist, maar niet van de fietser, onttrokken zicht op veel niet afgebouwde hotels, golfcomplexen, resorts en winkelcentra. De prachtige borden met afbeeldingen hoe het zou moeten worden zijn wel duidelijk zichtbaar.

In Hoi An is het druk, veel toeristen op gehuurde brommers en (veel te kleine) fietsjes rijden heen en weer. In het hotel blijkt dat de boeking via de boekingsite twee keer is uitgevoerd, men verwacht twee Hendrikken de Kruijf en twee Yvonnes Aster. Hiervoor is in het hotel geen plaats en men verzoekt ons naar de dependance te gaan want men wacht op de enige echte Hendrik de Kruijf en Yvonne Aster omdat die eerder hadden geboekt. Maar we hebben de sleutel al en die geven we niet meer af. We zetten onze tassen in de lift en gaan naar de kamer. Daar bel ik de boekingsite om het uit te leggen. Men gaat het regelen!

Het weer is nog steeds wisselend. In het resort aan het strand en toen we vertrokken regende het. Ook vandaag geen zon, bewolkt maar de temperatuur is goed.