Op we naar de bergen, Báo Lôc

We gaan duidelijk richting bergen, het wordt heuvelachtig, maar het fietsen gaat goed, via Dinh Quán komen we in Bao Lôc een wat grotere plaats op een hoogte van 860 meter. De laatste 15 kilometer klimmen we van 100 naar 860 meter op een steeds slechter wordende weg. De weg is overal opgebroken omdat hij wordt verbreed en van een nieuw wegdek voorzien. Omdat er geen andere weg is moet al het verkeer er wel overheen blijven rijden wat zo nu en dan tot een enorme chaos leidt. Sommige chauffeurs houden wel rekening met ons maar ook heel veel niet, vooral de bussen rijden zo hard mogelijk rakelings lang je heen. Het is erg warm, we proberen zo veel mogelijk te drinken, fruit te eten en we drinken water met daarin opgelost de ORS die we bij ons hebben.

In Bao Lôc vinden we aan het begin van de stad een hotel. Een wat rommelig ontworpen gebouw met een gevel die in een kwart cirkel is gebouwd. We kunnen kiezen tussen kamers van 100.000, 150.000 of 200.000 Dong. Maar volgens de jongen bij de balie zijn de kamers van 150.000 Dong prima. Dat doen we dan maar. 150.000 Dong is ongeveer 6 Euro. Eten in een restaurant kost zo’n 4,50 Euro inclusief een biertje, toetje en koffie. Met onze gepinde Dongs voor 283,00 Euro doen we nu al zes dagen inclusief hotels, restaurants en het eten, drinken en fruit dat we op de markt kopen voor onderweg en het is voorlopig nog niet op! Voor ons is alles hier onvoorstelbaar goedkoop.

Het eten ’s avonds in het restaurant is lekker: soep, rijst met vlees, verse groente, groene pepers, een biertje erbij en ieder een gebakken banaan toe. De baas van het restaurant parkeert zijn auto in het restaurant achter in de zaak bij het tafeltje waar hij met zijn gezin zit te eten. Hij rijdt via de voorkant het restaurant binnen naar achteren, de tafels en stoelen worden wat opzij geschoven als hij er langs moet. Het is een bijzonder gezicht. De volgende morgen ontbijten we in hetzelfde restaurant en ook dat is smakelijk: bouillon, rijst met vlees en verse groente koud water en thee.

Het probleem dat we steeds hebben met het bestellen van koude drankjes is eindelijk opgelost. We weten nu hoe je ”koud” uitspreekt en we weten hoe je ”water” uitspreekt. In een restaurant was dit meestal geen probleem omdat er bijna altijd thee en koud water wordt geserveerd, of je dat nu wilt of niet. Maar onderweg was het wel lastig. Koud is lanh, spreek uit LAAN en water is nuôc, spreek uit NOEK, alhoewel dat laatste toch niet altijd wordt verstaan. Laan gaat beter. Vietnamees wordt beschouwd als de moeilijkste taal in Azië. Het werkt met toonhoogten, er zijn zeven verschillende tonen waarop je een woord of deel van een woord kunt uitspreken. Dit wordt aangegeven met leestekens boven de lettergrepen. Voor ons is het ondoenlijk en het leidt tot veel gelach als we het toch proberen.