Naar Sa Kaew

We ontbijten op de markt in Phanon Sarakhm, rijst met vlees en groente en een eitje er doorheen, thee en water erbij en als alles op is bestellen we twee koffie die door de buurvrouw van de kapsalon wordt gebracht.

Het is warm en we hebben duidelijk de tocht van gisteren nog in de benen. Het landschap verandert langzaam en wordt heuvelachtig waar we in het begin aan moeten wennen maar gedurende de dag gaat het steeds beter. Maar toch, het is erg warm een rechte weg van ruim 80 kilometer, langs razende auto’s, bussen en vrachtwagens en een flinke tegenwind. Het ontbijt is duidelijk goed geweest, pas om een uur of één krijgen we trek. Bij een Shell-pomp staan aan de overkant stalletjes met groente en fruit. De bananen zijn nog niet rijp, maar de watermeloenen doen het goed samen met de koude cola’s van de pomp. Bij de Shell-pomp is ook een WC waar je kunt plassen en je een beetje kunt opfrissen bij de twee wastafels. Het urineoir en de wastafels zijn tegen een wit muurtje bevestigd de afvoeren lopen door het muurtje. Als ik er achter kijk zie ik dat dat de afvoeren nergens op uitkomen en alles op straat en in het zand verdwijnt. Aan de voorkant lijkt het toch net echt.

Het laatste stukje van zo’n acht kilometer naar Sa Kaeo gaat over een rustige weg door wat dorpen. Het is wat minder warm. Na 90 kilometer zijn we in Sa Kaeo. Het gaat wel snel zo door Thailand. Vanaf het hotel in Lat Krabang is het ongeveer 250 kilometer naar de grens met Cambodja en met een dag van 95 en één van 90 kilometer schiet het al aardig op.

We vinden weer snel een hotel, oude glorie, deftig van buiten maar armoe van binnen maar wel een gevulde koelkast op de kamer. Als ik me wil scheren blijkt dat door de warmte bij mijn scheerkwast de haren losgelaten zijn, de lijm is gesmolten. Sa Kaeo is een redelijke stad met een grote boulevard met winkels, supermarkten maar ook een MacDonalds, Kentucky Fried Chicken en nog zo wat. We eten buiten bij een restaurant Chinees Fondue met veel verse groente, garnalen en vis. Er treed een hele dikke zangeres op die wat droevig op een krukje zit naast de de jongen die het Keyboard en gitaar bespeeld. Achter hen is een wat rommelige gekleurde doek opgehangen en naast het kleine podium blijven de grote televisie schermen gewoon aan met het avondprogramma. We verbazen ons nog steeds over de prijzen. In het restaurant moeten we acht Euro afrekenen, dan hebben we gegeten en gedronken.