Thailand op weg naar het zuiden 5

Het is zaterdag 4 februari we zijn net in Satun aangekomen de laatste stad in Zuidwest Thailand, morgen gaan we aan het stuk door Maleisië beginnen. We gaan de grens over via het eiland Langkawi, dat ligt voor de kust van Maleisië. Je gaat van de pier in Thailand bij Satun met de ferry en passeert dan gelijk de grens. Anders zou je via de autoweg moeten rijden en die ligt een eind het binnenland in. Dit is handiger en ook een leukere tocht. We blijven dan een paar dagen op Langkwani voor we verder gaan.

Honden

We hebben inmiddels bijna 1.700 kilometer in Thailand gefietst. Een probleem zijn de honden. Honden die bij een erf lopen en de in het wild los lopende honden. Men heeft hier een agressief soort honden, plotseling komen ze aanrennen en bijten naar je benen, ze blijven lang achter je aanrennen al blaffend en bijtend. We bestrijden ze met een hondendaser, een apparaatje dat een hele hoge toon produceert waar de honden niet tegen kunnen, maar van mijn daser is de batterij op en ik heb nog geen nieuwe kunnen vinden. Ik schreeuw dus heel hard als de honden blaffend en bijtend op me af komen. Meestal help dat.

En dan de in het wild lopende honden, meestal te ziek om agressief te zijn. Ze komen om van honger en dorst of worden aangereden en slepen zich dan voort over de weg. Ik zag twee keer een hond die zich nog alleen met zijn voorpoten voort kon voortbewegen, zijn achterlijf verlamd over de grond slepend, midden op de weg tussen de auto's in. Als ze dood gaan ruimt niemand ze op ze liggen te stinken op en langs de weg. Je ruikt ze al van verre, langzaam vergaan ze. Het worden lappen leer met een lege hondenkop er op of ze worden letterlijk plat gereden. Als een teef wordt doodgereden blijven de puppy's achter. Je ziet in bushokjes soms nesten jonge hondjes waarvan de moeder er niet meer is. En bij de dierenwinkels worden weer jonge hondjes verkocht, ze zitten in bamboe kooien in de hitte op een nieuwe eigenaar te wachten.

Gisteren voor de laatste keer in Thailand aan de kust overnacht bij Pak Bara een kleine plaats zestig kilometer van Satun. Deze keer in een rustig resort zonder Zweden en Noren maar met een paar Thaise families. Er fietsen inmiddels ook een paar Zweedse heren met ons op, zij gaan tot en met het eiland Langkawi en dan weer terug naar huis. Het waren de eerste Scandinaviërs die spontaan tegen ons begonnen te praten. Volgens hen komen er alleen al 400.000 Zweden op jaarbasis naar Thailand voor hen een absolute toplocatie! Maar het zijn stugge mensen erg op zich zelf.