naar Ho Chi Minh City

Het is dinsdag 22 december, we staan vroeg op en zitten ruim voor zeven uur in een restaurant voor ons ontbijt. Om half acht zitten we op de fiets en melden ons bij de grens met Vietnam. Het verloopt soepel alleen de immigratieformulieren invullen en het visum afstempelen. Geen chaos zoals bij de grens met Cambodja, geen kantoortjes om een visum te regelen, geen bedelende kinderen, geen houten karren. Een prachtig douanegebouw met strak in het pak zittende Vietnamese ambtenaren.

Vietnam is duidelijk rijker dan Cambodja. Hier geen open karren om mensen te vervoeren maar bussen en bushaltes, overal gewone winkels, autoshowrooms, en verkooppunten voor landbouwwerktuigen, geen stalletjes waar colaflessen met benzine worden verkocht maar gewone benzinepompen met soms een kiosk en toiletten. Het fietsen gaat vandaag weer als een speer na het rustige dagje van gisteren en ’s avonds vroeg naar bed. Het wordt wel steeds drukker naar mate we dichter bij Ho Chi Minh City komen. Als we even stoppen om wat te drinken komen mensen meteen een praatje maken, oma met haar kleinkind, een gepensioneerde leraar die Frans en Engels spreekt. Men vindt het allemaal heel bijzonder twee westerlingen op een fiets. Veel mensen zwaaien gedag.

Op de fiets Ho Chi Minh City binnen rijden is een belevenis. We moeten naar de hotelwijk in het Traveller Quarter. Het is echt heel, heel erg druk, duizenden brommers en daartussen bussen, auto’s en vrachtwagens en wij natuurlijk met z’n tweeën op de fiets. Bij elk stoplicht ontstaat een enorme chaos als het licht op groen gaat. Het licht van het tegemoetkomende verkeer dat naar rechts of links afslaat gaat gelijk op groen met het licht voor het verkeer dat rechtdoor gaat. Hierdoor ontstaat elke keer een enorme kluwe van honderden brommers. Het is even wennen, maar toch met de plattegrond van de stad op mijn stuur en het tellen van de kruispunten en de zijstraten rijden we zonder problemen door deze stad met ruim 7 miljoen inwoners naar het Traveller Quarter en zoeken een hotel uit.

Naast het hotel is een bistro met een terras, waar we wat eten en drinken. Het lijkt ons een prima uitgangspunt om de stad te bekijken. Na gedoucht te hebben gaan we nog even richting Saigon River waar ook een aantal bekende hotels liggen: het Caravelle en hotel Majestic en het standbeeld staat van veldheer Tran Hung Dao die in de 13e eeuw de Mongolen versloeg. We zitten midden in de spits in Ho Chi Minh City. Dit moet je zien en beleven, vooral de rotondes, enorme pleinen met zonder te overdrijven duizenden brommers. Het lijkt op het eerste gezicht een enorme chaos waarbij iedereen door elkaar rijdt. Maar dat is niet zo, er zit structuur in en als je het door hebt gaat het redelijk. Je moet wel door blijven fietsen want als je stil gaat staan gaat het mis. Het lijkt ons geen stad om erg lang te blijven. Morgen, woensdag, gaan we de stad verder bekijken en dan donderdag snel deze chaos uit. Het is warm maar de zon komt niet door de uitlaatwalmen heen, er blijft een soort mist in de stad hangen.

Overdenking
We zijn er steeds meer van overtuigd dat alle reisverhalen die we tijdens de voorbereiding hebben gehoord en gelezen niet waar zijn, ze kloppen niet. De mensen zijn er gewoon niet doorheen gefietst. Dat blijkt uit alles: buiten schoolkinderen rijden er hier geen fietsen, kamperen in Cambodja? Daar geloven we helemaal niets van, we zijn dwars door het hele land gefietst, waar hebben ze dan gekampeerd? De toeristen die zelfstandig reizen gaan per bus of ander openbaar vervoer en reizen van hoofdplaats naar hoofdplaats: Bangkok, Siem Reap, Phnom Penh, Ho Chi Minh City etc. daar tussenin zie je geen buitenlander. Maar hier in de stad lopen ze weer de iets te oude en iets te dikke backpackers, ze hebben voor één persoon meer bagage bij zich dan wij met z’n tweeën inclusief al onze fietsspullen. En ze zeulen maar door de steden met volledige bepakking.

Maar goed, we zitten nu naast het hotel op het terras van de bistro een biertje te drinken en op straat gaat alles gewoon door. Morgen weer een dag, beetje uitslapen, ontbijten, de stad bekijken, nog wat boodschapjes doen en dan snel wegwezen.

Woensdag 23 december, we bezoek de stad: Saigon river, de haven, de straat met de pagodes we hebben nog een warenhuis bezocht, langs de rivier koffie gedronken, wasmiddel gekocht want dat was op en nog eens goed gekeken hoe we morgen moeten rijden om de stad uit te komen richting Da Lat. Da Lat ligt ongeveer 300 kilometer ten noorden van Ho Chi Minh City in de bergen, er zijn op het eerste gezicht voldoende plaatsen waar we zouden kunnen overnachten. Maar we moeten even kijken hoe het land is buiten de grote stad en waar je wel en niet kunt overnachten. Onderweg naar Ho Chi Minh City vertelde men ons dat het koud is in Da Lat zo’n zes graden Celsius, we zijn benieuwd, voorlopig is het nog wel en paar dagen fietsen. We hebben vandaag ruim 10 kilometer door de stad gefietst en verder weinig beleefd. Morgen reizen we verder.