Laos op weg naar de Mekong

Het grensgebouw lijkt op een ruimteschip, iedereen is weer buitengewoon vriendelijk. We gaan naar het westen richting Xepong, 40 kilometer verderop, volgens de kaart is daar een hotel. Het eerste deel gaat door bergachtig terrein en wat meteen opvalt, het is stil er is weinig verkeer de drukte van de Vietnamese wegen is hier niet. De weg is goed, we fietsen langs erg armoedige bebouwing, houten hutjes op palen en bijna naakte kinderen die langs de weg en bij de hutten spelen. Het enige wat we kunnen vinden als we in Xepong zijn is een guesthouse en verder is er eigenlijk niets, het is een heel klein plaatsje. We gaan maar verder naar Muong Phin dat zo’n 50 kilometer verderop ligt, dat is ook een wat betere verdeling in afstand omdat we naar Savannaketh willen aan de Mekong rivier. Muong Phin is een kleine plaats en we vinden voor 80.000 Kip (zes Euro) een keurige kamer in een een guesthouse met aan de overkant van de weg een bescheiden restaurant.

Na gegeten en de kamer afgerekend te hebben zijn de voor Kip omgewisselde Dongs bijna op. Onze informatie dat er in Laos met Dollars betaald wordt klopt niet, alles wordt in Kip afgerekend er kan helemaal niet met Dollars worden betaald. Er is alleen één probleem, er zijn hier geen banken of geldautomaten ook niet waar we nu zijn en de volgende wat grotere plaats waar we wellicht geld kunnen wisselen is Seno of Xeno ruim 130 kilometer verderop. Ons Kip-probleem wordt uiteindelijk opgelost door een Nederlandse heer die in hetzelfde guesthouse logeert en met chauffeur en gids door de regio reist. Hij heeft bij de Verenigde Naties en de Wereldbank gewerkt zijn aandachtsgebied was Zuid Oost Azië en hij kent deze streek: Thailand, Vietnam en Laos erg goed. Uit interesse reist hij nog een keer door het gebied waar hij heeft gewerkt. Hij wisselt voor ons 20 US Dollar om in Kip. De wisselkoers heeft hij netjes in zijn boekje staan en we krijgen tot op de cent nauwkeurig onze Kip. Het is een aardige man, hij vertelt over de regio: de problemen en de armoede in Laos en het economische wonder van Vietnam en Thailand. Het is een leerzame avond.

Het weer is niet veranderd er staat nog steeds een flinke wind die we mee hebben, dus dat scheelt. Het is vandaag een lange tocht van uiteindelijk 136 kilometer door een steeds saaier wordend landschap, grotendeels vlak en voor een deel bergachtig. Na het ontbijt zitten we om half acht op de fiets en om vijf uur zijn we in een guesthouse in Xeno. De stad is één straat met een zijstraat, weg nummer 13 die naar Savannakhet leidt. Op de kruizing van de twee wegen is zowaar een geldautomaat waar we Kip opnemen. Morgen gaan we naar Savannakhet, na de 136 kilometers van vandaag een makkie, eerst een leuk hotel uitzoeken en dan eens kijken of we er een mogelijkheid is om via de Mekong rivier naar Pakse te varen, wellicht wordt Laos dan wat aangenamer.

Het is maandag 18 januari, we doen rustig aan, ontbijten in Xeno langs de weg: soep met vlees en groente. Ook vandaag hebben we wind mee en fietsen door flinke heuvels na 42 kilometer Savannakhet in, kijken of er langs de Mekong een hotel of guesthouse is. We vinden na wat navragen een guesthouse aan de weg die langs de Mekong loopt. En ook hier zowaar een geldautomaat waar we maximaal 700.000 Kip (55,00 Euro) kunnen opnemen. Maar daar doen we voorlopig wel weer even mee.