Op weg naar Vientiane

Een echt hotel met een balie, dames in hoteluniform erachter, bedden met schone witte lakens en 's-ochtends wordt er ontbijt voor ons gemaakt. We zijn op weg naar Vientiane in Paxxan of Paksan of Paxxane aangekomen een kleine plaats met een ferry-verbinding over de Mekong met Thailand. Ik weet niet waarom maar hier zijn zeker vijf Guesthouses en Hotels die je via booking.com kunt boeken. Maar hierna houdt het tot aan Vientiane op, geen echte plaatsjes meer over een afstand van ongeveer honderdveertig kilometer. Maar er moeten wel een paar guesthouses of hotels op dit stuk zijn. We gaan het zien. Na aankomst in Paxxan eerst gedoucht, kleren gewassen en de kranten gedownload want je wilt toch op de hoogte blijven. Daarna op zoek naar een flesje whisky voor Yvonne, en ook daar zijn er in deze kleine stad winkels vol van, Chivas, Johny Walker Red- en Blacklabel en dan nog allerlei Laotiaanse whisky's. Dus deze keer een succesvolle missie zonder problemen. We hebben bij zonsondergang aan de Mekong op het douaneterrein een biertje gedronken bij een familie die daar bij de ferry een handel hebben met onder andere het verkopen van Whisky.

We eten bij het restaurant naast het hotel. Een grote zaal met honderden stoelen en stoeltjes en live music van twee oudere heren op toetsen die er ook bij zingen. De baas zit middenin aan een betaaltafel en houdt de bestellingen en de rekeningen bij. Oma komt binnen met de kleinste telg van de familie die nadat hij op oma's heup in slaap is gevallen in een grote mand die aan het plafond is bevestigd te slapen wordt gelegd. Hij wiebelt lekker heen en weer in zijn mand vol knuffels. De keuken werkt rond hem heen vrolijk verder.

Het weer en het gebied waar we doorheen fietsen is toch wel bijzonder. De kou, regen en harde wind, hoge bergen met steile beklimmingen zijn van de ene op de andere dag verdwenen en daarvoor in de plaats een stralende hemel zonder ook maar één wolkje en overdag dertig graden, maar ook 's-avonds blijft de temperatuur lekker. We fietsen de laatste twee dagen langs de Mekong, geen berg meer te bekennen, nou ze zijn er natuurlijk wel, dreigend op de achtergrond, maar toch op veilige afstand en we hebben er geen last van, echter wel wind tegen, maar dat is ook wel weer lekker een beetje wind in je gezicht. De te volgen weg is simpel: weg nummer 13 volgen tot Vientiane.