Van Da Lat naar Phan Rang aan de kust

We klimmen Da Lat uit, de weg stijgt tot ruim 1.600 meter, dan dalen we tot 1.380 meter om weer te stijgen naar 1.600 meter. Daarna gaat het serieus naar beneden tot 1.016 meter waar D'Ran ligt. Een kleine plaats in de bergen. Het klimmen gaat goed vandaag, de omgeving waar we doorheen fietsen is prachtig, indrukwekkende vergezichten, diepe afgronden, enorme bomen, rivieren en watervallen. We hebben gehoord dat er in D’Ran één hotel of guesthouse is. Dat moet niet moeilijk te vinden zijn. Maar zo eenvoudig is het niet we vragen en rijden dezelfde weg wel drie keer af. De naam van het hotel wordt wel steeds gezegd maar wij verstaan het niet goed. Als we denken dat we er zijn blijkt dat we in de plaatselijke tempel zijn beland waar een oude vrouw, die wierookstokjes aan het maken is ons als welkom thee aanbiedt. We moeten gaan zitten terwijl zij haar handen afveegt en thee zet kijkt lacht en knikt ze vriendelijk naar ons, maar wij kunnen niet duidelijk maken dat we op zoek zijn naar het plaatselijke hotel. Uiteindelijk nemen we buigend afscheid van haar en de tempel en vinden even verderop op de kruising waar we het stadje zijn binnengekomen het hotel. De bazin ligt te slapen achter de balie. De prijzen zijn weer ouderwets en de rest ook: de fietsen mogen we niet op straat laten staan maar krijgen een plaatsje in de hal, wij krijgen de mooiste kamer, de grote hoekkamer op de tweede verdieping en de basin helpt met de tasen naar boven te dragen. De kamer bestaat voor het grootste deel uit rode gordijnen die door de kamer waaien omdat de ramen niet goed sluiten. Als we vragen naar een restaurant rijdt de basin ons op de brommer voor om de weg te wijzen.

Het is nieuwjaarsdag 2010 we vertrekken vroeg richting Phan Rang. Het is een redelijk goede en rustige weg. Er is een nieuwe autoweg van Da Lat naar Nha Trang die oude weg naar de kust waar wij nu oprijden ontlast. Vanaf D’Ran is het via de Ngoan Muc pas een prachtige afdaling, het ene mooie vergezicht na het andere. We stoppen een paar keer om het uitzicht te bewonderen. Je kijkt op sommige plaatsen zo’n duizend meter naar beneden met op de achtergrond de bergen. Er stromen rivieren overal zijn watervallen. Het landschap verandert langzaam, de naaldbomen worden palmen en na 75 kilometer eindigen we aan de kust waar de laatste bergen in zee verdwijnen. Phan Rang is de hoofdstad van de provincie Ninh Thun en telt ruim 100.000 inwoners. Vooral het deel van de stad bij de kust is wel heel erg groots opgezet. Enorme brede wegen leiden naar het strand terwijl er slechts weinig verkeer is. Aan de kust vinden we een nieuw strandhotel. Het is een leuk hotel op een mooie plek met uitzicht op zee en we besluiten een dagje aan het strand te blijven.

We treffen het niet met het eten. ’s Avonds krijgen we eend met rijst. De eend is taai en koud. De volgende keer neem ik mijn eigen mes mee. De volgende morgen is het ontbijt soep, hele hete soep met veel orgaanvlees, niertjes, hart, kippen- en eendenlevertjes met veel pepers en daardoor bloedheet.

Het gaat ’s avonds hard waaien uit het noorden, waar wij naar toe moeten en het ziet er niet naar uit dat dat voorlopig verandert, maar hopelijk is dat morgen toch wat minder. Naar Nha Trang, de mondaine en drukst bezochte badplaats van Centraal-Vietnam is het van Phan Rang waar we nu zijn 110 kilometer. Dat kunnen we in één keer rijden maar we kunnen ook via Cam Ranh gaan, een voormalige Amerikaanse marinebasis en er twee dagen over doen. Morgen maar kijken hoe het gaat.