Savannakhet

Bij Savannaketh is begin 2007 de tweede Thai - Lao vriendschapsbrug geopend over de Mekong die de stad verbindt met het Thaise Changwat Mukdahan en zou daardoor moeten profiteren van de opbloeiende economie van Thailand. Maar het Franse deel van de stad, aan de Mekong gelegen is echter in verval geraakt. Eigenlijk heet de stad Kaysone Phomvihane en is de hoofdstad van de provincie Khwaeng Savannakhet. Maar in de volksmond heet de stad Savannakhet. Bij de laatste volkstelling in 1995 telde de stad 58.500 inwoners, momenteel wordt het aantal tussen de 60.000 en 120.000 geschat . Savannakhet is daarmee na Vientiane en Pakse de derde stad van Laos. De bevolking bestaat uit een mix van de mensen uit Laos, Vietnam en China. Naast en Katholieke kerk en een moskee telt de stad tien Boeddhistische tempels.

Met de komst van de brug zijn de boten verdwenen, maar ook wel heel drastisch, er is niet één boot meer te vinden. Dit betekent ook dat ons plan om met een boot over de Mekong naar Pakse te varen niet doorgaat. We besluiten uiteindelijk om met de bus naar Pakse te gaan. Er liggen alleen kleine plaatsjes tussen Savannakhet en Pakse en toeristen zijn hier niet, de kans dat we een guesthouse of hotel vinden schatten we niet erg hoog in. Dus gaan we op zoek naar het busstation en informeren hoe laat de bus gaat. Reserveren kan niet, gewoon morgenochtend een kaartje kopen en de fietsen gaan op het dak. Geen probleem wordt mij verzekerd. De rest van de middag maak ik de fietsen schoon en stel alles weer zo goed mogelijk af. In de tuin van het guesthouse hebben we een prachtig uitzicht op de Mekong, we blijven er tot zonsondergang zitten.

We maken kennis met de Zweedse Magnus die in hetzelfde guesthouse logeert als wij. Hij woont in Thailand is getrouwd geweest met en Thaise en heeft nu een Thaise vriendin en een zoontje van één jaar. Hij is hier om bij de Thaise ambassade in Laos zijn visum te verlengen. We eten ’s avonds met z’n drieën en hij vertelt zijn levensverhaal.

De volgende morgen, het is acht uur, we hebben kaartjes gekocht, ontbeten en we wachten buiten tot de bus vertrekt, de fietsen liggen bovenop de bus. Op het busstation kun je ook kamers huren, de WC’s en wasgelegenheden zijn buiten, het ziet er allemaal niet erg fris uit. Bij één van de eettentjes hebben we ontbeten. Vanmorgen zagen we groepjes bedelende monniken, de mensen zitten geknield op de straat voor hun huisje en wachten tot de monniken langs komen. Ze hebben pakjes eten, rijst? en iedere monnik krijgt een pakje in zijn bedelnap. Er lopen heel jonge kinderen bij van misschien zeven of acht jaar. Het grappige is dat die kleine monniken ook kleine bedelnappen hebben.