Myanmar 3

We zitten in de trein naar Mandalay, de fietsen liggen in de goederenwagon het is bijna 06:00 uur, we vertrekken. Op het station liggen mensen op matjes te slapen, oude van dagen, jonge mensen maar ook gezinnen met baby's. Dat zullen we ook zien in Mandalay, daar kun je bijna niet uitstappen vanwege alle op het perron liggende mensen. Het blijken statenlozen te zijn ze leven op het station, worden er geboren, en sterven er ook. En in de tussentijd proberen ze wat te verdienen door allerlei diensten aan de treinreizigers aan te bieden. Dus zelf je fiets naar de goederenwagon rijden is er niet bij en bij aankomst lopen er minimaal 10 jongens en mannen met ons mee waarvan er twee zich over de fietsen hebben ontfermd.

We zijn in het bezit van met de hand uitgeschreven treinkaartjes en een uitgebreid formulier waarop onze fietsen staan vermeld, inclusief paspoort en adresgegevens. Het vervoer van de fietsen kost 2.000 Kyats extra (ongeveer twee Euro) Na zeven uur treinen hebben we nog geen 270 kilometer afgelegd van de in totaal 625. Het gaat ook steeds iets langzamer. Het is alsof je door een totaal andere tijd reist. Zowel in de trein als daar buiten. Het spoor loopt dwars door dorpjes met rieten huizen, mensen zitten om vuurtjes en koken hun eten. Witte ossen staan bij elkaar of worden voor de kar gespannen. In de velden wordt het werk gedaan door waterbuffels, zij trekken de eg door het land, op de eg staat de boer. Het is of ik naar een oude schoolplaat kijk. Dorsen wordt met de hand gedaan, soms is daar een machientje voor, verder gaat werkelijk alles handmatig, ook het hooien, de hooischelven worden met een stok op platte wagens gegooid, daarvoor lopen twee ossen. De kinderen spelen op de rails en er lopen mensen beladen met pakken en zakken op de rails. De machinist van de trein laat voortduren een enorme fluit horen als waarschuwing dat de trein eraan komt dan kan iedereen op tijd van de rail stappen.

In de trein hebben onze stoelen het begeven. Mijn stoel gaat niet meer omhoog en kan alleen nog in de slaapstand en Yvonne haar stoel kan alleen maar rechtop. We wisselen van plaatsen, dat geeft later nog een heel gedoe want iedereen heeft een besproken plaats maar niemand durft ons aan te spreken dat wij verkeerd zitten. Uiteindelijk lost het zich vanzelf op, men gaat gewoon op de vrije stoelen zitten. Overal waar de trein iets langzamer rijdt springen er verkopers op de trein. Werkelijk van alles wordt verkocht, maar vooral eten en drinken. Er worden naast je zittend op de grond hele maaltijden klaargemaakt, rijst of noedels met groente en kip of saté, een sinaasappeltje toe: een eenvoudige doch voedzame maaltijd.

We komen na 17 uur en 30 minuten treinen 's avonds om half twaalf in Mandalay aan en gaan op zoek naar het hotel. Rijden natuurlijk eerst verkeerd maar worden uiteindelijk door een jongen op een brommer naar het hotel begeleid waar we om half een aankomen. De trein wordt getrokken door een diesellocomotief en alle ramen staan open, we komen dus erg vies aan. Eerst de was doen want morgen willen we naar Sagaing 25 km ten westen van Mandalay en dan dinsdag door naar Monywa ruim 110 km naar het zuiden. We regelen ook het hotel als we terugkomen in Yangon, hoe we de fietsen naar het vliegveld krijgen moeten we nog even over nadenken. Men vraagt nu 110.00 US-dollar om twee fietsen van het hotel naar de luchthaven te brengen (16 km) exclusief Henk en Yvonne. In dit land is het gemiddelde jaarinkomen 200.00 US-dollar, dat gaan wij dus echt niet betalen!

Het fietsen naar Sagaing is een leuke tocht. Prachtig uitzicht op honderden Pagodes en Stupa's met een gouden koepel die verspreid over de heuvels bij Sagaing staan. Onderweg wil iedereen je groeten, moeders laten hun kinderen zien, men wil dat je een foto van ze maakt, men lacht en zwaait. Maar het is allemaal wel heel erg arm. Onderweg is het zand, zand, zand en hele slechte wegen. We logeren in "Hotel Happy" en hebben met afrekenen weer ruzie over de dollars. Die loopt deze keer zo hoog op dat de sleutel wordt ingenomen en mij de deur wordt gewezen, of ik moet alsnog met een puntgaaf 20$ biljet over de brug komen.

Dinsdag vertrekken we voor een tocht van ruim 110 km naar Monywa. De eerste 50 km gaan soepel, de weg is redelijk. Het tweede stuk is zwaarder, de weg is af en toe heel slecht en we komen niet echt snel vooruit. We zijn om 06:15 vertrokken en hebben om 16:00 uur een hotel gevonden in Monywa. We gaan een enorme liggende en staande Boeddha bekijken en een tempel waar 582.257 Boeddha figuren in en rond het gebouw staan. Het is allemaal weer niet te geloven, werkelijk enorme gouden beelden in een straatarm land. Het goud is bladgoud dat op het beton waar de beelden van gemaakt zijn wordt geplakt. Het wordt allemaal ook heel goed onderhouden. Morgen naar Pakkoku.