Maleisië op weg naar het zuiden 6

We fietsen door Maleisië. Met de ferry zijn we van Satun, Thailand naar het hoofdeiland van de uit 99 eilanden bestaande archipel Langkawi gevaren, een eilandengroep voor de westkust in het noorden van Maleisië. 's Ochtends vroeg als het nog donker is komen we vliegende honden tegen. Eigenlijk zweven ze van het ene punt naar het andere door hun pootjes te spreiden waar een wijd vel tussen zit ontstaat er een soort parachute. Het is in eerste instantie even schrikken: er vliegt een beest over de weg van de ene boom naar de andere en er staan geen verkeersborden: "pas op voor overvliegende honden". Ze zijn niet snel en schatten de snelheid van de langs rijdende auto's niet altijd goed in en botsen er in hun vlucht tegenaan met noodlottig gevolg.

Langkawi is een vakantie-eiland voor Maleisiërs, Thai en natuurlijk Zweden, Noren en Finnen. Het is belastingvrij en in dit Islamitische land is hier alles te koop wat de Islam niet goed vindt. Nergens is de whisky goedkoper dan hier (tien Euro voor een literfles red label) We besluiten om twee dagen te blijven, niet voor de goedkope whisky, alhoewel, maar lekker twee dagen niets doen is heerlijk. We hebben een huisje aan het strand en zitten met onze voeten in het witte zand onder een palmboom en kijken naar het strandleven in Maleisië. De tweede dag komen we voor het laatst de twee Zweedse heren tegen die we voor het laatst in Pak Bari in Thailand hadden gezien, op de fiets met een lege zijtas op weg naar de tax-free supermarkt voor tax-free bier. Hun vakantie zit er op, vanaf hier gaan ze terug naar Zweden.

Van het eiland Langkawi varen we na twee dagen terug naar het vaste land en fietsen via "de grote stad Alor Setar" naar het zuiden richting George Town op het eiland Penang. Op het kleine piertje staan we na 60 kilometer fietsen voor niets op een bootje te wachten dat ons naar Pantai Merdekka aan de overkant van de brede riviermonding moet brengen. Men maakt ons duidelijk dat er vandaag geen ferry (meer) vaart. De dichtstbijzijnde overnachtingsmogelijkheid is in Sungai Petani, de stad ligt volgens een voorbijganger twintig kilometer verderop, dat blijken en negenentwintig en een half te zijn. Dapper gaan we op weg en vinden na negentig kilometer om vier uur een hotel. Na het douchen hebben we geen zin meer om de stad in te gaan en drinken op de hotelkamer een biertje dat ik vanuit Alor Setar had meegenomen. Hier is geen bier te krijgen. Aardige mensen, mooi hotel en hotelkamer maar geen bier en geen internet. Wel een moskee naast het hotel waar de imam ons de volgende ochtend reeds om half zes oproept tot gebed. Hij doet dat heel erg luid, de luidsprekers schallen door de straat.

We rijden duidelijk door een Islamitisch land. Het straatbeeld is totaal anders dan wat wij gewend zijn. Veel moskeeën en Islamitische scholen, de schoolkleding voor de meisjes bestaat uit lange kleding met een enorme hoofddoek. Op vrijdagmiddag is het druk bij de moskee, tot buiten zitten de mannen op bidkleedjes, honderden brommers staan voor de moskee. Maar hoofddoek of niet, iedereen is aardig en nieuwsgierig. De meiden joelen op de brommer naar de jongens en lachen en zwaaien naar ons. De vrouwen doen overduidelijk mee aan het gewone leven, baten de eettent uit hebben marktkramen of winkels of werken op kantoor. De mevrouw van de eettent knijpt vol bewondering in mijn bruine inmiddels stevige bovenbenen. Als we bij een Caltex pomp stoppen om wat te drinken willen de meiden van het pompstation op de foto en zijn nieuwsgierig naar ons en het land waar we vandaan komen. Ze vragen Yvonne naar haar leeftijd en het aantal kinderen en kleinkinderen. Geen kleinkinderen wordt zeer gewaardeerd door de dames want geen kinderen betekent meer vrijheid.

Naast de Islam wordt het straatbeeld overheerst door de Chinese bevolkingsgroep. Alles wat handel, dokter of tandarts is is Chinees, althans zo lijkt het. En bij de Chinese restaurants is alles te krijgen en wordt gewoon bier geschonken. In George Town is een grote Chinese wijk met oude handelshuizen en tempels. We hebben de stad bekeken en gaan morgen weer verder. De temperatuur loopt naarmate we meer naar het zuiden gaan langzaam op. Overdag is het zeker 35 graden en de laatste week geen wolkje meer aan de lucht. Maar het fietsen gaat fantastisch, we voelen ons goed en geen heuvel of berg is ons te hoog. Mijn fiets houdt het nog steeds, inmiddels heb ik wel de afgebroken spaken vervangen en stel het achterwiel regelmatig bij om de ergste slinger er uit te halen. 28 inch wielen zijn hier echt niet te krijgen.