Thailand op weg naar het zuiden 5
Door: Henk de Kruijf
Blijf op de hoogte en volg Hendrik
04 Februari 2012 | Thailand, satun
Het is zaterdag 4 februari we zijn net in Satun aangekomen de laatste stad in Zuidwest Thailand, morgen gaan we aan het stuk door Maleisië beginnen. We gaan de grens over via het eiland Langkawi, dat ligt voor de kust van Maleisië. Je gaat van de pier in Thailand bij Satun met de ferry en passeert dan gelijk de grens. Anders zou je via de autoweg moeten rijden en die ligt een eind het binnenland in. Dit is handiger en ook een leukere tocht. We blijven dan een paar dagen op Langkwani voor we verder gaan.
Honden
We hebben inmiddels bijna 1.700 kilometer in Thailand gefietst. Een probleem zijn de honden. Honden die bij een erf lopen en de in het wild los lopende honden. Men heeft hier een agressief soort honden, plotseling komen ze aanrennen en bijten naar je benen, ze blijven lang achter je aanrennen al blaffend en bijtend. We bestrijden ze met een hondendaser, een apparaatje dat een hele hoge toon produceert waar de honden niet tegen kunnen, maar van mijn daser is de batterij op en ik heb nog geen nieuwe kunnen vinden. Ik schreeuw dus heel hard als de honden blaffend en bijtend op me af komen. Meestal help dat.
En dan de in het wild lopende honden, meestal te ziek om agressief te zijn. Ze komen om van honger en dorst of worden aangereden en slepen zich dan voort over de weg. Ik zag twee keer een hond die zich nog alleen met zijn voorpoten voort kon voortbewegen, zijn achterlijf verlamd over de grond slepend, midden op de weg tussen de auto's in. Als ze dood gaan ruimt niemand ze op ze liggen te stinken op en langs de weg. Je ruikt ze al van verre, langzaam vergaan ze. Het worden lappen leer met een lege hondenkop er op of ze worden letterlijk plat gereden. Als een teef wordt doodgereden blijven de puppy's achter. Je ziet in bushokjes soms nesten jonge hondjes waarvan de moeder er niet meer is. En bij de dierenwinkels worden weer jonge hondjes verkocht, ze zitten in bamboe kooien in de hitte op een nieuwe eigenaar te wachten.
Gisteren voor de laatste keer in Thailand aan de kust overnacht bij Pak Bara een kleine plaats zestig kilometer van Satun. Deze keer in een rustig resort zonder Zweden en Noren maar met een paar Thaise families. Er fietsen inmiddels ook een paar Zweedse heren met ons op, zij gaan tot en met het eiland Langkawi en dan weer terug naar huis. Het waren de eerste Scandinaviërs die spontaan tegen ons begonnen te praten. Volgens hen komen er alleen al 400.000 Zweden op jaarbasis naar Thailand voor hen een absolute toplocatie! Maar het zijn stugge mensen erg op zich zelf.
Honden
We hebben inmiddels bijna 1.700 kilometer in Thailand gefietst. Een probleem zijn de honden. Honden die bij een erf lopen en de in het wild los lopende honden. Men heeft hier een agressief soort honden, plotseling komen ze aanrennen en bijten naar je benen, ze blijven lang achter je aanrennen al blaffend en bijtend. We bestrijden ze met een hondendaser, een apparaatje dat een hele hoge toon produceert waar de honden niet tegen kunnen, maar van mijn daser is de batterij op en ik heb nog geen nieuwe kunnen vinden. Ik schreeuw dus heel hard als de honden blaffend en bijtend op me af komen. Meestal help dat.
En dan de in het wild lopende honden, meestal te ziek om agressief te zijn. Ze komen om van honger en dorst of worden aangereden en slepen zich dan voort over de weg. Ik zag twee keer een hond die zich nog alleen met zijn voorpoten voort kon voortbewegen, zijn achterlijf verlamd over de grond slepend, midden op de weg tussen de auto's in. Als ze dood gaan ruimt niemand ze op ze liggen te stinken op en langs de weg. Je ruikt ze al van verre, langzaam vergaan ze. Het worden lappen leer met een lege hondenkop er op of ze worden letterlijk plat gereden. Als een teef wordt doodgereden blijven de puppy's achter. Je ziet in bushokjes soms nesten jonge hondjes waarvan de moeder er niet meer is. En bij de dierenwinkels worden weer jonge hondjes verkocht, ze zitten in bamboe kooien in de hitte op een nieuwe eigenaar te wachten.
