Op we naar de bergen, Hiêp Thanh

Met deze hitte en de bergen doen we het maar wat rustiger aan, we starten ’s morgens zo vroeg mogelijk, ontbijten goed (vanaf zes uur kun je overal langs de weg ontbijten) drinken onderweg zo veel mogelijk en eten veel verse sinaasappelen. Als we in Di Linh weg willen fietsen worden we geroepen door de baas van het Karaoke en biefstuk restaurant tegenover het hotel. We moeten bij hem ontbijten want hij heeft het lekkerste ontbijt van de stad! Ik heb er eerst geen zin in maar hij haalt me over en het is heel lekker: vers brood, biefstuk in dunne reepjes gesneden met verse kruiden, ui, een gebakken eitje ernaast op een hete gietijzeren plaat geserveerd en thee erbij. Alles voor 1,20 Euro voor twee personen.

We ontmoeten een wat vreemde Engelsman, Tony. Hij is inmiddels drie jaar onderweg met een fiets. Hij riep ons toen we naar een hotel op zoek waren. Zijn plan is om tien jaar de wereld over te fietsen. Als wij hem tegenkomen komt hij uit China en is de kust gevolgd naar het zuiden, naar Vietnam. Hij wil nu dezelfde kant op als wij, dus waarschijnlijk zien we hem weer in Da Lat. Hij probeert zo goedkoop mogelijk te overnachten en heeft per nacht een budget waar hij niet overheen gaat. Als het meer wordt slaapt hij buiten. Maar meestal gaat de prijs wel naar beneden vertelt hij. Toch slaapt hij geregeld buiten en heeft daar een eigen tactiek bij ontwikkeld. Ten eerste wachten tot het donker is, niet bij licht een slaapplaats uitzoeken. Hij heeft een hangmat zodat hij boven de grond kan slapen, het liefst in een boom. Tegen de mieren gebruikt hij insectenpoeder dat hij om zijn slaapplaats strooit. Hij heeft ook een bijzonder zadel op zijn fiets. Zelf noemt hij het een luchtkussen. Het is een deel van een binnenband waar het ventiel aan zit. Dat is om het zadel gewikkeld en daaroverheen een dekje. Via het ventiel pompt hij het zadel op tot een hoogte wat hij aangenaam vindt. Zo ontstaat het aangenaamste zadel dat je je maar kunt bedenken, althans volgens Tony.

Van Di Linh fietsen we naar Hiêp Thanh een rit van ongeveer 50 kilometer door een prachtige omgeving en eindigen op een hoogte van ruim 1.000 meter. We ontmoeten Piet Lagarde, hij is met een route van de AWOL (Asian Way Of Life) onderweg, een organisatie die individuele fietsreizen in Azië organiseert. Wij zitten wat te drinken langs de weg als hij langskomt. Wij gaan naar het noorden en hij naar het zuiden. Hij vertelt zijn verhaal. Hij was directeur van een basisschool in Udenhout, nadat zijn vrouw is overleden is hij vervroegd met de VUT gegaan en heeft de beslissing genomen om per fiets wat van de wereld te gaan zien. Op zijn eerste reis is hij door Nieuw Zeeland getrokken. Dit is zijn tweede reis. Hij is in China begonnen, is nu dus in Vietnam en gaat nog naar Cambodja en Laos. Het is altijd leuk om met anderen te praten die ook op een fiets op reis zijn en verhalen uit te wisselen.