Laos het land waar we doorheen fietsen
Door: henkdekruijf
Blijf op de hoogte en volg Hendrik
18 Januari 2010 | Laos, Vientiane
Van wat we onderweg zien worden we niet vrolijk. Op het platte land en in de dorpen geen scholen maar wel veel kinderen die om het huis spelen, alles en iedereen is vies en als de kinderen niet bloot lopen zijn de armoedige kleren die ze aan hebben soms bijna zwart van de vuiligheid. De dorpen bestaan uit een verzameling houten hutten en hutjes op palen, bijna geen stenen huizen, die zie je wel in de wat grotere plaatsen. Er is weinig handel, waar je in Vietnam maar ook in het meer arme Cambodja overal eetgelegenheden zag reparatiewerkplaatsen voor brommers en auto’s, kleine en grote fabrieken, en vooral in Vietnam veel kleinschalige landbouw, heerst in Laos de rust van het absolute niets doen. Nergens een bank of een winkel en pas na tientallen kilometers iets wat op een restaurant lijkt en overal groepen mannen die niets doen. Als we stoppen om wat eten en drinken te kopen staren ze ons zonder iets te zeggen aan, vragen niets en tonen geen enkele interesse. Het is een achterlijk land. De mensen gedragen zich anders dan dat we dat tot nu toe hebben meegemaakt. Niemand is behulpzaam of interesseert zich voor je. Bij het guesthouse wijzen ze zonder iets te zeggen je een kamer aan, schrijven de prijs op een papiertje, je betaalt het bedrag en je ontvangt de sleutel, allemaal zonder iets te zeggen en als je kamer niet bevalt, bijvoorbeeld omdat de wastafel met kranen en al is verwijderd krijg je zonder dat er iets wordt gezegd een andere kamer.
Van de Vietnamese grens tot Xeno, ruim 215 kilometer is in niet één dorp of stadje waar we doorheen fietsen een bank of geldautomaat. Wel heel veel kinderen, bij elk dorp rennen ze naar de weg en staan ons met z’n allen zwaaiend en schreeuwend op te wachten. Dat gaat echt de hele dag door, ook moeders met kinderen op de arm en mannen die voor de deur zitten, iedereen zwaait en schreeuwt iets naar je. Maar als je afstapt en naar ze toe gaat dan wordt het stil en staart men je verlegen aan. Het is een groot verschil met Vietnam waar we de afgelopen weken doorheen zijn getrokken.