Gisteren voor de laatste keer in Thailand aan de kust overnacht bij Pak Bara een kleine plaats zestig kilometer van Satun. Deze keer in een rustig resort zonder Zweden en Noren maar met een paar Thaise families. Er fietsen inmiddels ook een paar Zweedse heren met ons op, zij gaan tot en met het eiland Langkawi en dan weer terug naar huis. Het waren de eerste Scandinaviërs die spontaan tegen ons begonnen te praten. Volgens hen komen er alleen al 400.000 Zweden op jaarbasis naar Thailand voor hen een absolute toplocatie! Maar het zijn stugge mensen erg op zich zelf.
-
04 Februari 2012 - 15:12
Renate:
Mooi verhaal weer. Het dierenleed is zo anders. Zo cru. Naast de Dazer fietsen we beiden met een roe, bamboestok of aluminium. Schreeuwen helpt ook, echter gaat dat mijn man beter af. Kennelijk doe ik dat niet woest genoeg. Zijn jullie trouwens ingeent tegen Rabies? Ben erg benieuwd hoe jullie deze kant van Maleisie ervaren. Wij zijn van Kota Barhu naar Singapore gefietst, tijdens de Ramadan. Geen aan beveling. Wellicht vinden jullie de tijd om naar Cameron Highlands te gaan. Wel een aanrader! We hebben de fietsen "beneden" gelaten en zijn met de toeristenbus omhoog en daar 2 dagen gebleven en afgekoeld.
Hier in Nl flink koud, de NS ligt weer eens half plat, 800 km file gisteren, en schaatsen. Helaas sneeuw, de Friesen en vele anderen sneu. Komt er weer een 11stedentocht...
Verheug me al op jullie volgend verhaal,
Groet Renate -
05 Februari 2012 - 17:22
Vul Hier Je Naam In.:
Wij zouden het gelijk gehad hebben als er honden naast je komen met zo'n fijne hap beweging.
Op de foto's zijn ze zo schattig maar naast je" liever niet"
Dachten dat de Zweedse mensen zo vriendelijk waren het is toch leuk als je Europeanen tegen komt.
Voelt als een stukje eigen "dus niet"
Geniet van de vrije dagen en koop batterijen.
Liefs Frans en Magda -
06 Februari 2012 - 19:18
Karel & Marianne:
World Class Bikers,
Ja dan zijn jullie! Eindelijk weer eens jullie fietsverslagen bijgelezen. Prachtige wat jullie allemaal meemaken. Volgende keer maar bangsticks meenemen tegen die rothonden.
In Nederland vriesweer en worden ze al weer elfstedengek, hier is de gevoelstemperatuur +/+ 28 graden met een heerlijke passaat bries. Van het week-end zitten wij in Paramaribo i.v.m. de vijfstigste verjaardag van een kennis.
Met steeds weer een diepe buiging voor jullie trapvermogen, hou je haaks, veel gezondheid, verkeersveiligheid en energie, groeten, Karel & Marianne.
-
09 Februari 2012 - 22:36
Ab En Marijke:
Vind ik toch wel heel erg zielig hoor die hondjes, snap niets van die mensen die ze maar laten liggen. Dan ook de stank en bacterien die daar rond vliegen, jullie hebben toch wel een mondlapje voorgedaan of een zakdoek?
Hebben het hier toch niet kunnen redden met de elfstedentocht net een paar cm te weinig ijs en na zondag gaat het weer dooien, maar de mensen hebben veel plezier op het ijs en de echte liefhebbers doen dus toch nog even die 220km , want die kunnen ze dan lekker in hun eigen tempo doen, met onderweg nog even een koek en sopie pakken. Ik heb de griep, dus dit was het voor deze keer. Dikke kus van ons
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
