Met de bus van Nha Trang naar Hoi An

Vandaag de laatste dag in Nha Trang. Om 18:20 uur komt de bus voorrijden. Er is een hoop gezeur over de fietsen, de chauffeur wil ze niet meenemen omdat ze niet in het ruim passen, uiteindelijk haal ik de voorwielen er uit, zo kunnen ze er makkelijk in. Het blijkt gezeur van de chauffeur te zijn want we rijden via een aantal hotels en guesthouses naar het kantoor van de busmaatschappij, daar moeten we overstappen in de bus die ons naar Hôi An zal brengen. Alle bagage wordt op een grote hoop op straat gegooid waarna iedereen zijn eigen tassen er uit mag vissen. Yvonne zoekt alvast een paar goede plaatsen in de bus en ik ontferm mij over onze bagage en over de fietsen. Als iedereen in de bus zit mis ik een voorwiel dat ligt nog in de vorige bus, als eindelijk alles is ingeladen komt een passagier met mijn achterlicht aan, dat is er bij het uitladen van de fietsen afgetrokken. Uiteindelijk zit en ligt iedereen in de bus en kunnen we vertrekken. De bus heeft uitsluitend slaapplaatsen. Als de chauffeur weg wil rijden meldt de regelneef van de bus dat wij op de verkeerde plaatsen liggen en omdat wij geen besproken plaatsen hebben ergens anders maar een plaatse moeten zoeken. Niemand heeft besproken plaatsen dus wij weigeren weg te gaan, hij zoekt het maar uit. Uiteindelijk vertrekken we. Onderweg wordt er nog een paar keer gestopt om passagiers op te pikken, waaronder een aantal kennissen van de chauffeur en de regelneef, waarschijnlijk hadden ze onze plaatsen aan hen beloofd. Er wordt nog twee keer gestopt om te plassen en te roken en dan gaat het in één keer naar Hôi An, we rijden in een rustig tempo de hele nacht door en komen om 07:00 uur aan bij het buskantoortje.

Op internet heb ik in Nha Trang een hotel gevonden aan de Thu Bon rivier. We fietsen er naar toe en het blijkt inderdaad erg mooi gelegen, we krijgen een prachtige kamer in Japanse stijl en kunnen nog aanschuiven voor het ontbijt. Vanuit onze kamer kijk je uit over de rivier, palmen en rijstvelden, in de verte de zee met bergen op de achtergrond. Een jongen van het hotel lijmt de gebroken delen van mijn achterlicht. Alle leed is weer geleden, we zitten in een prachtig hotel met aardige mensen in een wonderschone omgeving.

Hôi An ligt aan de kust van de Zuid-Chinese Zee in centraal Vietnam. De stad ligt in de provincie Quang Nam en heeft zo'n 25.000 inwoners. Deze voormalige havenstad van het koninkrijk Champa ligt aan het estuarium van de Thu Bon rivier en was een belangrijk handelscentrum in de 16e en 17e eeuw. Toen kwamen er handelaren uit China, Japan, Nederland en India. Ten tijde van de handelsbetrekkingen met China heette de stad Hai Pho (plaats aan de zee), tijdens de Franse bezetting Faifo. Oorspronkelijk was Hai Pho gescheiden in twee stadsgedeeltes; aan de overkant van de "Japanse Brug" lag een Japanse nederzetting.

In 1999 is de ouden stad van Hôi An opgenomen op de werelderfgoed lijst van UNESCO, als een goed bewaart voorbeeld van een Zuidoost Aziatische handelsstad uit de 15e tot de 19e eeuw, met gebouwen die een unieke mengeling van lokale en buitenlandse invloeden vertonen. Voorbeelden zijn de Japanse brug en de Chinese vergader- en handelshuizen.

Maar het is ook een gezellige en een toeristische stad met veel eethuisjes, restaurants op het water een drukke markt, winkelstraten en cafés. De stad wordt ’s avonds met lampions verlicht. Zaterdag bezoeken we de stad en hebben een lekker rustig dagje. Morgen gaan we weer op de fiets naar Phû Lôc en passeren we de wolkenpas. Dit is de meteorologische scheiding tussen het tropische zuiden en het subtropische noorden van Vietnam.