Op weg naar de bergen, Gia Kiêm

We fietsen eerst zo'n vijftien kilometer naar het noorden Ho Chi Minh City uit richting weg nummer 1A, dan op de 1A naar het oosten richting Xuân Lôc tot de kruising met weg nummer 20 dit is de weg die naar Da Lat voert. Op die kruising ligt een plaatsje waar we dachten te kunnen overnachten. Daar is echter niets en na wat navragen fietsen we verder naar het noorden over weg 20. Uiteindelijk komen we na 87 kilometer in Cia Kiêm aan. Het is 24 december kerstavond.

Informeren naar een hotel levert in eerste instantie niets op, ik probeer het nog een keer bij een keurig in het pak zittende heer met en stapel papieren in zijn hand. Hij ziet er wel betrouwbaar uit en ik denk dat hij ons verder kan helpen. Ik heb gelijk, hij legt ons probleem voor aan een mevrouw die aan de overkant van de weg staat te wachten, zij pakt meteen haar brommer en zegt dat we achter haar aan moeten rijden. We rijden een stukje terug naar een huis dat vroeger een hotel of guesthouse is geweest maar nu een theehuis is. Zij vraagt aan de eigenaar of wij in zijn huis mogen slapen. Hij heeft er niet veel zin in, maar zij houdt vol en doet een goed woordje voor ons: we komen van ver, zijn heel erg moe en ze wijst op onze fietsen we hebben absoluut een slaapplaats nodig! Nadat we op zijn vraag waar we vandaan komen vertellen dat we uit Europa komen, Nederland zegt hem niets, mogen we blijven slapen. Op de eerste etage kunnen we een kamer uitzoeken. Buiten op het overdekte balkon is een badkamer met WC. We halen het ergste stof weg en maken alles een beetje schoon, we vinden het een prachtige kamer. De eigenaar woont samen met zijn vrouw, zoontje en oma in het huis. Hij wil geen geld van ons aannemen, hij beschouwt het als gastvrijheid en daar vraag je geen geld voor! We gaan op zoek naar een restaurant. Er is niet veel in het stadje, we spreken nog een Amerikaan, de zoon van een militair en een Viëtnamese vrouw die op familiebezoek is. Uiteindelijk belanden we op een klein terras en eten op deze kerstavond kip met rijst en drinken er een biertje bij. We nemen nog wat mee en zitten de rest van de avond op het balkon naar de omgeving te kijken.

We zijn in het katholieke zuiden van Vietnam dat is duidelijk, hier geen Boeddhabeelden of tempels maar wel kerken en kerststallen. De mensen hebben op kerstavond hun fietsen versierd en verlicht en hebben duidelijk hun beste kleren aan, iedereen ziet er prachtig uit. Er klinkt keiharde kerstmuziek tussen de herrie van het niet veel minder wordende verkeer van langsrazende bussen, taxi’s en vrachtauto’s. Het verkeer is een gekkenhuis, in dit soort kleine stadjes rijdt iedereen net zo hard als er buiten, passeert links en rechts en maakt zoveel mogelijk herrie. Alles en iedereen toetert, maar dan wel heel erg hard en voortdurend, de meeste hebben een dubbel- of driedubbeltonige hoorn gemonteerd en sommige zelfs meerdere. Als we gaan slapen doen we onze oordoppen in, we zijn in slaap gevallen en hebben niets meer gehoord, maar de reden daarvan kan ook het Viëtnamese bier zijn.

De volgende ochtend drinken we beneden koffie en oma laat vol trots haar kleinzoon zien, ik neem een foto van ze, er worden handen geschud en we vertrekken. We ontbijten langs de weg: soep en thee, drinken er nog een flesjes sinas bij en gaan weer verder. We zitten in het gebied van de koffie, thee en zijdenproductie. Er is veel kleinschalige landbouw overal voor de huizen ligt de oogst te drogen, soms liggen de koffiebonen in de voortuin maar ook op de vluchtstrook van de weg zodat we af en toe midden tussen het overige verkeer rijden.